💟ممنونم از دلگرمیتون🌷 💟💟بزنین اینترنت سایت خود سازمان امنیت براتون میاد بالا من زدم این اومد👇 https://moshavergroup.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D8%A7%D8%AA-%D9%88-%D8%A7%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%AA-%D9%85%D9%84%DB%8C/ 💟💟💟سلام ممنونم از دلگرمیتون🌱

🌱🌱🌱 شماره هم گذاشتن نشانی هم دادن اگه شرایطش رو داشته باشین خیلی خوبه که برید🇮🇷🤲 اسم دانشگاهش، دانشگاه ملی امام باقر .ع. هست 🌱🌱🌱🌱🌱

✨خب راستش خیلی میگردم همه جا بعد خودم حتما میخونمش اگه مفید و آموزنده بود میذارم

اینم ناشناس های امروزمون تا فردا در پناه مادر سادات باشین✋🏻

💟رمان شماره👈 نـــــــــود و پــــــــنج🤓 💚اسم رمان؛ #دو_راهی 🤍نویسنده؛ مریم سرخه‌ای ❤️چند قسمت؟ ۴۰ قسمت ✍با کانال رمانهای مذهبی✨ و امنیتی🇮🇷 همراه باشید.😇👇 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5

قسمت ۱ تا ۱۰✨🔥👇👇

🖤🖤🖤🖤💚🤍❤️🖤🖤🖤🖤🖤تقدیم به ساحت مقدس #ام‌ابیها سلام‌الله علیها به امید گوشه چشمی.... 🖤دهه‌ی #فاطمیه تسلیت 💚رمان جذاب، عاشقانه، شهدایی 🤍 #دو_راهی ❤️قسمت ۱ و ۲ صدایم را صاف کردم و به راننده گفتم: -آقا ممنون.من همین جا پیاده میشم. پول را گرفتم سمت راننده و بعد از این که ازم گرفت دستم را روی دستگیره فشار دادم و کشیدم سمت خودم، در باز شد. از ماشین پیاده شدم. هوا تاریک بود اما خیابان شلوغ. کوله‌پشتیم را انداختم روی شانه‌هایم شالم را کشیدم جلوتر و از پیاده رو شروع کردم به قدم زدن. هندزفری ام را از جیبم آوردم بیرون و زدم به گوشیم.گوشی های هندزفری رو داخل گوشم فرو بردم و آهنگ را پلی کردم.با موزیکی که در حال پخش بود میخواندم و قدم می زدم...قدم‌هایم را سریع تر و بلند تر کردم کمی از تاریکی شب ترسیدم. از خیابان رد شدم، چیزی به رسیدن به مقصدم نمانده بود. جدول های کنار خیابان را یکی یکی پشت سر می گذاشتم.به کوچه که رسیدم داخل شدم.دلم کمی آرامتر شد. آهنگ را عوض کردم، آهنگ ملایمی شروع به خوندن کرد که قلبم آرامش گرفت.یک آرامش عجیب... جلوی در خانه که رسیدم دستم را روی زنگ فشار دادم و بعد از چند ثانیه ای برداشتم... مادر از پشت آیفون صدایش بلند شد: -چه عجب! چرا انقدر دیر اومدی. -مامان در رو باز کن بیام بالا حرف می زنیم زشته پشت آیفون!! در را باز کرد و داخل شدم. با عصبانیت در رو پشت سرم بستم آهنگ را قطع کردم و هندزفری ام را گذاشتم جای اولش، پله ها را یکی یکی طی کردم رسیدم جلوی در خانه مادر در را باز کرد و به من خیره شد. پلک هایم را روی هم زدم و گفتم: -سلام.😠 مادر با نگاه عجیبی گفت: -علیک سلام!!! ساعتو نگاه کردی؟؟😕 نگاهی انداختم به ساعت دیواری خانه و گفتم: -حالا اونقدم دیر نشده. مادر با اخم به من نگاه کرد و بعد هم رفت. من هم کفش هایم را در آوردم و وارد خانه شدم...یک راست وارد اتاقم شدم گره ی کور مانتوم را باز کردم. لباس‌هایم را از تنم درآوردم و بی‌حوصله گوشه‌ای پرت کردم...تنم را روی تخت انداختم و گوشی ام را رو به رویم گرفتم... مادرم وارد اتاق شد صدای تق تق صفحه کلید آزارش میداد... گفت: -دختر باز تو اومدی خونه!!! بلند شو آخه من از دست تو چکار کنم؟؟؟ بغض کردم از روی تخت بلند شدم. لباس‌هایم را جمع کردم و گذاشتم داخل کمدم! مادرم در را پشت سرش محکم کوبید و رفت... چشم هایم را روی هم فشردم...باید فکری میکردم! زندگیم یک نواخت شده! دست هایم را روی صورتم گذاشتم و اشک‌هایم انگشتانم را خیس کرد! دست هایم را روی صورتم کشیدم نگاهم را به سقف دوختم آهی کشیدم...روی میز نشستم و گوشی ام را روبه رویم گرفتم... اوه خدای من!! اصلا یادم نبود...صفحه کلیدم را روبه روی چشمانم قرار دادم شماره گرفتم... بعد چند بوق گوشی را برداشت: -بله؟ -سلام خانم خوب هستین؟شرمنده من دیر زنگ زدم!برای کار موسسه مزاحم شدم. -سلام.چرا انقدر دیر تماس گرفتید؟ -شرمنده! -نمیتونم کاری کنم براتون! خیلی دیر تماس گرفتید.اما منتظر زنگ ما باشید اگر تونستم براتون کاری جور کنم زنگ میزنم! -ممنونم... -خدانگهدار. یک بدشانسی دیگر...گوشی را پرت کردم گوشه ای از اتاق و رفتم بیرون... مادر که چشمش خورد من به گفت: -دختر!آخه من دلمو به چیه تو خوش کنم!!! نه تیپ درست و حسابی داری.نه نماز درست و حسابی و نه ادب داری! -مامان آخه مگه چی گفتم باز داری غر میزنی!!! مادر هیچ چیز نگفت و ساکت موند! باز هم بغض کردم و رفتم داخل اتاق روی تخت دراز کشیدم و بعد از کمی گریه خوابم برد...صبح با صدای آلارم گوشی از خواب بلند شدم...وای خدای من چقدر زود گذشت انگار همین الان خوابیدم!!! یکی از چشم هایم را باز و با چشم دیگری زیر چشمی ساعت را نگاه کردم... _یعنی واقعا ساعت هشته!!! دستم را کشیدم روی صورتم، کش و قوسی به بدنم دادم و از روی تخت بلند شدم... از پله ها پایین رفتم به سمت آشپز خانه، دست و صورتم را شستم و بعد از مسواک زدن برگشتم سمت اتاق، پشت میز نشستم و مشغول شانه زدن موهایم شدم... _باید برم موسسه و ببینم بالاخره چیکار کردن برای کار من!! بعد از شانه زدن موهایم لباس هایم را تنم کردم کوله پشتی ام را برداشتم و از خانه خارج شدم!تا رسیدن به انتهای کوچه سریع و پر استرس قدم زدم... سر کوچه ایستادم و منتظر تاکسی شدم... پرایدی جلوی پایم ترمز زد...سوار شدم... تا رسیدن به موسسه حدود نیم ساعت راه بود! هندزفری ام را از جیبم آوردم بیرون به گوشی ام وصل کردم و مشغول آهنگ گوش دادن شدم، موسیقی درحال پخش حواسم را پرت کرد!! بخاطر همین کمی جلو تر از موسسه پیاده شدم و بقیه ی راه را با پاهایم قدم زدم! به ساعتم نگاه کردم اوه خدای من دیر شده!! قدم‌هایم را بلندتر برداشتم همینطور که درحال راه رفتن بودم پایم گیر کرد به آهنی که گوشه ی پیاده رو بود و به شدت زمین خوردم...