کودک و هویت دیجیتالی(قسمت اول) 🔻مسئله هویت دیرزمانی است که در کانون توجه اندیشمندان و محققان جامعه شناسی و مطالعات فرهنگی قرار گرفته است. 🔹هویت نه تنها ارتباط اجتماعی را امکان پذیر می کند، بلکه به زندگی افراد معنا می بخشد، در این میان هویت یابی کودکان نیز فرآیندی برای خودشناسی آن به عنوان کنشگران اجتماعی است که معناسازی نیز به واسطه آن صورت می گیرد. 🔹هویت ها معانی کلیدی هستند که ذهنیت کودکان را شکل می دهند. به واسطه هویت کودکان به سایرین می گویند که چه کسی هستند و مهمتر اینکه نزد خودشان نیز شناسانده می شوند و کیستی روشنی پیدا می‌کنند.شکل گیری هویت در اجتماعات گوناگون به شکل های متفاوتی صورت می گیرد. 🔹با این مقدمه وقتی از هویت میخواهیم صحبت کنیم هدف این است که پاسخ های درست و تکیه گاه مستحکمی برای سوال "من که هستم" یا من کیستم؟ داشته باشیم. 🔹انسان از همان ابتدای تولد این سوال را در پس ذهن خود دارد ولی به دلیل غرق شدن در محیط و جابجا شدن نظام نیازها و ارضاها و به هم خوردن ترتیب سوالات اصلی و فرعی و عقب رفتن سوالات بنیادین و پیش آمدن سوالات روزمره بدلیل اقتضائات زندگی جمعی حس فراموشی و فاصله گرفتن از این دست سوالات به انسان دست می دهد. 🔹ارتباطات باعث می شود که اطلاعات از کانال های متعدد وارد ذهن انسان شده و #فرصت_خودکاوی و عمیق شدن در مبانی و بنیادهایی چون "من چه کسی هستم؟" را از شخص سلب می نماید . 🔹دغدغه هویت نه یک دغدغه فردی که یک دغدغه فلسفی_دانشی و البته اجتماعی و فرهنگی است که امروزه ابعاد سیاسی و اقتصادی نیز پیدا کرده است و باعث و بانی جهت یافتن فناوری ها و سیاست گذاری ها در سطح کلان جوامع و حتی تغییر و تحول #مدل_حکمرانی در جهان شده است. 🔹در این میان صحبت از هویت دیجیتال، یک دغدغه و سوال جدی تری است که مطرح شده و مساله ای است که کودکان ما را درگیر کرده است. مقابل چشمان والدین، فرزندان‌ جامعه در حال شکل گرفتن به #سبک_متفاوتی هستند. جنس سوالاتشان و نوع رفتارشان و سطح تخیل و میزان تعقل و رنگ باورهایشان متفاوت شده و شکل جدیدی را تجربه می کند. 🔹انعکاس متفاوتی از جهان و جامعه و انسان ارائه می دهند و جهان بینی متفاوتی را #درونی_سازی می کنند. 🔹بازی و سرگرمی را حداکثری زندگی می کنند و ابزار بازی را بازوهای زندگی و عین خوشبختی تلقی می کنند. اسباب بازی در واقع #اسباب_هویت_سازی است و در زمینه سرگرمی، شخصیت کودک را می سازد. بهانه ای است که #ضمیر_ناخودآگاه_کودک را تسخیر می کند و نقش معماری رفتار کودک را به دوش می کشد. همین کودک درعصر جدید و به عنوان نسل جدید، آلوده به ابزاری چون کامپیوتر و تبلت و لپ تاپ شده است. ادامه دارد... ✍علیرضامحمدلو 🆔 @andisheengelabi

🔎پس‌لرزه‌های مجازی و شناختی زلزله و ماموریت ما! ▫️آواربرداری، خدمت رسانی و حضورمیدانی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. تفاوت تفکر جمهوری اسلامی با تفکر آمریکایی_اروپایی همین است که تک تک شهروندانش را در جای جای پهناور کشورش، جدی می‌گیرد‌. شهروند درجه یک و دو و ترک و کرد و عرب و... هم ندارد. ▫️اما آنچه که حائز اهمیت است و غالبا جدی گرفته نمی‌شود، برندینگ کار است. اساسا تصویرسازی یک کنش استراتژیک در موقعیت های بحرانی است. مثلا غربی ها بحران در متن را‌ با آرامش در عکس و تصویر، جبران می‌کنند. سعی بر این دارند که حتی‌الامکان ضعف‌های خود را رسانه‌ای نکنند و دلیل این مساله نیز اولویت امنیت و تصویرسازی مثبت از #مدل_حکمرانی است. ▫️علی‌رغم اینکه این مدل حکمرانی و شیوه مدیریت، ریاکارانه و نمایشی است اما نکته مهمی را در بردارد. مدل غربی برای خدمت نکرده‌اش از تکنیک تصویرسازی بهره می‌برد ولی نیروی جهادی ما در خدمت جامعه از سرما یخ می‌زند اما دوربینی برای پوشش و رفع سوءتفاهمات و جعلیات مجازی پشت سر خود نمی‌بیند و ناسزا و تهمت نیز درو می‌کند. ▫️#انگاره_سازی را دست کم نگیریم و در عرض فعالیت خدماتی و جهادی، دوربین بدست باشیم و اثر قلم(pen effect) را جدی بگیریم. با گزارش‌‌های متعدد میدانی،مصاحبه با مسئولین، کارشناسان و مردم، منبرهای گره‌گشای کوتاه و همنشینی با مردم، می‌توان پس‌لرزه‌های مجازی_شناختی را مدیریت نمود. ▫️در میدان بودن نظام و بسیج و روحانیت را باید به تصویر کشید. طوری #روایت_کنیم که حکمرانی و مدیریت بحران آقای جمهوری اسلامی، متفاوت‌تر از جعلیات مجازی در تاریخ ثبت شود. 🆔@asre_Tabyin