بسم‌اللّٰه ‌الرّحیم‌الرّحیم #داستان‌دنباله‌دار #پناهم_بده🌿 #قسمت‌دوم نفس عميقي کشيدم تا گريه‌ام نگيره. چمدون رو برداشتم. چراغ رو خاموش کردم و پايين رفتم. بابا ديگه الان هاست که برسه. از مامان خبري نبود، تو اتاقش رفتم؛ نشسته بود و داشت گريه مي کرد. نگران شدم؛ نزديک تر رفتم و دستم رو گذاشتم روي شونه ش. گفتم: مامان؟ چيزي شده؟ - نه مامان جان! چيزي نشده، دلم براي حرم تنگ شده. فقط همين. لبخندي زدم و گفتم: دلتنگي براي امام رضا کم نيست مامان! خنديدم و ادامه دادم: ديگه گريه نکن. داریم ميريم ديگه. مامان هم لبخند زد و گفت: سوگل! تو تا به حال نرفتي و نمي دوني چه قدر خوبه. اون جا که بري، حالت خيلي خوبه. -آره مامان! مي دونم. همه ي دوستام بهم گفتن. -خوش به حالت سوگل! اولين بارته که داري ميري. خنديدم و گفتم: چرا خوش به حال من مامان؟ شما که دو بار رفتين. -آره، ولي هيچ چي مثل دفعه اول نمي‌شه عزيزم! گوشي مامان زنگ خورد. اشک هاش رو پاک کرد. بابا بود؛ جواب داد: جانم حسين؟ - ... - مرسي. سوگل هم خوبه. کجايي؟ - ... مامان نگاهم کرد و گفت: يعني چي حسين؟ ترسيدم و به مامان گفتم: چي شده مامان؟ - هيچي عزيزم. دوباره با بابا حرف زد. با ناراحتی گفت: آخه من و سوگل آماده ايم.... - ... مامان دلخور گفت: حسين! .... - باشه! خداحافظ. گوشي رو قطع کرد و روي تخت انداخت. دوباره پرسيدم: مامان! بابا کجاست؟ چي مي گفت؟ چيزي نگفت، چمدون رو باز کرد و همه ي لباس ها رو روي تخت انداخت. با تعجب گفتم: مامان! داري چي کار مي کني؟ الان بابا مياد؛ بايد بريم...!!!! - نمي ريم عزيزم، به بابات مرخصي ندادن. متعجب پرسيدم: مرخصي ندادن؟ يعني چي؟بابا که مرخصي گرفته بود. - آره، ولي قبول نکردن و الان هم اجازه نميدن بابات بياد. آروم خنديدم و گفتم: شوخي قشنگي بود مامان! بابا کجاست؟ بلند شد و لباس ها رو روي چوب لباسي انداخت. کلافه بلند شدم و لباس رو ازش گرفتم. با صداي بلند گفتم: جمعشون نکن! ما داريم مي ريم مشهد... عزیزم مثل اینکه قسمت نیست.... ---------------------------------------------------------------------------------