مدح امام رئوف علی بن موسی الرضا(ع) دلی پا از گلیم خود فراتر کرده است امشب دوباره طبع شیدایی لبی ترکرده است امشب شبیه کول‌برهایم که غم آورده‌ام با خود که روح بی‌کسم را تا حرم آورده‌ام با خود نگاهم آهوانه اهلی اقلیم مهرت شد که آزادانه مرغ دل زمین‌گیر سپهرت شد محل اتصال آسمان‌ها و زمینی تو به روی فرش دنیا شعبهٔ عرش برینی تو امام مهربانی‌ها تویی سرمایهٔ قبرم تو را من دوست می‌دارم، اگر عاصی اگر گبرم در این پهنه بهشت هشتم پروردگاری تو برای باغ دلهای خزان‌دیده بهاری تو به تصدیق تواترها ضعیفان را معینی تو به چشمم بارها دیدم چنانی و چنینی تو مباد از دامن مهرت زمانی دست بردارم به خورشید نگاهت هر چه دارم را بدهکارم تمام وسعت دریا، اگر در کوزه جا می‌شد اگر جنت عیان می‌شد، به جز مشهد کجا می‌شد؟ نشسته دور تا دور حرم دریای زائرها ببین جنات تجری تحتها الانهار دنیا را الا ای ناخوش از جام بلا، جام شفا اینجاست امامِ با غریب و آشنا، دردآشنا اینجاست شبیه قطره‌ای دلتنگ در آغوش دریایی تو حتی بد اگر باشی به چشمش خوب می‌آیی پدروارانه زوار حریمش را بغل کرده است چه مشکل‌ها که پیش پنجره فولاد حل کرده است #امام_رضایی‌ام #ناهید_خلفیان @andisheysabz