دقیقا همان زمانی که استکبار گمان می‌کند پیروز است و می‌تواند اشغالگری خود را ادامه دهد، خداوند شکستش را رقم می‌زند... شکست استکبار تازه شروع شده است... به داد و قال‌های آمریکا توجه نکنید! #فرودگاه_بیروت @araf11

⭕️طراح قتل دانشجوی دانشگاه تهران در نزدیکی درب کوی دانشگاه در ۲۴ بهمن، همان طراح فراخوان شکست‌خورده ۲۵ بهمن جلوی سردر دانشگاه تهران است؛ همان طراح واژگون‌سازی اتوبوس دانش‌آموزان نخبه دختر کرمانی و همان طراح آتش‌افروزی‌های چند ماهه سریالی، دلار ۱۰۰ هزار تومانی و قطع برق‌های ناگهانی. ✍️احمد قدیری ۱۴۰۳/۱۱/۲۵ √ @Roshangari_ir | روشنگری

🔶 نوجهان | چرا بهائیان از تصدی مشاغل دولتی محروم هستند؟ 🔷 پاسخ دکتر زادبر به این شبهه را مشاهده کنید... بله | ایتا | روبیکا | شاد | وب‌سایت @Fars_Nojavan

عبدالعلی‌زاده، رییس ستاد پزشکیان گفته «با مسکن مهر انبوه سازان را بیکار و ساختار انبوه سازی در کشور را متلاشی کرد. کل ساخت و ساز مکران را به ۱ نفر میدهم!» متوجه شدید چی گفت؟ اینکه مردم صاحبخانه شدند مهم نیست! اینکه مردم خودشان بتوانند خانه بسازند مهم نیست! اینکه انحصار شکسته شد مهم نیست! اینکه بی‌خانمانی در کشور تمام شد مهم نیست! مهم اینه که ما سود کنیم! لیبرالیسم وحشی‌تر، کشنده‌تر و مرگبارتر از چیزیست که ما فکر میکنیم.. ✍️سیدامیرحسین حسینی🇮🇷 ✅به افرا بپیوندید: @afra_eco

مظلومیت های دوران اقتدار ✍ محمدرضا بابایی اقتدار و مسئولیت همواره با نوعی مظلومیت همراه است؛ مظلومیتی که برخلاف تصور رایج، نه از ضعف، بلکه از اوج قدرت ناشی می‌شود. در تاریخ، بسیاری از رهبران و اندیشمندان در اوج قدرت خود، با محدودیت‌هایی مواجه شده‌اند که مانع از بیان آشکار حقیقت یا انجام اقدامات موردنظرشان شده است. 🔸ادامه یادداشت را در روزنامه آگاه مطالعه فرمایید. گفتارهای محمدرضا بابایی @babaie_ir

و نِعمَ اَجرُ العاملین/ آل‌عمران؛ ۱۳۶ #سید_حسن_نصرالله #حاج_قاسم @araf11

📝 نصرالله زنده است! مثل همیشه که مشغول بالا و پایین کردن صفحه‌ی گوشی‌ام بودم و داشتم اخبار را مرور می‌کردم، نیم نگاهی هم به فیلم و عکس‌های منتشر شده از سفر رئیس جمهور داشتم. در آن سفری که سلاح بر زمین گذاشته شد تا گرگ‌ها درس صلاح و مصلحت بیاموزند! آنها با رئیس جمهور ایران هم قسم شدند که به جز از امشب و فردا شب و شب‌های دگر، مِی ننوشند؛ البته ناگفته نماند که بر پیمانشان هم باقی ماندند. مثلا فردا یا پس‌فردای آن روز، مهمانی بزرگی به اندازه‌ی ضاحیه‌ی جنوبی ترتیب دادند تا به گمان خود آخرین بدمستی‌شان باشد. با خودشان می‌گفتند اگر سید حسن را تکه پاره کنند، دیگر نیازی به مستانگی های بعدی نیست. بالاخره حزب‌الله یعنی نصرالله و بدون او دیگر نه حزبی باقی می‌ماند و نه نصرتی! زمانی که گرگ تیز دندان اسرائیلی، پشت تریبون سبز رنگ سازمان ملل ایستاد و از خاورمیانه‌ای آرام سخن گفت، کسی فکر نمی‌کرد که قرار است تا لحظه‌ای دیگر زمین ضاحیه با قرمز‌ترین خون مقاومت، آبیاری شود. خورشید که میانه‌ی خرابه‌های جنوبی ترین نقطه‌ی بیروت غروب کرد، ناگهان فضای مجازی و حقیقی مثل لانه‌ی زنبور‌ها شروع کرد به وِز وِز کردن. زمزمه‌ها در انبوه زوزه‌ی درّندگان، گم شده بود. اخبار می‌گفتند سید هست! دقایقی بعد تکذیب می‌شدند. دوباره می‌گفتند سید در جای دیگری است، اما صیاد‌ها بی‌گدار به آب نزده بودند! خون سید بود که بر زمین لبنان جاری شده بود... مطمئن بودم خبر صحت ندارد. با خودم گفتم مگر الکی هست که سید را بزنند؟ اصلا معنا ندارد! بالاخره الان کسی پشت میکرفون می‌آید و می‌گوید این بازی را در جنگ ۳۳ روزه هم داشته‌اند و حالا تکرارش می‌کنند؛ ولی انگار کارگردان برای قسمت بعدی بازیگر اصلی را نمی‌خواست! شوکه شده بودم. حزب‌الله بدون نصر‌الله؟ حتی تصورش هم محال است چه برسد به تصدیقش! دوباره سراغ گوشی‌ام رفتم. اخبار پریروز را می‌خواندم که رئیس جمهور، برادری با آمریکا را سرلوحه‌ی سیاست خارجه‌اش قرار داده بود. آسمان روی سرم خراب شد. احساس کردم که سید پاسوزمان شده است. دلم می‌خواست به نیویورک می‌رفتم بر سر آن جراح قلب فریاد می‌زدم که آخر کدام گوسفندی تا کنون با شغال و کفتار و گرگ و هزار وحشی دیگر، دست دوستی داده که ما می‌خواهیم دومی‌اش باشیم؟! دیر شده بود! خیلی زور می‌زدم شاید می‌توانستم سلاحی که رئیس جمهور بر زمین گذاشته بود را به دست می‌گرفتم اما جانی در تنم نمانده بود! سیدی در میانمان‌ نبود! نصرالله، هزینه‌ی آرامش کنار گرگ‌ها را داده بود. هزینه‌ی سلاحی که ما با مصلحت‌نیاندیشی‌هایمان بر زمین سخت سازش گذاشته بودیم. زمینی که هیچ‌وقت حاصلخیز نیست! ساعت ۹ شب شده بود. خسته بر روی کاناپه لم داده بودم که خبر رسید: هم نصرالله زنده است و هم حزب الله... و این تنها خبری بود که می‌توانست سلاح را به دستانمان برگرداند! 🖋علی عسگری #سید‌مقاومت #سید_حسن_نصرالله @araf11

مهمتر از شهید قاسم سلیمانی، هدف و وصیت سلیمانی بود. مهمتر از شهید سید حسن نصرالله هدف و وصیت اوست. یک لایه از احساس و حماسه بالاتر برویم. هر دو اسطوره‌ی ما یک هدف و وصیت داشتند: تبعیت از ولی فقیه و دفاع از او. آن دو ذوب در خودشان نبودند، ذوب در هدف بودند. خودشان را تبلیغ نمی‌کردند‌. مدافع خودشان نبودند‌. در این نبرد بزرگ که ادامه دار خواهد بود باید عمود خمیه حفظ شود حتی اگر جان اسطوره ها فدا شود. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory