#گریه_حضرت_بقیة_الله خطیب بزرگ شیعه مرحوم شیخ#عبدالزهراء_کعبی می گوید: یک روز بعد از ظهر، وارد صحن مطهر امام حسین شدم؛ شخصی در مقابل یکی از حجره های صحن شریف، کتابهای مذهبی می فروخت و من با وی سابقه آشنایی داشتم، چون مرا دید گفت: کتابی دارم که شاید برای شما نافع باشد و در آن اشعاری وجود دارد که زیبنده شما می باشد و قیمت آن این است که یک بار آن را برایم بخوانی. مرحوم شیخ عبدالزهرا می گوید: آن اشعار، قصيدة#ابن_عرندس_حلی_✨(علامه امینی در کتاب الغدیر ج۷ص۱۴ این قصیده را ذکر نموده است و می فرماید: در میان اصحاب ما معروف است که در هر مجلسی این قصیده خوانده شود،موجب تشریف فرمایی سرور عالم امکان به آن مجلس می شود))✨۔ گمشده من بود و مدتها در جستجوی آن بودم. آن را گرفتم و هنگامی که به خواندن آن مشغول بودم، ناگهان سیدی از#بزرگان_عرب را دیدم که در برابرم ایستاده است وبه اشعارم گوش می دهد و گریه میکند. چون به این بیت رسیدم: ايقْتَلُ ظمآناحُسَينٌ بِكَرَبَلا وَ فِي كُلِّ عضو مِنْ أَنَامِلِهِ بَحْرٌ گریه آن بزرگوار#شدیدشد و رو به ضریح امام حسین کرد و این بیت را تکرار می نمود و همچون#زن_جوان_مرده می گریست همین که اشعار را به پایان رساندم، دیگر آن بزرگوار را ندیدم .برای دیدن ایشان از صحن خارج شدم تا شاید آن جناب را بیابم ولی ایشان را ندیدم. به هر کجا رو نمودم، اثری نیافتم. گویا از برابر چشمم غایب شده است. به یقین دانستم او حضرت حجت و امام منتظر بوده است. منبع:عنایات حضرت مهدی به علما و طلاب ص۳۹۶،۳۹۷ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea