شاهرخ فرمان داد که چشمای سلیمان، همسرش و فرزند نوزادش رو جلوی چشماش آروم آروم با چنگک در بیارن و بعدش اون کسایی که به فرمان شاهرخ اینکارو کرده بودن، شاهرخ کورشون کرد، زبونشونو برید و کشتشون(آدم روانی کم نداشتیم)

درمورد ثروت کثیری که نادرشاه از هند غارت کرده بود باید بگم که اون ثروتو اصلا در راه رفاه و عمران کشور خرج نکرد(اگرم کرد خیلی کم) اون ثروت به شاهرخ رسید و انقدر زیاد بود که کل ایرانو می‌تونست تا سال‌های طویل غنی و بدون‌مشکل کنه.

این ثروت دست به دست شد به شاهرخ رسید، ولی خب نه تنها از این ثروت استفاده نمی‌کردن و تو خزانه نگهشون میداشتن که هیچ، بلکه متاسفانه تعداد زیادیشو به فردی به نام آزادخان افغان داد که ایشون هم آخرش ذلیل شدن سر به بیابون گذاشتن.☺️

شاهرخ اینقدر بزدل بود، اینقدر بدبخت بود که شبا خوابش نمی‌برد میگفت برید وزیرمو صدا کنید بیاد برام قصه بخونه خوابم ببره، نصف شب میرفتن وزیرشو از خواب بیدار میکردن که بیا قصر سلطان میترسه(اسم وزیرش میرزا عبدالله خورموجی بود، خدا رحمتت کنه مرد، ادم خیلی‌خوبی بودی)

تمام کشور‌داری و تصمیماتیم که شاهرخ میگرفت رو درواقع مادر عفریته‌اش میگرفت(یه شیطان به تمام‌معنا بود)

یه روزم درمورد میرزا عبدالله میگم

ولی اینو هم بگم توی اینترنت درمورد شاهرخ‌سلطان مطالب زیادی نوشته نشده و اطلاعاتش هم غلطه معمولا، مثلا نوشتن که فتحعلی شاه کورش کرد، در حالی که فتحعلی اصلا زمان شاهرخ به دنیا نیومده بوده. در کل اینو بدونید که شاهرخ ادم مظلوم و گوگولی نبوده، یه چیزی فراتر از بی‌عرضه بوده که نه اختیارش دست خودش بوده نه زندگیش. #محتوا

کتابای به معنای واقعی کلمه عشق:

نفوس مرده واقعا غیرقابل‌توصیف بود(بی‌نهایت عالی بود)

گوگول استاد داستایوفسکی بود، واقعا خیلی در حقش اجحاف شده که به اندازه‌ی داستایوفسکی تو ایران معروف نیست.

البته مایه‌ی خوشحالیه، چون بیش از این تحمل بعضی بچه‌سال‌های مشنگ که با خوندن یه چس کتاب فاز روشنفکری بگیرن رو ندارم🌹

از اون طرف گوگول و پوشکین دوست صمیمی بودن. غم.