🔰 #قرآن، امر به معروف و فعالیت سیاسی/ بخش نخست 🔺 قرآن یکی از مهمترین منابع استنباط احکام شرعی است. با نگاهی به آیات قرآن به خوبی می‌توان قواعد و اصولی را استخراج کرد که «حجیت» ورود به «عمل سیاسی» و الزام مومنان را به ورود به #امر_به_معروف و #نهی_از_منکرهای مبنایی و محوری به اثبات می‌رساند. 🔺 این قواعد به قدری مستحکم و غیرقابل توجیه و تفسیر است که حتی کسانی را که به آموزه‌های اسلامی یکسویه می‌نگرند، به سکوت وامی‌دارد. نگاهی به چند قاعده و اصول قرآنی می‌تواند ما را در مسیر اثبات چرایی ورود به «#عمل_سیاسی» و الزام مومنان به ورود به امر به معروف‌ها و نهی از منکرهایی رهنمون سازد که می‌توان ادعا کرد آموزه‌های دیگر قرآن کریم به احیای آن مبانی بستگی دارد. 1️⃣ اصل #نفی_سبیل 🔺 بر اساس آیه شریفه «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلا» نساء: 141؛ «و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلطی نداده است»؛ کافرین هرگز نباید بر مسلمانان و مومنان مسلط شوند. 🔺 این اصل ترسیم کننده سیاست #داخلی و #خارجی مسلمانان است و چگونگی تعامل و تعاطی با بیگانگان در عدم حاکمیت غیر مومنان و #رخنه کافران در بدنه #نظام_اسلامی و تضعیف مسلمانان را می‌رساند. این اصل نفی هرگونه سلطه سیاسی# اقتصادی# فرهنگی و نظامی را به صراحت اعلام می‌دارد و گویای وجود خط و مرز بین «کفر» و «ایمان» است؛ خطی که در یک سو «#معروف» و در سوی دیگرش «#منکر» ظهور پیدا می‌کند. 🔺 تاکید امام راحل بر مرزبندی خط بین «مَحرم» و «نامَحرم» و نیز تاکید رهبری انقلاب وجود مرز بین «خودی» و «غیرخودی» از زاویه‌ای در این هندسه می‌گنجد؛ چراکه حاکمیت نامحرم و غیرخودی و فرهنگ آن، به هر عنوان و هر نام تشکل و حزب و دسته‌ای، حاکمیت «کفر» بر «ایمان» و نادیده گرفتن اصل نفی سبیل، در گستره‌ای به وسعت همان احزاب و تشکل‌های سیاسی است. 🔺 اصل نفی سبیل اصلی قرآنی است، که نفی منکری به نام «تسلط کفار» است و در واقع زمینه‌ساز تبدیل «منکرات کفار» به فرهنگ، در جامعه اسلامی می‌شود. ✍️ استاد حسن ابراهیم‌زاده 📚 امر به معروف و نهی از منکر احزاب؛ ص 29-30 🆔 http://eitaa.com/joinchat/1866006547C4bbc9c7892