پایان جلسه سوم طب اسلامی

دوستان برای دسترسی به بحث های گروه به هشتک ها در پیام سنجاق شده مراجعه بفرمایید 👆

#پاسخ_به_شبهات_وهابیت جلسه: 4⃣ مورخ: پنجشنبه 1401/01/04 ارائه دهنده: حجت الاسلام مومنی موضوع: حرمت گریه وعزاداری بر عزیزان از دست رفته 👇👇👇

یامهدی ادرکنی: سلام خدمت اعضای محترم گروه با ادامه ی بحث شبهات وهابیت درخدمت شما هستیم موضوع این هفته حرمت گریه وعزاداری بر عزیزان از دست رفته وهابیت این کار را حرام میدونن آیا کسی از دوستان پاسخی در این زمینه داره؟! یکی از اشکالات مهمی که وهابیون بر شیعیان خرده می‌گیرند و مدعی ایراد بر مکتب ما می‌شوند مسئله گریه و اشک ریختن بر مردگان است. آنها می‌گویند که برای کسانی که می‌میرند نباید گریه و زاری کرد و نباید بر آنان اشک ریخت.!! باید مقدمتا در پاسخ گفت که؛ گریه کردن به شرطی که به مرحله جزع و فزع نرسد نه تنها ایراد ندارد بلکه نعمتی است که خداوند به انسان داده است تا بدینوسیله غم و حزن درونی خود را تخلیه کند تا بتواند آرامش لازم را به دست آورد و مرگ عزیزان و یا فشار مشکلات را تحمل نماید. این مطلب در علم روان شناسی نیز تثبیت شده است. ودر ادامه دلیل قرآنی بر جواز این امر داریم گریه تا آنجا مورد تأیید است که اولیا و پیامبران الهی نیز بدان اقدام می‌نموده اند. در داستان حضرت یعقوب، آن پیامبر خدا آنقدر در فراق فرزند گمشده اش گریه می‌کند که به تعبیر قرآن « وَابْیَضَّتْ عَیْناهُ » چشمانش سفید می‌شود، یعنی حتی مردمک چشمش نیز از بین می‌رود. دلیل دیگری که داریم اینه که حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام پس از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم تا زمان به شهادت رسیدن خودشان که قریب سه ماه بود در فراق پدر و ظلم‌های وارد شده بر علی علیه السلام و خاندان عترت و اسلام گریه کرد همچنین امام سجاد زین العابدین علیه السلام پس از حادثه کربلا و شهادت امام حسین علیه السلام مدت ۳۵ سال امامت کردند و در تاریخ آمده است که آنقدر گریه می‌کرد که نزدیکانش از روی دلسوزی به ایشان توصیه می‌کردند که گریه را رها کند. اما ایشان در جواب می‌فرمود: چگونه می‌توانم گریه نکنم، حال آنکه خودم شاهد بر آن همه ظلم یزیدیان در کربلا، و شهادت آن همه از عزیزان بوده ام. اما پاسخ ما به وهابیت باید از منابع خود ایشان باشد ما چند روایت در این زمینه می آوریم

بعداز این ماجرا👆👆جالبه بدونید که این قضیه تا ۵۰ سال بین مسلمین سنت شد که هر زمان کسی از مؤمنین از دنیا می‌رفت، عده ای از مسلمانان جمع می‌شدند و ابتدا بر حمزه گریه و نوحه سرایی می‌کردند و سپس برای آن از دست رفته ناله وزاری سر می‌دادند. اما از زمان شهادت امام حسین علیه السلام شیعیان در حین عزاداری عزیز از دست رفته، برای سالار شهیدان حضرت اباعبداللّه علیه السلام گریه می‌کنند، باشد که با ذکر آن همه مصیبت و تحمل رنج و درد، غم فقدان آن کسی از دنیا رفته است برای نزدیکانش قابل تحمل شود و همچنین همه عالم بدانند: لایَوْمَ کَیَومَکَ یا اَباعَبْدِاللّه هیچ روزی با روز شهادت اباعبداللّه قابل مقایسه نیست و هیچ روزی از لحاظ رنج و درد و مصیبت و عزا و ماتم و مظلومیت و معصومیت برتر از روز عاشورای امام حسین علیه السلام نیست. در مورد همین حضرت حمزه داریم حدیث که کانَتْ فاطِمَةُ تَزُورُ قَبْرَ عَمِّها کُلَّ جُمُعَة فَتُصَلّی وَتَبْی عِنْدَهُ. حضرت زهرا علیهاالسلام هر هفته به زیارت قبر عمویش حمزه تشریف می‌بردند و در کنار آن قبر نماز می‌خواندند و گریه می‌کردند. همانطور که ملاحظه میکنید، در این حدیث زیارت، نماز خواندن کنار قبر و گریه کردن جایز شمرده شده است. منبع مستدرک حاکم، ج ۱، ص ۳۳۷، این حدیث در مبحث زیارت نیز مطرح گردیده است. اگر چه اسناد و مدارک فراوانی می‌توان در خصوص این مبحث از کتب اهل سنت نقل نمود اما تنها به همین چند حدیث اکتفا می‌کنیم.

یامهدی ادرکنی: اول؛ حدیث اول گریه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بر مرگ فرزندش ابراهیم بخاری نقل می‌کند: وقتی ابراهیمِ سه ساله فوت کرد، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم او را در نهایت حزن و اندوه در قبرستان بقیع و همین جای فعلی دفن نمودند. بعد از دفن، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به شدت بر سر قبر او گریه می‌کردند. شخصی به نام سعد خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم آمد و گفت: شما چرا؟ او گمان می‌کرد که چون پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم اشرف کائنات و افضل موجودات است، و نیز آن کودک، سه ساله بوده است لذا پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نمی باید بر او گریه کند. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: بلی من هم یک انسانم، و هر انسانی بر فقدان مرگ عزیزش گریه می‌کند ؛ سپس فرمود: اِنَّ الْعَیْنَ تَدْمَعْ وَالْقَلْبَ یَفْزَعَ وَلا نَقُولُ ما لا یَرْضی رَبُّنا... وَاِنّا بِفَقْدِکَ یا اِبْراهیمُ لَمَحْزُونُونَ این چشم اشک می‌ریزد و این دل می‌سوزد. اما چیزی که مورد رضای خدا نباشد بر زبان ما جاری نمی شود... و ای ابراهیم، ما دور از دست دادن تو محزونیم. منبع. صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۷۹. دوم حدیث دوم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم با جمعی از یاران برای زیارت قبر مادر گرامی اش به ابواء حرکت کردند. ابوهریره داستان این زیارت را اینگونه نقل می‌کند: زارَ النَّبیُّ قَبْرَ اُمِّه فَبَکی وَاَبْکی مَنْ حَولَهُ. [۱] رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم قبر مادرش را زیارت کرد و سپس بر آن گریه کرد و هر کس را که در آنجا بود به گریه انداخت. منبع: ۱. صحیح مسلم، ج ۳، ص ۶۵. Down with you SA: وهابیان در مواجهه با قرآن و روایات، به ظاهرِ آیات و اخبار عمل می‌کنند و معتقد به تأویل نیستند. آنان به استناد ظاهر برخی از احادیث و آیات، خداوند را دارای اعضا و جوارح می‌دانند و به نوعی به تشبیه و تجسیم معتقدند. بنابر آموزه‌های وهابی، زیارت قبور و ساخت بنا و مقبره و گنبد بر قبور، حتی قبور پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین، حرام و توسل و تبرک به قبور ایشان و آثار بر جای مانده از ایشان، بدعت و مستلزم شرک است. وهابیان پس از تسلط بر عربستان، به تخریب آثار بر جای مانده از صدر اسلام و بیشتر مکان‌های محترم و مقدس مسلمانان از جمله تخریب بقیع پرداختند. یامهدی ادرکنی: درسته ممنون از توضیحات شما🙏 سوم حدیث سوم درباره موضوع زیارت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بُریده می‌گوید: زارَ النَّبیُّ قَبْرَ اُمِّه فی اَلْفِ مُقَنَّع فَلَمْ یُرَ باکِیاً اَکْثَرَ مِنْ یَومَئذ. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم با هزار نقاب دار قبر مادرش را زیارت کردند، و هرگز مشاهده نشده بود که این همه جمعیت آنقدر بر کسی گریه کنند و روزی پر گریه کننده تر از آن روز دیده نشده بود. تعبیر هزار نقاب دار، تاریخ حرکت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را نشان می‌دهد که احتمالاً ایشان برای فتح مکه حرکت می‌کردند. منبع. مستدرک حاکم، ج ۱، ص ۳۷۵. حدیث چهارم پسری از نوه‌های دختری پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فوت کرد. اسامة بن زید می‌گوید وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در کنار قبر این بچه نشستند: فَفاظَتْ عَیْناهُ، از دیدگان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم اشک بیرون می‌زد (فیضان می‌کرد) ؛ سعد به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم گفته که این چه کاری است که شما می‌کنید، حضرت فرمودند: هذِهِ رَحْمَةٌ جَعَلَهَا اللّه فی قُلُوبِ عِبادِه اِنَّما یَرْحَمُ اللّه مِنْ عِبادِهِ الرُّحَماء این مرحمت خداست که خداوند عاطفه را در دل بندگانش قرار داده است و خداوند منحصراً بر بندگانی رحم می‌آورد که مرحمتی در دلشان باشد. حدیث ششم منبع. صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۷۲. حدیث پنجم هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم از جنگ احد برگشتند. در بیرون مدینه مشاهده کردند که زنان بنی عبدالاشهل برای کشته هایشان گریه می‌کنند. وارد مدینه شدند و نزدیک خانه حمزه سیدالشهدا رسیدند، و دیدند که در آنجا خبری از عزاداری و گریه نیست. البته دو خواهر حمزه در کنار جنازه ایشان بودند ولی از داخل خانه آن بزرگوار صدای ناله گریه ای به گوش نمی رسید، لذا فرمود: لکِنْ حَمْزَةُ لا بَواکِیَ لَهُ برای حمزه گریه کنی نیست. این عبارت نه تنها گریه کردن را تأئید می‌کند، بلکه از فقدان گریه کننده بر حمزه عموی بزرگوارش رنج می‌برد. در ادامه این حدیث آمده است: وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم این سخن را فرمودند: فَجاءَ نِساءُ الاَْنْصارِ یَبْکینَ عَلی حَمْزَةَ عِنْدَهُ، پس زنان انصار آمدند و در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم برای حمزه گریه سر دادند. و بدین وسیله دل دردمند رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم را آرامش بخشیدند. منبع. متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۶۱۸.

یامهدی ادرکنی: خلاصه بحث این نتیجه را در بردارد که اگر ما پیرو رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم هستیم و ایشان را اسوه حسنه می‌دانیم، پس باید از اموری که ایشان انجام می داده اند پیروی کنیم. . از این احادیث مهم تر، برای نداشتن گریه کننده در خانه حمزه سیدالشهدا اظهار ناراحتی می‌کنند و از آن مطلب رنج می‌برند و سپس بر گریه کنندگان ایشان ایرادی نمی گیرند پس ادعای وهابیت بر حرام بودن گریه بر عزیزان بی پایه است بحث بنده تمام شد با آروزی موفقیت وسلامتی برای تمام عزیزان

پایان جلسه 4 پاسخ به شبهات وهابیت