eitaa logo
دانشنامه دفاعی
25.3هزار دنبال‌کننده
9.3هزار عکس
9.2هزار ویدیو
22 فایل
نخستین مجموعه میلیتاری در فضای مجازی و پیامرسانها کانال آپارات: aparat.com/irarmy کتابخانه دانشنامه دفاعی: @bookarmy تبلیغات: @tab_dan
مشاهده در ایتا
دانلود
دانشنامه دفاعی
▪️معرفی مانور های مورد استفاده در نبرد های نزدیک "داگفایت" قسمت سوم مارپیچ رو به پایین @armyir
▪️معرفی مانور های مورد استفاده در نبرد های نزدیک "داگفایت" قسمت سوم مارپیچ رو به پایین ▫️نکته قابل توجه: این مانورها صرفا از نظر توانایی هدف گیری روی دشمن و شلیک از فاصله نزدیک با توپ جنگنده‌، بدون در نظر گرفتن نقش موشک‌ های کوتاه‌برد مورد بررسی قرار می‌گیرند. در قسمت قبل بررسی مانور های داگفایت، راجب قیچی چرخان و تخت صحبت کردیم‌. برای درک بهتر، از نظر ظاهر، مارپیچ رو به پایین را می‌توان یک قیچی چرخان اما به شکل عمودی دانست. مارپیچ رو به پایین یک مانور تدافعی است. جنگنده‌ای که در داگفایت وضعیت خوبی نداشته و دشمن در حال قرارگیری در پشتش می‌باشد، یا داشتن شرط اصلی این مانور یعنی ارتفاع کافی، می‌تواند این مانور را اجرا کند. به این صورت که به سمت زمین شیرجه زده و یک تک دایره (به قسمت اول رجوع شود) به شکل مارپیچ را آغاز می‌کند. بعد از آغاز این مانور توسط مدافع، سه مسیر اصلی پیش روی او قرار می‌گیرد. متداول ترین تاکتیک این است که خلبان مدافع بالافاصله بعد از ورود به مارپیچ رو به پایین، تِراتِل (دسته تنظیم قدرت موتور) را در حالت کاملا صفر قرار دهد و با استفاده از ترمز های هوایی و حتی در صورت نیاز فلپ‌ها، سرعت را تا حد امکان کم کند و جنگنده دشمن که پشت سر و بالای او قرار دارد را مجبور به رد شدن از او و قرار گیری در جلوی خود کند. اینگونه با قرار گرفتن دشمن در مقابل و داشتن مزیت جاذبه، یک موقعیت شلیک عالی فراهم می‌شود. حالت دوم دقیقا برعکس حالت اول است. مدافع می‌تواند بعد از ورود به مارپیچ تراتل را در حالت حداکثر قرار داده و بعد از کمی ادامه دادن، در صورت داشتن مانورپذیری بیشتر نسبت به جنگنده دشمن، با سرعت و انرژی‌ای که از شیرجه دریافت کرده ناگهان یک تک دایره را آغاز کند و به راحتی در پشت دشمن قرار بگیرد. در صورت عدم مانورپذیری بیشتر نسبت به دشمن، می‌تواند کم کم مارپیچ را رو به بالا کند و با مدیریت درست انرژی خود، یک موقعیت شلیک چند لحظه‌ای را فراهم کرده یا حتی در پشت دشمن قرار بگیرد. حالت سوم چالش برانگیزترین انتخاب یک خلبان در مارپیچ رو به پایین است. مدافع بعد از ورود به مانور، با تمرکز روی سرعت خود و حفظ حداکثر سرعت، مارپیچ را به شکل خطرناکی تا آخرین ارتفاع و نزدیک ترین فاصله ممکن به زمین ادامه می‌دهد و در آخرین لحظه با حداکثر کردن تراتل و استفاده از فلپ‌ها، از شیرجه خارج می‌شود. اگر مدافع خوش‌شانس و دشمن هم کمی بی‌دقت باشد، امکان دارد که مهاجم دیر متوجه ارتفاع خود شده و موفق به خروج به موقع از شیرجه نشود و به زمین برخورد کند. در مارپیچ رو به پایین، مزیت اصلی را تقریبا همیشه جنگنده‌ای دارد که مانورپذیری آن نسبت به حریف بیشتر است. مخصوصا در حالت دوم و سوم که ذکر شد، مانورپذیری بالا به بهترین شکل به خلبان کمک خواهد کرد. @armyir