۲ بهمن زادروز زنده یاد #خسرو_گلسرخی، نویسنده و شاعر آرمانخواه گرامی باد. (زاده ۲ بهمن ۱۳۲۲ رشت -- درگذشته ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ تهران) او پس از پایان تحصیلات در روزنامه اطلاعات، آیندگان و کیهان به نگارش مقالاتی در باب مسائل ادبی و هنری پرداخت. در سال ۱۳۴۷ هنگامی که سردبیری بخش هنری روزنامه کیهان را داشت، با عاطفه گرگین، شاعر، نویسنده و پژوهشگر، پیوند زناشویی بست. در سال ۱۳۵۰ نوشته‏‌ای از او در ماهنامه نگین با سرنبشته «گرفتاری شعر در شبه‏ جزیره روشنفکران» به ‌چاپ رسید که بسیار گفتگو برانگیز بود. وی در این نوشته شاعران آن روزگار را سرزنش می‌کرد که: «شاعر که ناخواسته و نادانسته زیر نفوذ سیاست هنری روزگارش قرار گرفته‏ است. او از کلمات و شرایط عینی زندگی می‌ترسد. شاعر در مقام تولیدکننده‏‌ای تکیه زده که منطبق شدن کالایش با ضوابط جاری حتمی می‌نماید. آیا شعر نمی‌تواند دهان‏ به‏‌دهان جریان و هستی گیرد و گردن نهادن به ایجاد آن‌گونه کالا ضرورت دارد؟... شاعر جا خالی کرده ‏است. او گوشه ‏نشین، حاشیه ‏پرداز و منزوی شده، به متلاشی کردن نقش تاریخی شاعر و حقیقت شعر نشسته‏ است... شاعر چون در کوران واقعیات نیست، چون در زندگی روزمره در میان مردم دیده نمی‌شود، شعر او نه رنگی از مردم دارد و نه رنگی از زندگی » خسرو گلسرخی شاعر و نویسنده مبارز و آرمانگرایی مخلص بود. او آن‌گونه که می‌اندیشید، می‌زیست  و می‌سرود. سالهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ دوران خلاقیت و شکوفایی فکری او بود. دید سالم و هوشیارانه و منتقد او در اشعارش بازتابی گسترده داشت. نوشته‌های گلسرخی، اعم از شعر و مقاله و تحقیق نشان می‌دهد که او به‌هنر جدای از مردم اعتقاد و دلبستگی نداشته و به‌همین دلیل در تمام آثارش به افشای چهره دشمنان مردم پای فشرده است. اشعار اولیه خسرو گلسرخی از حیث ساخت و تکنیک شعری ضعف‌هایی دارند، اما همین سروده‌ها نیز از حیث محتوا و اندیشه و عشق سرشار به مردم و مبارزه، در شمار صادقانه ترین و صمیمانه ترین سروده‌هاست. 📚 #آثار: سرزمین من پرنده خیس خسته تر از هميشه مجموعه اشعار (به کوشش کاوه گوهرین و چاپ انتشارات آرويج) ای سرزمین من مجموعه اشعار (به کوشش کاوه گوهرین) سیاست هنر، سیاست شعر (با نام خ. گلسرخی) نیما و حقیقت خاکی (با نام خسرو تهرانی) ادبیات توده (با نام خسرو تهرانی) واپسین دم استعمار نوشته فرانتس فانون (ترجمه با نام خسرو کاتوزیان) Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

دهم اسفندماه، زادروز مهدی اخوان ثالث (۱۳۰۶-۱۳۶۹) پیغام چون درختی در صمیم سرد و بی‌ابرِ زمستانی هرچه برگم بود و بارم بود، هرچه از فرّ بلوغِ گرمِ تابستان و میراث بهارم بود، هرچه یاد و یادگارم بود، ریخته‌ست. چون درختی در زمستانم، بی که پندارد بهاری بود و خواهد بود. دیگر اکنون هیچ مرغ پیر یا کوری در چنین عریانیِ انبوهم آیا لانه خواهد بست؟ دیگر آیا زخمه‌های هیچ پیرایش، با امید روزهای سبز آینده؛ خواهدم این سوی و آن سو خست؟ چون درختی اندر اقصایِ زمستانم. ریخته دیری‌ست هرچه بودم یاد و بودم برگ. یادِ با نرمک نسیمی چون نمازِ شعلۀ بیمار لرزیدن، برگِ چونان صخرۀ کرّی نلرزیدن. یادِ رنج از دست‌های منتظر بردن، برگِ از اشک و نگاه و ناله آزردن. ای بهارِ همچنان تا جاودان در راه! همچنان تا جاودان بر شهرها و روستاهای دگر بگذر. هرگز و هرگز بر بیابانِ غریب من منگر و منگر. سایۀ نمناک و سبزت هر چه از من دورتر، خوشتر. بیم دارم کز نسیمِ ساحرِ ابریشمینِ تو، تکمۀ سبزی بروید باز، بر پیراهنِ خشک و کبود من. همچنان بگذار تا درودِ دردناکِ اَندُهان مانَد سرود من. (تهران، آبان ۱۳۳۶) برخی از #آثار ارغنون، 1330 زمستان، 1335 آخر شاهنامه، 1338 از این اوستا، 1344 منظومه (شکار)،1345 بهترین امید 1348 در حیات کوچک پاییز در زندان ، 1355 دوزخ اما سرد، 1357 تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم، 1368 @arayehha