آیه بامداد سه شنبه : #قرآن . سوره شورى : أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ ما لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ وَ لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ «21» . آيا خدايانِ باطلِ مشركان، احكامى از #دين كه خداوند به آن اذن نداده براى مشركان قرار داده ‏اند و اگر فرمان قطعى (خداوند مبنى بر مهلت دادن به منحرفان) نبود قطعاً ميان مشركان (به #هلاكت) حكم مى‏شد و همانا ستمكاران برايشان عذابى دردناك است. نكته ‏ها: امام على عليه السلام به فرزندش مى‏فرمايد: «لو كان لربك شريك لأتتك رسله» اگر پروردگارت شريكى مى‏داشت پيامبرانى از جانب او نزد تو مى‏آمدند. اين آيه همان معنا را مى‏فرمايد: آيا شركايى كه براى خدا مى‏پنداريد مكتب و آيينى به شما عرضه كرده‏ اند؟ . امام زين العابدين عليه السلام درباره‏ى #مهلت‏ هاى الهى مى‏فرمايد: «كان جزائى منك فى اول ما عصيتك النار» خدايا كيفر من در اولين #معصيت ، دوزخ بود (ولى تو به من مهلت دادى). . پيام‏ها: 1- انسان نيازمند #قانون است و اين نياز را خدا مى‏تواند برآورده سازد، نه ديگران. «أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ» 2- شريعت بر حقّ تنها با اذن الهى محقق مى‏شود و بدون اذن او هيچ چيز جنبه‏ شرعى و الهى ندارد. «ما لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ» 3- #بدعت در دين و تشريع قوانين خارج از اذن خدا شرك به اوست. «شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ ما لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ» 4- سنّت قطعى خداوند آن است كه همه‏ى مردم مهلتى براى نشان دادن جوهره خود داشته باشند. «وَ لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ» 5- #مهلت دادن به منحرفين يك لطف الهى است تا شايد به فكر توبه يا ايمان بيفتند و اگر اين لطف نبود انسان با اولين گناه خود به كيفر نابودى مى‏رسيد. «لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ» 6- شرك ظلم است و مشرك ظالم. أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ ... إِنَّ الظَّالِمِينَ‏

آیه بامداد دوشنبه : #قرآن . سوره جاثيه‏ : وَ لَقَدْ آتَيْنا بَنِي إِسْرائِيلَ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلَى الْعالَمِينَ «16» و همانا ما به بنى‏ اسرائيل كتاب (آسمانى تورات) و حكومت و نبوّت داديم و از (خوردنى‏ هاى) پاكيزه و دلپسند روزى كرديم و آنان را بر اهل زمانه برترى داديم. . نكته ‏ها: از آنجا كه‏ «رَزَقْناهُمْ» بعد از «آتَيْنا» آمده است مى‏ فهميم كه رزق دلپسند در كنار قانون و #رهبر و حكومت الهى معنا دارد وگرنه درآمدهاى خارج از قانون الهى گرچه زياد باشد طيب نخواهد بود. بنى ‏اسرائيل نتوانستند الطاف الهى را كه در اين آيه از آنها سخن رفته، براى خود حفظ كنند و لذا عظمت و عزّت آنها به خاطر نافرمانى و خلافكارى به ذلّت و لعنت تبديل شد. «لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ عَلى‏ لِسانِ داوُدَ» پيام‏ها: 1- برترى جامعه، وابسته به فرهنگ و اقتصاد برگرفته از #قانون الهى است. آتَيْنا ... الْكِتابَ‏ ... رَزَقْناهُمْ‏ ... فَضَّلْناهُمْ‏ 2- هر چه داريم از خداست، پس نبايد مغرور شويم. آتَيْنا ... رَزَقْناهُمْ‏ ... فَضَّلْناهُمْ‏ 3- نعمت‏هاى معنوى در اولويّت قرار دارند. در اين آيه كتاب، حكم و نبوّت قبل از رزق و روزى مطرح شده است. آتَيْنا ... رَزَقْناهُمْ‏ 4- #حكومت دينى سابقه طولانى دارد. «الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ» 5- فرهنگى كامل است كه قانونش الهى، رهبرش معصوم و قضاوت و حكومتش عادلانه باشد. «الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ»

آیه بامداد پنجشنبه : #قرآن . سوره حجرات : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ به نام خداوند بخشنده‏ى مهربان. . سوره حجرات : يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ «1» . اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! (در هيچ كارى) بر (حكم) خدا و پيامبر او #پيشى نگيريد و از خداوند پروا كنيد، كه خداوند شنوا و دانا است. . نكته‏ ها: سه سوره‏ى مائده، حجرات و ممتحنه كه درباره مسائل حكومتى و #اجتماعى است، با جمله‏ى‏ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» شروع شده است. . در آغاز سوره‏ى مائده مى‏خوانيم: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ» اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! به پيمان‏هاى خود وفادار باشيد و در سوره‏ى ممتحنه مى‏خوانيم: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ» اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! دشمن من و دشمن خود را #سرپرست خود قرار ندهيد و در اين سوره مى‏خوانيم: اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! بر حكم خدا و رسول پيشى نگيريد. . اين آيه مى‏خواهد مؤمنان را همچون فرشتگان تربيت كند، زيرا قرآن درباره‏ى آنها مى‏فرمايد: در سخن بر خدا سبقت نمى‏گيرند و تنها طبق دستور او عمل مى‏كنند. «لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ» . قرآن، موارد تقدّم و پيشى گرفتن بر پيامبر را بيان نكرده است تا شامل نهى از انواع پيش‏ افتادن‏ها در امور عقيدتى، اجتماعى، سياسى، اقتصادى و غير آن در گفتار وكردار گردد. . خداوند از تقدّم بر #رهبر جامعه اسلامى به شدّت نهى نموده است، زيرا كسى كه در كارهايش از خدا و پيامبر پيشى مى‏گيرد، در مديريّت نظام اسلامى خلل وارد كرده و جامعه را به هرج ومرج مى‏كشاند و در حقيقت نظام قانون‏گذارى را بازيچه تمايلات خود قرار مى‏دهد. . عمل به اين آيه، جلوى بسيارى از خطاها را مى‏گيرد. زيرا گاهى خواسته‏ى مردم، پيروى انسان از حدس و تخمين يا ميل به ابتكار ونوآورى و يا قضاوت عجولانه و يا گمان آزادانديشى، انسان را وادار به گفتن، نوشتن و يا گرفتن تصميماتى مى‏كند كه ناخودآگاه از خواسته‏ى خدا و رسول جلو مى‏افتد. همان گونه كه گروهى به گمان عبادت، قاطعيّت، انقلابى بودن و زهد و ساده زيستى، از خدا و رسول پيشى گرفتند و به قول معروف كاسه‏ى داغ‏تر از آش شدند. . پذيرش و عمل به آن دسته از آداب و عادات و رسوم اجتماعى و يا مقرّرات و قوانين بشرى كه ريشه در قرآن و حديث ندارد و برخاسته از عقل و فطرت نيست، نوعى پيش افتادن از خدا و رسول است. . پيام‏ها: 1- پيش از درخواست و دستور به كارى، بايد ابتدا زمينه ‏هاى روانى پذيرش را در مخاطب ايجاد كرد. جمله‏ى‏ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» به مؤمنان شخصيّت مى‏دهد و رابطه‏ى آنان با خدا را كه زمينه‏ى انجام دستور است، بيان مى‏كند. 2- از آنجا كه فرمان پيش نيفتادن از خدا و رسول، فرمان ادب است، خود اين آيه نيز مخاطب را با ادب ويژه صدا مى‏زند. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... 3- حرام كردنِ حلال خداوند و يا حلال كردن حرام‏ها، نوعى پيشى گرفتن بر خدا و رسول است. لا تُقَدِّمُوا ... 4- هرگونه #بدعت و جعل قانون در برابر قانون الهى ممنوع است. لا تُقَدِّمُوا ... 5- سرچشمه‏ى #قانون و رفتار ما بايد قرآن و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله باشد. «لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 6- حكم رسول، حكم خداست و بى‏ احترامى به او بى ‏احترامى به خداست. «لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 7- پيشى گرفتن از خدا و رسول، بى‏ تقوايى است. لا تُقَدِّمُوا ... وَ اتَّقُوا 8- براى انجام تكاليف، دو اهرم ايمان و تقوا لازم است. آمَنُوا ... وَ اتَّقُوا 9- التزام عملى بايد همراه با تقواى درونى باشد. لا تُقَدِّمُوا ... وَ اتَّقُوا اللَّهَ‏ 10- كسانى كه به خاطر سليقه‏هاى شخصى يا آداب اجتماعى، بر خدا و رسولش پيشى مى‏گيرند، از ايمان و تقوا دور شده ‏اند. لا تُقَدِّمُوا ... وَ اتَّقُوا 11- تندروى‏هاى خود را توجيه نكنيم. لا تُقَدِّمُوا ... إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‏ 12- ايمان به حضور و آگاهى خداوند، زمينه پرهيز و خداترسى مى‏گردد. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»