زمین، حجت خدا بر بندگان اوست. ( تفسیر عیاشی ج۱ص۳۹)معاویه بن عمار از رسول خدا (ص) نقل می کند که در روز فتح مکه فرمودند: روزی که خدا آسمانها و زمین را آفرید ، مکه را مورد احترام قرار داد ، از آن رو تا روز قیامت همچنان محترم است و این برای هیچ فردی پیش از من حلال نشده است و پس از من حلال نخواهد شد( الکافی کتاب الحج باب ۱۲ حدیث ۴) رسول خدا (ص) فرمودند: مکه حرم خدا و رسولش است که نماز در آن معادل با صد هزار نماز است و صدقه دادن درهمی معادل با هزار درهم می باشد( وسائل الشیعه ج۱۳کتاب الحج باب ۱۶حدیث ۲۰) و همچنین آن حضرت درباره مکه فرمودند: نیکوتر از تو سرزمین، کدام سرزمین است که من تو را دوست دارم و اگر قومم من را از تو بیرون نمی کردند، درغیر از تو سکنی نمی گزیدم( همان حدیث ۲۱)
ادامه دارد....
@ashoora_61
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
یک نکته در باب مقتل حضرت قاسم (ع) :
با مراجعه به منابع دسته اول تاریخی و کتاب های مقتل دیده نشده است که امام حسین (ع) بعد از به شهادت رسیدن یکی از یاران یا خانواده خود به دنبال قاتل برود و او را بکشد. مگر قاتل حضرت قاسم (ع) که بعد از به شهادت رسیدن قاسم (ع) ،بنابر گزارش طبری مانند باز شکاری به دنبال قاتل او رفت و او را به درک فرستاد.
از جهت تحلیل این حرکت امام حسین (ع) از ۲ امر نشات می گیرد:
۱. شدت علاقه سیدالشهدا (ع) به برادر زاده خود و محبتی که میان این دو وجود داشته است.
۲. احساس مسئولیت و امانتداری که سیدالشهدا (ع) نسبت به اولاد برادر خود داشته است.
@ashoora_61
13.95M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مداحی معروف (یمه ذکرینی) در رثای حضرت قاسم (ع) که برای اولین بار توسط مداح معروف عراقی حمزه الصغیر در نجف خوانده شد و بعدها توسط مداحان دیگر بازخوانی شد .
@ashoora_61
58.25M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
گزارشی از آیین های حسینی :سقاخانه های بروجرد
کاری از : محمد رضا سلیمانی
@ashoora_61
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
تحلیل سوم گزارش ۳۱:
چرا امام حسین علیه السلام به مخالفت ها اعتنایی نکرد؟
قسمت دوم
۲:نامه های کوفیان:
با مرگ معاویه بن ابی سفیان و بیعت نکردن امام حسین(ع) با یزید، مردم کوفه نامه هایی متعددی را به امام گسیل داشتند، نامه ها در اغلب موارد متعلق به دو یا چهار نفر بود، تعداد نامه ها در منابع مختلف درج شده است برخی صد و پنجاه نامه( الارشاد ج۲ص۳۸) طبری پنجاه و سه نامه(تاریخ طبری ج۵ص۳۵۲) بلاذری پنجاه نامه( انساب الاشراف ج۳ص۳۷۰) دینوری صد نامه ( اخبارالطوال ص۲۲۹) که در دو خورجین جای می شدند نقل کرده اند، در این میان تنها سید بن طاووس رقم دوازده هزار نامه را نقل کرده، که گاهی در یک روز ششصد نامه از کوفه به مکه ارسال می شده است( الملهوف ص۱۵)همچنین تعداد افرادی که با مسلم بن عقیل(ع) بیعت کرده اند را منابع معتبر بین دوازده هزار نفر ( تاریخ طبری ج۵ص۳۴۷)تا هیجده هزار نفر( مروج الذهب ج۳ص۶۴) ذکر کرده اند ، البته گزارشهای دیگری چون بیست هزار نفر( شرح نهج البلاغه ج۱۱ص۴۳) بیست و پنج هزار نفر( مناقب آل ابی طالب ج۴ص۹۹) وحتی سی هزار نفر( الامامه و السیاسه ج۲ص۸) و چهل هزار نفر( البدایه و النهایه ج۸ص۱۷۴) نیز در برخی موارد ذکر شده است، با این اوصاف آیا شایسته بود که امام حسین(ع)به این شوق و ذوق مردم توجه ننماید و حجت را بر آنها تمام نکند؟ به راستی اگر امام حسین(ع) به این نامه ها و بیعت ها پاسخ مثبت نمی داد و به سوی آنها حرکت نمی کرد و در مکه می ماند، اکنون ما درباره این عملکرد چه قضاوتی می کردیم؟ آیا عدم پاسخ گویی به کوفیان را، حرکتی غیر منطقی و غیر عاقلانه تحلیل نمی کردیم؛ این رویداد را باید فارغ از نتیجه ای که به وقوع پیوست تحلیل نمود و آن را واکاوی کرد که در آن برهه چه تصمیمی درست و صحیح بوده است، از دیگر سو، امام حسین(ع) تمامی جوانب کار را به صورت دقیق و کاملا عاقلانه پی ریزی کرد، اعزام مسلم بن عقیل (ع)، مطمئن شدن مسلم از ارادت کوفیان، نامه او به امام(ع) مبنی بر مساعد بودن شرایط کوفه، همگی نشان دهنده سنجیده عمل کردن حرکت امام (ع) دارد ؛ در واقع اگر برخی سخنان ابن عباس ، محمد بن حنفیه و دیگران را عاقلانه بدانند، حقیقتا درباره این تعداد نامه و بیعت انجام شده چه قضاوتی می کنند؟ اما درباره سوابق مردم کوفه که بارها در این گفتگوها به آن یاد آوری شده است، باید گفت که امام به عنوان امام و پیشوا برای شیعیان و به عنوان فرزند رسول خدا (ص) و یک فرد اثر گذار در اجتماع آن روز مسلمین برای غیر شیعیان ،در حاکمیت و خلافت ظاهری ، مورد اقبال عمومی مردم قرار گرفته بود، درست است که کوفیان در برهه هایی نسبت به امامان پیشین بی وفایی کرده اند. اما این خاطره تلخ تاریخی بدین معنا نیست که این بی وفایی از جانب شیعیان کوفه واقع گردید بلکه کوفه شهر هزار مذهب و اندیشه بوده است ، با این وصف، اقبال عمومی آن هم از شیعیان و غیر شیعیان ، امری نبود که امام حسین(ع) از کنار آن بگذرد و به این رویکرد اعتنایی ننماید.
@ashoora_61