｡☆✼★━━━━━💠━━━━━━★✼☆｡ 🍃رمان واقعی تلنگری و آموزنده #سه_دقیقه_در_قیامت 🍃روایت یکی از جانبازان مدافع حرم 🍃قسمت ۵۵ و ۵۶ _....به خاطر اين عمل و دعای آن زن، چندين حوريه بهشتی در بهشت منتظر شما هستند. همان لحظه وجود نورانی اهلبيت علیهم‌السلام درمقابل من قرار گرفتند و من مدهوش ديدار اين چهره‌های نورانی شدم.از طرفی چهره‌ی زيبای آن حوريه‌ها را نيز به من نشان دادند. اما زيبايی جمال نورانی اهلبيت علیهم‌السلام کجا و چهره‌ی حوريه‌های بهشتي؟!من در آنجا هيچ چيزی به زيبايی جمال اهلبيت علیهم‌السلام نديدم. اما نكته مهمي كه در آنجا فهميدم و بسيار با ارزش بود اينكه؛ #توفيق_شهادت نصيب هر كسی نميشود.انسان بااخلاصی كه بتواند از تمام تعلقات دنيايی دل بكند، لياقت شهادت مييابد. شهادت يك اتفاق نيست، يك #انتخاب است.يك انتخاب آگاهانه كه برای آن بايد تمام تعلقات را از خود دور كرد. مثالی بزنم تا بهتر متوجه شديد.همان شبی كه با دوستانم در سوريه دور هم جمع بوديم وگفتم چه كسانی شهيد ميشوندبه يكی از رفقا هم تأكيد كردم كه فردا با ديگر رفقا شهيد ميشوی.روز بعد، در حين عمليات، تانك نيروهای ما مورد هدف قرار گرفت. سيديحيي و سجاد، در همان زمان به شهادت رسيدند. درست در كنار همين تانك، آن دوست ما قرار داشت كه من شهادت او را ديده بودم. اما اين دوست ما زنده ماند و در زير بارش سنگين رگبار نيروهای داعش، توانست به عقب بيايد! من خيلي تعجب كردم. يعني اشتباه ديده بودم؟! دو سه سال از اين ماجرا گذشت. يك روز در محل كار بودم كه اين بنده خدا به ديدنم آمد. پس از كمي حال و احوال، شروع به صحبت كرد و گفت: _خيلی پشيمانم.خيلي... باتعجب گفتم: _از چي پشيمانی؟ گفت:_"يادته تو سوريه به من وعده شهادت دادی؟آن روز، وقتی كه تانك مورد هدف قرار گرفت،به داخل يك چاله كوچك پرت شدم. ما وسط دشت و درست در تيررس دشمن بوديم.يقين داشتم كه الان شهيد ميشوم.باور كن من ديدم كه رفقايم به آسمان رفتند! اما همان لحظه، فرزندان خردسالم در مقابل چشمانم آمدند.ديدم نميتوانم از آنها دل بكنم!در درونم به حضرت زينب سلام‌الله‌علیها عرض كردم: خانم جان، من لياقت دفاع از حرم شما را ندارم. من ميخواهم پيش فرزندانم برگردم.خواهش ميكنم...هنوز اين حرفهای من تمام نشده بود كه حس كردم يك نيروی غیبی به ياري من آمد!دستی زير سرم قرار گرفت و مرا از چاله بيرون آورد.آنجا رگبار تيربار دشمن قطع نميشد.من به سمت عقب ميرفتم و صدای گلوله‌‌ها كه از كنار گوشم رد ميشد را ميشنيدم، بدون اينكه حتي يك گلوله يا تركش به من اصابت كند! گويی آن نيروی غيبی مرا حفاظت كرد تا به عقب آمدم.اما حالا خيلی پشيمانم. نميدانم چرا در آن لحظه اين حرفها را زدم! توفيق شهادت هميشه به سراغ انسان نمی‌آيد." او ميگفت و همينطور اشك ميريخت...درست همين توصيفات را يكی ديگر از جانبازان مدافع حرم داشت. او ميگفت: _وقتی تير خوردم و به زمين افتادم، روح از بدنم خارج شد و به آسمان رفتم.يك دلم ميگفت برو، اما با خودم گفتم خانم من خيلی تنهاست.حيفه در جوانی بيوه شود.من خيلي او را دوست دارم... همين كه تعلل كردم و جواب ندادم، يكباره ديدم به سمت پايين پرت شدم و با سرعت وارد بدنم شدم. درست در همان لحظه، پيكرهاي شهدا را كه من، همراه آنها بودم، از ماشين به داخل بيمارستان بردند كه متوجه زنده بودن من شدند و... شبيه اين روايت را يکي از جانبازان حادثه انفجار اتوبوس سپاه داشت.او ميگفت: _همين كه انفجار صورت گرفت، همراه دهها پاسدار شهيد به آسمان رفتم!در آنجا ديدم كه رفقای من، از جمع ما جدا شده و با استقبال ملائک،بدون حساب وارد بهشت ميشدند،نوبت به من رسيد.گفتند: آيا دوست داري همراه آنها بروي؟ گفتم: بله،اما يکباره ياد زن و فرزندانم افتادم. محبت آنها يکباره در دلم نشست.همان لحظه مرا ازجمع شهدا بيرون کردند.من بلافاصله به درون بدنم منتقل شدم.حالا چقدر افسوس ميخورم.چرا من غفلت كردم!؟ مگر #خداوند خودش ياور بازماندگان شهدا نيست؟من خيلی اشتباه كردم. ولی يقين پيدا کردم که شهادت توفيقی است که نصيب همه نميشود. 🍃حسرت اين مطلب را يادآور شوم که بعد ازشهادت دوستانم،بنده راهی مرزهای شرقی شدم. مدتی را در پاسگاه‌های مرزی حضور داشتم.اما خبری از شهادت نشد!در آنجا مطالبی ديدم که خاطرات ماجراهای سه دقيقه براي من تداعی ميشد. يک روز دو پاسدار را ديدم که به مقر ما آمدند.با ديدن آنها حالم تغيير کرد! من هر دوی آنها را ديده بودم که بدون حساب و در زمره‌ی شهدا و با سرهای بريده شده راهي بهشت بودند.برای اينکه مطمئن شوم به آنها گفتم: _نام هر دوی شما محمد است؟ آنها تأييد کردند و منتظر بودند که من حرف خود را ادامه دهم، اما بحث را عوض کردم و چيزی نگفتم.از شرق کشور برگشتم.من در اداره... 💠ادامه دارد.... 🍃کاری از گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی 🍃https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ｡☆✼★━━━━━━ - ━━━━━━★✼☆｡