┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۶۱ و ۱۶۲ به همراه آدرس خوب به حافظه میسپارم. چشمی میگویم. اما سوالی که ذهنم را هم درگیر کرده میپرسم: _حاج آقا اینقدر ناامید نباشین. من مطمئنم آزاد میشین و خودتون اون نامه رو به صاحبش میرسونین. باز هم همان تبسم چشم نواز... 🕊_ما دیگه عمرمون رو کردم.این #دنیا بمونه برای بقیه. بخدا قسم این روزا #بهترین روزای عمرم بود.هیچوقت اینطور نشده بود که احساس کنم به #خدا نزدیک شدم.این روزها بیشتر تونستم به اندازه‌ی سر سوزنی، #مظلومیت امامان مظلومم مثل امام کاظم، امام عسکری، امام هادی (علیهم‌السلام) رو #درک کنم که در زندان‌های عباسی چه میکشیدن. خوشحالم اگه بتونم #جان ناقابلم رو در راه خدمت به #اسلام و #مسلمین از دست بدم. #روح_بزرگ و ایثار او کجا و #بزدلی من کجا! واقعا انسان به کجا میرسد که حاضر است #جان شیرینش را با چیزی #معامله کند؟دوباره در باز میشود.با اشاره‌ی پاسبان برمیخیزم.با خود فکر میکنم عجیب است پیرمرد به من #اعتماد کرده؟ پیرمرد با خودش فکر نمیکند شاید من نفوذی باشم؟ درحالیکه دارم از راهروها عبور میکنم از لای دری که باز است نگاهم به مرد جوانی می‌افتد که با دیدن سوزن داغ رنگ به سفیدی گچ میزند.با فشار دادن آن سوزن به زیرناخن حالم دگرگون میشود. دادهای مرد هنوز در گوشم است که میگوید: _نمیگم! نمیگم ملعون...! سعی میکنم نگاه به کف سالن باشد تا چیزی را نبینم.اما کف سالن هم ردی از #خون میبینم. درباز میشود.کیانوش با قیافه ای حق به جانب دستگاه ضبطی را روشن میکند. بعد هم صوتی پخش میشود که میگوید: 📞_سلام من میخوام به اداره‌ی شهربانی گزارشی بدم.من متوجه شدم زنی از خرابکارها و عضو سازمان سوار ماشین زاهدان شد و به طرف تهران میاد.این زن شال سوسنی و لباس پاکستانی به پشت زمینه‌ی زرد داره.... بعد هم شروع میکند به تشریح کردن صورتم که درست نشانی‌های خودم است. خوب به لحن و صدا گوش میدهم اما اثراتی از صدای پیمان در آن نمیبینم.پوزخندی تحویلش میدهم و میگویم: _هه! این بود؟ با این سیانمایی‌ها نمیتونی منو نسبت به سازمان بدبین کنی! از کجا معلوم که رفقای خودت این صوت جعلی رو درست نکردن؟ با لبخندی کج جواب میدهد: _اگه رفقای من بودن چرا فقط نشونی تو رو دادن؟ ما تحقیق ازتون کردیم و تحت نظرمون بود. ما میدونستیم شما باهم ازدواج کردین. پس باید نشونی اون شوهرت هم میداد اما چرا فقط تو؟شاید تو طعمه ای بودی تا ما شکارت کنیم،حتما سازمان هم #نفعی میبره وگرنه نباید عضو فعالی مثل تو رو دور بندازه! _دور ننداخته! اینم یه سیانمایی دیگتونه. با این استدلالها میخوای کارت واقعیتر به نظر برسه.فکر کردی من بچه‌م؟ من این چیزا رو نمیفهمم؟ سخت در اشتباهی سازمان نسبت به اعضاش خیلی حساسه. مطمئن باش همین حالا داره نقشه انتقام میکشه. اگه بلایی سرم بیاد سازمان‌انتقام خونمو از دولت و حکومتتون میگیره! خشم جمع شده در مشتهایش را بر روی میز خالی میکند و سرم داد میزند: _من قصد ندارم بلایی سرت بیاد! اگه نگاهی به خودت بندازی اینو میفهمی.نگاه کن! اینجا همه باید پاسخگو باشن اما تو چموشی میکنی.کسی که چموش باشه پوست از سرش میکنن اما تو چی؟کسی از گل بهت نازکتر گفته؟ اینا همش کار منه که تو بفهمی دوست کیه دشمن کیه!بفهمی به کسایی اعتماد کردی که تور برات پهن کردن. حرفهایش را جدی نمیگیرم. کیانوش خوب بلد است نقش بازی کند و نمیتواند مرا با حرفهایش خام کند.کیانوش از سکوتم استفاده میکند _میخواستم اگه همکاری کنی صحبت کنم تا آزادت کنن اما مثل اینکه نمیشه! تنها کاری که میتونستم برات انجام بدم این بود که نزارم اینجا کسی بهت اسیب بزنه چون تو دخترِ بهترین دوست پدرم بودی اما دیگه کاری ازم برنمیاد. بهتره قانون درموردت تصمیم بگیره! بیخیالترین نگاهش را به من می‌اندازد و پاسبان را خبر میکند.دوراهی‌ها و افکارهای جورواجور مرا اذیت میکند. ندانستن حال پیمان...حرف هایی که از زبان پیرمرد در مورد اسلام شنیدم.تناقض ها را چه کار کنم؟گوشه ای مینشینم. پیرمرد لب به ذکر میجنباند.ذهن آشوبم را به میان حرفهای حاج آقا میبرم: _ببخشید شما هم ناآرام میشین؟ اینطور که ذهنتون درگیر بشه؟ او سر تکان می دهد و بعد لب می زند: 🕊_بله! هر انسانی ممکنه براش مشکل پیش بیاد. _چطور خودتون رو آروم میکنین؟ لبخندش حکایت‌ها دارد! 🕊_الَّذِینَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ #بِذِکْرِاللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، همان کسانى که ایمان آورده ‏اند و دلهایشان به #یادخدا آرام می‌گیرد آگاه باش که با یاد خدا دلها آرامش میابد.یاد خدا طوفان دلها رو آرامش میده! دخترم سعی کن به #خدا فکر کنی و ذکر بگی. ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۶۳ و ۱۶۴ _اما من که خدایی ندارم! 🕊_خدایی داری، هر کسی خدا نداشته باشه باید بدونه خدا که دارتش! _اما من جایی هستم که خدا رو نفی میکنن. اونا میگن خدایی وجود نداره. بهشت و جهنم الکیه تا ما به حرف آخوندا کنیم. با سری که #پایین است، میگوید: 🕊_شما جاتون اونجا نیست. اعماق‌قلب هر انسانی #خدا وجود داره اونا نفی‌ میکنن ولی شما فرق دارید. خودتون قاطی این آدمها نکنین. بهشت و جهنم نیست؟ پس چطور این ساواکی‌ها که آدمهای زیادی میکشن و یا شاه مملکت که حقوق میلیون ها فرد رو به دست آمریکا میده، #مواخذه میشن؟ آیا کسی که یک انسان کشته با کسی که جان چندین انسان رو گرفته #برابره؟ کمی فکر میکنم و میگویم:_نه! 🕊_قصاص کسی که یک نفر رو کشته مرگه همونطور که اون ساواکی که چندین نفر رو کشته مرگه! _اینکه درست نیست. اون ساواکی باید بیشتر عذاب بکشه. 🕊_درسته! برای همین بعضی اعمال باید در #اون_جهان یعنی بهشت و جهنم تسویه بشن.کسی که جانش رو در مقابل امر خیری #فدا کرده چطور پاداشش رو در این دنیا میدن؟ اون که دیگه نیست! اون ساواکی هم باید به تعداد قتل‌هایی که کرده #قصاص بشه که امکانش در این جهان نیست.پس برای #حق و #عدالت هم که شده باید جهان آخرتی هم باشه. در دل احساس خوشایند میکنم. چه دین جالبی! چه عدالتی! برای من اینکه دیگر بعد از این دنیا به دیار فنا و نابودی بروم #سخت است.دنیا میدان #آزمایش است برای امتحانات الهی که کارنامه آن را در آخرت به دستمان میدهند.آن ساعت تا خیلی وقت با پیرمرد مشغول بحث هستیم.هرچه او میگوید و من کمی #تعقل به خرج میدهم میبینم کاملا درست است! بهانه‌ای نمیتوانم بیاورم. هرچه پیش میرود انگار پیش به سوی دریایی میروم که هیچگاه در آن غرق نمیشوم. بین افکارم #شکافی_عمیق ایجاد شده.حال من سوالاتی که در مورد اسلام داشته‌ام همه اش پاسخ داده شده اما فکری مرا میترساند که اگر مسلمان شوم پیمان مرا ترک میکند.گوشه‌ی دلم می تپد و میگوید: "تو به هر سوراخی خزیدی اسلام رو بد معرفی کردن حالا که خدا خواسته اینجا با اسلام آشنا بشی پس #حکمتی داره! حتما دین اسلام هم دین حقیقی است که #مسیحیان و #یهودیان دنیاپرست به دیدنش به خطر می افتند و برایش نقشه ها می کشند..."به خودم اجازه‌ی #شک دادن میدهم.👈شک در همه‌ی گفت و شنودهای پیشینم.👈شک در اسلامی که در اروپا دیدم، 👈شک در حرف های رضاپور و امثال او در اردوگاه.👈شک در #ماهیت_سازمان! من فقط پیمان را دارم.. بدون پول ، امنیت و سرپناه در این شهر بلایی به سر یک زن تنها می آید.و ثانیاً هر کس به سازمان پشت کند و سراغ اسلام برود تسویه در انتظار اوست! همان سرنوشتی که شریف واقفی را به آن دچار کردند! پس هر طور هست من باید در سازمان بمانم.در سلول باز میشود و پاسبان پیرمرد را صدا می زند.او دستانش را به دیوار میگیرد و برمیخیزد. 🕊تبسمش از هر وقت دلنشین‌تر است. #سبکبال‌تر به نظر میرسد، #نورانیت در چهره‌اش مرا مغلوب میکند.ناخودآگاه برمیخیزم و پیش میروم. _حاج آقا کجا؟ 🕊_به دیدار معشوق... نمیتوانم سکوت کنم و این دلشوره را در دل خفه کنم. _شما رو برای شکنجه میبرن، دیدار معشوق چیه؟ شیرینی آن لبخند در روحم رسوخ می کند. 🕊_من چیزی برای گفتن ندارم و کسیکه چیزی برای گفتن نداره جاش دیگه اینجا نیست.از خدا میخوام دختر گلم رو #عاقبت_بخیر کنه. شما قلبت پاکه دخترم برای من هم دعا کن. پاسبان که کلافه شده تنه‌ای به پیرمرد میزند.در را می بندد و از پنجره‌ی کوچک نگاهم را به بیرون میدهم.بی اختیار دانه ای اشک از گونه‌ام پایین میچکد.حرف او انقدر محکم بود که #باور_کرده‌ام دیگر نمی‌بینمش.🌷🕊به در و دیوار میزنم و میگویم: _حاج رسول رو کجا میبرین؟..حاج رسووول... زیر لب ناله سر میدهم و نام حاج رسول میشود ذکر لبم.اشک تمام صورتم را خیس کرده و گونه‌ام میسوزد.به خدایی فکر میکنم که حاج رسول به او فکر میکرد.به خدایی که از لطف و #رحمت بیکرانش میگفت.وقتی حرف از بخشندگی اش پیش می‌آمد، قطره اشک چشمانش را نمدار میکرد.واقعا خدای او که بود؟ آن چه خدایی ست که اینگونه حاج رسول او را دوست میداشت؟ آن چه خدایی ست که انسان #برای_دینش #جانش را معاوضه کند؟ #حق با خدای حاج رسول است؟ پس #باطل چیست؟ نمیفهمم! سر به دیوار میکوبم و با #خدای_حاج_رسول اینگونه حرف میزنم: "خدای حاج رسول که نمیدونم چی هستی اما حاج رسول میگفت که همیشه در کنار بنده‌هات هستی.من نمیدونم بنده ات هستم یا نه! اما #میدونم همه جا #حضور داری. میخوام بهت بگم که این پیرمرد بیچاره رو کمک کن تا آزاد بشه.نزار خونش رو بریزن. خدای حاج رسول من هنوز تو رو #نمی‌شناسم میشه بیشتر حاج رسولت رو ببینم... ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۶۵ و ۱۶۶ ...ببینم و ازش سوال کنم؟ هنوز خیلی زوده که اون از پیشم بره. من رو تشنه‌ی شنیدن کردین و رفتین؟ همین؟..."😭 کم‌کم لحن گله‌ای به خود میگیرم و سر را روی گلیم کثیف میگذارم.با خود میگویم خدای حاج رسول؟ تو باور کردی؟داری با در و دیوار حرف میزنی نه با خداش.چشم میبندم اما طولی نمیکشد که از بوی تعفن گلیم برمیخیزم. این خونها مال کسانی است که در اینجا زندانی شده باشند.چقدر وحشتناک است! چقدر #وحشیانه است!مگر آدم های اینجا چکار میکنند؟ با چیدن همه‌ی اتفاق‌ها ! اینها چیست جز #جنایت؟ با یادآوری اینها دستم شروع به درد میکند.تا آن روز پانسمانش را عوض نکرده بودند.درد بیشتر میشود با پا به در لگد میزنم: _کجایین نامردا؟ کجایی کیانوش پست؟ بیاین! بیاین اینجا! انقدر لگد میزنم که پاسبان با فریاد در را باز میکند و داد میزند: _چه مرگته؟؟؟ غرورم جریحه دار میشود _تو میدونی من کیم؟" _هه! مهم اینه تو زندانی منی و منم پاسبون. چی میگی؟ به زخمم اشاره میکنم _من نیاز به دکتر دارم. زخم بازوم میسوزه. _دکتر؟ نکنه فکر کردی اومدی خوشگذرونی؟ _بنظرت کسی که میره خوشگذرونی نیاز به دکتر داره؟ نگاهی به دستم می‌اندازد. چشمانم را میبندد. مثل بره‌ای بی زبان دنبالش به راه می‌افتم و بازوم را به دست میگیرم.از بوی الکلی که به مشامم برمیخورد میتوانم بفهمم که رسیده‌ایم. وقتی چشمانم را باز میکنم مردی سفید پوش، تخت و وسایل پزشکی مختصری میبینم.دکتر نگاهی به من می اندازد. پانسمانم را باز میکند _با این وضع و حال حتما عفونت کرده! لایه آخر پانسمان به زخمم چسبیده و با کشیدن دکتر جیغ بلندی میکشم.با خونسردی نگاهم میکند: _آروم باش. تموم میشه. با ریختن بتادین روی زخم دستم را مشت کرده و دندانم را آنقدر بهم میسایم که به درد می‌آید. _چرکشو برداشتم.ازین به بعد باید هر روز پانسمان رو عوض کنی. _اینو به پاسبانتون بگید. سری تکان میدهد.حدود دو روز میشود که دیگر خبری از کیانوش و بقیه نیست.از حاج رسول هم خبری نمیشود.من میمانم و دیوارها! فقط هر روز بخاطر تعویض پانسمان از این دخمه بیرون میروم.با صدا زدن پاسبان برمیخیزم.چشم‌بند را روی چشمانم قرار میدهد و به راه می افتیم. متوجه نشستن در ماشین میشوم‌.همه چیز غیرقابل پیش بینی است.بعد از دقایقی ماشین متوقف میشود.اولین چیزی که میبینم فضای اداری است.مرا به اتاق دادگاه راهنمایی میکنند.سرباز دستبندم را باز میکند و بر صندلی متهم تکیه میزنم.وقتی سر برمیگردانم کیانوش را آخر سالن میبینم.قاضی با چند ضربه دادگاه را رسمی اعلام میکند.مردی از طرف ساواک به جایگاه میرود و بعد از معرفی من و پدرم از اتهامات من سخن میگوید. _خانم رویا توللی متهم به جاسوسی علیه ایران برای شوروی و همچنین اقدام علیه امنیت ملی توسط ساواک دستگیر شده و در محضر قانون هستند. وی که... او میخواند و من نمیدانم چطور انگ جاسوسی به من زدند؟ بعد از اتهامات قاضی از من میخواهد اگر دفاعی دارم بکنم. من که نه وکیلی دارم و نه پشتیبانی به طرف جایگاه قدم برمیدارم. _با اجازه از حضار و روسای دادگاه.درسته من رویا توللی فرزند توللی معروف!من کسی نیستم که نمکدون شکستم.پدرم بهم یاد نداده بود مثل کبک سرم رو توی برف کنم. آره! من رویا توللی خوشحالم که وارد کاری شدم که در راه ازادی و برابری با کسایی رو به رو بشم که فقط دم از ایرانی بودن میزنن. انگ جاسوس و خرابکار همیشه روی پیشونی ما هست‌اما خودتون چی؟ اگه ما خرابکاریم شما چی هستین؟ قمارباز؟نوکر امریکا؟ وطن فروش؟ پول پرست؟ چی؟ چه بچسبی روی خودتون میزارین؟ قاضی به میز میکوبد و سرم داد میزند: _بسه! دفاع کنین نه جرمتون رو سنگینتر کنین _شما میخواین بگم غلط کردم و بگم پشیمونم؟ نه! من اینا رو نمیگم. حضار آن سو فحش و لعن نثارم می کنند.کاش میتوانستم بیشتر با دینی که حاج رسول از آن برایم می گفت بدانم. حدود نیم ساعت بعد دوباره دادگاه تشکیل میشود.یک جورهایی حدس میزدم که اعدامم کنند. #ترسی در دلم غوغا میکرد که اگر بمیرم و آن دنیا بهشت و جهنمی باشد چه؟ با #دستان_خالی مرا کجا راه میدهند؟ قاضی به میز میزند و میگوید: _پس از شور و مشورت با اعضای دادگاه. متهم رویا توللی به دلیل اتهاماتی چون جاسوسی، اقدامات مسلحانه و علیه امنیت با کمی تخفیف به حبس ابد محکوم میگردند... دیگر چیزی نمی شنوم.تمام عمر؟ کاش اعدام میشدم.حال از زندانی به زندان دیگر منتقل میشوم.به پیمان فکر میکنم.برایش مهم هستم؟ در بزرگ را باز میکنند و به همراه سرباز داخل میشوم.حکمم را به مسئول میدهد.یک دست لباس و چند خرت و پرت دیگر که میدهند، میله‌ها کنار میروند بند باز است ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۶۷ و ۱۶۸ سرباز مرا به سلولم راهنمایی میکند.زنی با ظاهری مردانه.با دیدن من پوزخند میزند و ادای لات‌ها را درمی‌آورد: _هه! ببینین کی اینجاست.یه هم سلولی جدید. دونفری دورش را گرفته اند. آن یکی که چاق است میگوید: _کبری جون نمیدونه اینجا چه خبره!قوانینو بهش یادآوری کنیم؟ بدون توجه بالشت زیر سرم میگذارم دراز میکشم.داد کبری بلند میشود که: _پاشو زنیکه! اونجا جای منه. باز به یه تازه وارد سخت نگرفتیم این شد. آن زن دیگر داد میزند: _مگه کبری جون نمیگه پاشو؟ به یاد نصیحت رئیس زندان می‌افتم. برمیخیزم.صدای از پشت سرشان به گوشم میرسد: _کبری خانم زشته! یکم خجالت بکش. چی میخوای ازین بنده خدا؟ کبری برمیگردد دست به سینه میگذارد.لحن با ادب او مرا متعجب میکند.میخواهم بدانم این کیست که کبری اینگونه از او حساب میبرد. _شما بیا روی تخت من بخواب. مشکلی نیست.بزار این بنده خدا راحت باشه. کبری لب میگزد و با شرم میگوید: _این چه حرفیه نرگس خانم. شما تاج سر مایی.ما سگ کی باشیم که با شما در بیوفتیم. نیازی نیست! ما روی تخت خودمون راحتیم. به چهره‌ی ✨نرگس✨ نگاه میکنم.در واقع چهره‌ی زیبا و دلنشینی دارد.کبری و دوستانش دست از پا درازتر از سلول خارج میشوند.نرگس چادرش را به میخ آویزان میکندو به سمتم می‌آید.نمیدانم چرا احساس میکنم سالهاست او را میشناسم. بی‌اختیار از جا بلند میشود و به پایین می‌آیم.با وقار و متانت خاصی لبخند میزند. _ببخشید این کبری خانم ما هر چند وقتی گرد و خاک میکنه.البته تو دلش چیزی نیست.اسم من نرگسه اسم شما چیه؟ _رو... رویا! _به به عجب اسم قشنگی. مثل اسمت رویایی هستی دختر! از تمجیدش سرخ می شوم. _رویا جان تخت من پایین شماست. اگه بالا راحت نیستی میتونی جای منم باشی. هرچه پیش میرود بیشتر به شخصیت چون دریایش پی میبرم. _نه! ممنون. من راحتم. _خلاصه که تعارف نکنی. دوباره نه میگویم و لبخند میزنم.کنجکاوم بدانم چنین فردی را به چه جرمی میتوانند زندانی کنند؟اما خجالت میکشم نرسیده سین جینش کنم.روی زمین نشسته و با نخ و سوزن دکمه‌ی لباسی را میدوزد.کسی جز من و او در سلول نیست.از تخت پایین می‌آیم.ابتدا او نخ کلام را به دست میگیرد: _دوختن یاد داری؟. _ن... نه! _میخوای یادت بدم؟ روم نمیشود بحث را باز کنم پس به اجبار سر تکان می دهم _آره، میخوام یاد بگیرم. او مشغول می شود. به حرکات نخ و سوزن خیره شده‌ام اما ذهنم جای دیگری است. _یاد گرفتی؟ مدام سر تکان میدهم و الکی میگویم بله! درحال فکرکردن هستم که میبینم سکوتم خیلی سنگین شده. _چیزی شده گلم؟ _آ...! چیزی که نه..شما خیلی باوقار و مهربون هستین.همین که کبری خانم از شما حساب میبره واقعا منو شگفت زده کرد! میشه بپرسم شُ... شما چرا اینجایین؟ _شما لطف داری. من لایق تعریفهات نیستم.کبری جان هم مثل شما لطف داره. بعد از کلی مِن مِن کردن میگویم: _من که فکر میکنم شما رو اشتباه گرفتن. مگه با این شخصیت مهربون میشه کاری کرده باشین؟" _اشتباه که نه ولی ناحق چرا! لحن و جنس حرفهایش مرا یاد "حاج رسول🌷" می‌اندازد.انگار که کشف بزرگی کرده باشم با شادی میگویم: _شما از انقلابیون هستین؟😍 به آهستگی می گوید بله! کم مانده از شادی بال درآورم. نمیدانم چرا هرچه‌پیش میروم به این بیشتر پی میبرم که #خدای حاج رسول مرا همراهی میکند. _من از اعضای سازمان هستم. _اها... اگه خواستی پی رفقات رو بگیری اونا دو سلول بعد ما هستن. تشکر و سر بحث را باز میکنم و اتفاقات پیش آمده را میگویم.بعد از حاج رسول برایش میگویم.از خوبی‌ها، کمالاتش، از چیزهایی که به من گفته.نرگس هم حرفهایش را تایید کرد.او حاج رسول را نمیشناسد اما درست مثل او با من حرف میزند.خبر می‌آید وقت ناهار است. غذایمان را میگیریم.خیلی‌ها با دیدن نرگس اصرار دارند کنارشان بنشیند.بالاخره دور یک میز مینشینیم.نرگس با بسم‌الله غذایش را شروع میکند.گاه میان غذا از او سوالی میپرسند و بحث داغ میشود.بعد از خوردن غذا چند نفر دورش را میگیرند.واقعا #اخلاقی مثل نرگس ندیده بودم که همه شیفته‌اش باشند.باصدایی برمیخیزم یک عده بند را شلوغ کردند. دنبال نرگس میگردم و او را میانجی معرکه میبینم.برای پانسمان دستم به دکتر زندان رفتم.نرگس با دیدن زخم روی بازویم دلسوزی میکند.در دستان خودش اثراتی‌از همان سوختگیهایی که روی دستان حاج رسول بود میبینم.هر روز که پیش میرود من و نرگس بهم نزدیکتر میشویم.گاهی به سلول اعضای سازمان سر میزنم.مراوده با آن ها را زیاد ترجیح نمیدهم.یکی از خانمهای آنجا بنام سمیرا مرا دعوت میکند.کاغذی دستم میدهد: _وقتیکه رفتی بخونش! به سلول خودمان برمیگردم. کاغذ را باز میکنم.. ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۶۹ و ۱۷۰ نشانی کتابی مخفی است که باید کتاب را بردارم و بخوانم.بند که خلوت میشود.در سلول یکی از اعضا میروم. زیر تخت از گوشه‌ی گلیم کهنه آن را بیرون بیاورم.کسی در سلول نیست.زیرتخت میروم.با دیدن سکینه که آن هم از اعضاست به خودم بد و بیراه میگویم. _تو کارتو انجام بده من سرک میکشم. کتابی بی‌جلد را برمیدارم.سکینه میرود. کتاب را زیر لباس مخفی میکنم و زیر تشک تخت قایم میکنم.یکهو با صدای نرگس، زهره میترکانم. _حالت خوبه رویا؟ _آ...آره خوبم! چطور؟ _چطور؟ رنگ شده زردچوبه. الکی لبخند میزنم.روی تختش مینشیند و صدایم میزند. ✨_تو حاج رسولی که گفتی برات چه شکلی بود؟ _یعنی چی که چه شکلی بود؟ ✨_یعنی این که چرا هنوز تو فکرته؟ فکر میکنی چه باعث شده فراموشش نکنی؟ تا به حال به این فکر نکرده بودم.واقعا حاج رسول چه کسی بود که دید مرا بازتر کرد؟چرا هنوز حرف هایش به ذهنم می ریزد؟ _واقعا نمیدونم. هنوز خودم تو فکرشم اما نمیدونم اون چی بود که توی وجود حاج رسول که من رو مجذوب خودش کرد! ✨_ولی من فکر کنم بدونم اون چی بوده. _چی؟ چی بوده؟؟ ✨_ایمان... ایمان به خدا.تو وقتی به اون بالایی وصل باشی اون خودش همه چیزو خوب جفتو جور میکنه.شاید چیزایی که میگم رو الان نتونی درکش کنی اما مطمئنم یه روز به حرف میرسی. _ایمان؟ چطور خب؟ ✨_تو وقتی رابطتت رو #باخدا خوب کنی.خدا که خالق این بشر و عالمه میدونه چطور رابطه‌ی تو رو با آدمای این دنیا درست کنه. این حرف از جنس حرف های حاج رسول است.حس خوب یک #تکیه‌گاه. آن روز یاد کتاب را فراموش میکنم.فردا با بی‌حوصلگی کتاب را باز میکنم و در خلوت میخوانم.همان حرف هاست.. از همانکه تا به حال مثل میخ با #مغالطه و #تکرار در #ذهنت می کوبند. #مجبورم بخوانم چون نباید اعضا بوی از #شَکم ببرند. روزهای زندان گرچه طعم آزادی ندارد اما در کنار نرگس روحم آزادانه بر فراز جهان پرواز میکند.روزی سمیرا چشم و ابرو نشانم میدهد که پیششان بروم. #برخلاف_میلم مجبور به شرکت در جلسه‌هایشان هستم.در هر جلسه هم مجبورم با چشم و بله اعتمادشان را جلب کنم.آنها به عنوان یک چیریک روی من خیلی حساب باز کردند.سازمان به راحتی اعضایش را رها نمیکند. علاوه بر جذب به اعضا هم می رسد و #شست‌وشوی‌_مغزی شان میدهد.هرگاه از میکروفن اسامی افرادی را که ملاقاتی دارند را میگویند قلبم میشکند. #چرا سراغی از من نمیگیرد؟ هرگاه نرگس #نماز میخواند من زیر چشمی نگاهش میکنم.قنوت‌های باصفایی دارد. #خشوعی که چشمانش را نمدار میکند #غبطه‌ مرا برمی‌انگیزد. درحال تماشای او هستم که #سکینه کنارم مینشیند. _سمیرا گفت که بهت بگم الان بری پیشش. به زور نگاهم را از نرگس میگیرم و به سکینه میگویم: _الان؟" _آره، همین حالا. باشه ای میگویم و پشت سرش از سلول خارج میشوم. _کارم داشتین؟ _کار که...نه! خواستم یه توصیه‌ی خواهرانه‌ای بهت داشته باشم. _چی؟ _میگم یه چند وقتی رابطتتو با این دختره کم کن. _کدوم دختره؟ _همین، همین نرگس! صلاح نیست باهاش گفت‌وگو داشته باشی. _هم سلولیمه! چطور باهاش حرف نزنم؟ لبخندهای مرموزانه اش حالم را بد میکند. _حرف درمورد مسائل #سیاسی و #دینی. بقیه‌ی حرفها که اشکالی نداره. از سلب آزادی‌ام در کنج زندان متنفرم!نرگس مرحم هفته‌هایی است که اگر نبود من حتما خودم را باخته بودم.اما از طرفی نه گفتن باعث میشود آنها گمان بدی به من داشته باشند پس به اجبار میپذیرم. _اینا به صلاحته! بعضیا مهره‌ی مار دارن. حرفهاشون بدجور آدمو کور و کر میکنه. صدایی از بلندگو پخش میشود که می گوید: "رویا..."نرگس با خوشحالی بطرفم میدود: _تو رو صدا زدن رویا! باورم نمیشود. _منو؟ وَ... ولی منکه...! _هیس... برو ببین کی اومده!چشم دلت روشن عزیزم. به طرفی میروم که یک سالن طولانی است‌‌با عرض کم. شیشه ای میان آزادی و بندفاصله گذاشته است.با دیدن چهره‌ای از حرکت می‌ایستم.دستمان را به طرف تلفن میبریم.نمیدانم چه جمله‌ای بگویم و او با بغض مینالد: _رویا... _سیما؟ پلک روی هم میفشارد که یعنی بله!تعجب میکنم.چطور او را راه داده‌اند برایم جای سوال است!آبغوره گرفتنهایش تمامی ندارد. _سیما چیزی میخوای بگی بگو الان وقت تموم میشه! _چی بگم؟ یه عالمه حرف کنج دل وامونده ام کُپه شده آخه از کجا بگم؟ _از هرجا که دلت میخواد. _اصلا رویا تو و این کارا؟ من که باورم نمیشه! تو سرت تو کارت بود. میخواستی بری پاریس چرا سر از زندان درآوردی؟وقتی آقا کیا... حرفش را میخورد.حالا از ماجرا سر درآورده‌ام! اخمی میکنم: _فکر کردم برای خودم اومدی!معلوم نیست اون مرده چی تو سرت کرده.من خوشحالم که اینجام چون قیافه‌ی‌نحسش رو دیگه نمیبینم. ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

🖤تا اینجا تقدیم نگاه پاکتون✨ تعداد پارت‌ها رو این چند روز زیاد گذاشتم ادامه رو #شنبه میذارم☘