در خیال هایش خیابان های سنگفرش شده مارسی را که حال قطرات باران را در میان خود جای داده بودند بار ها قدم زده بود؛

و خنده هایی که ردی شدند برای اشک ها

میدانی این دزیره دزیره ی ما نبود دزیره ی ما پر بود از درد عشق دردی که حتی کلمات برایش اشک میریختند

~<:")>~

و تمام روزنامه‌های جهان عکس تو را چاپ کرده بودند. به تماشای هر نمایشی رفتم تو را در صندلی کنار خود دیدم. هر عطری که خریدم، تو مالکِ آن شدی! پس کِی؟ بگو کِی از حضورت در کافه خیالمان مطمعن میشوم؟! مسافرِ همیشه همسفر من -نزار قبانی

:")

شبتون بخیر ✨

حال آوایِ نفس هایش به هنگام نواختن پیانو زیباترین ساز جهان گشته بود هارمونی میان ریتم آرام و شمرده نفس هایش جایی درمیان کلاویه های پیانو؛

بنگر که حال رنگِ قلم بر دل بوم های این شهر ،ستاره هایش،شکوفه های بهاری اش ،عطرِ قهوه های صبح گاهیی اش و آوای همان ساز قدیمی در جای جای نُت های مارسی سرنوشتت را رقم خواهند زد تا در میان کتاب هایی به عطر سال های گذشته برای همیشه باقی بمانند؛ -در حوالی کافه سالیوان "١٩٩٧٦"

شبتون بخیر ✨