مساله فقط سیاست و سیاسی نیست . اینکه جریان شیطان با تمام توان، با حجم زیاد شبهات، تخفیف و تحقیر عزاداری به میدان آماده و شب و روز در تلاش است صرفا با اغراض سیاسی و یا مبارزه با حکومت فعلی قابل درک نیست. آنان بخوبی می دانند که محبت اباعبدالله(ع) در فطرت انسان نهادینده شده است. قالَ رَسُولُ اللّهِ (ص):«اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.» براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 556) اگر لایه های غبار نشسته بر روی قلوب کنار زده شود، احیای صورت گیرد. هر انسان آزاده ای محبت اباعبدالله(ع) را تصدیق می کند. و کودکان در راس این احیاگری قرار دارند. محرم فرصت آن احیاگیری است‌. اگر به مبارزه محرم‌آمده اند تا با انواع رذالت ها و شبهات فکری جایگاه آن را تخفیف دهند، یک دلیل همین است. آنها با محرم احیاکننده انسان سر ستیز دارند، اگر محرم بعنوان یک جشنواره یا فستیوال شبیه به آنچه در سایر ادیان و مکاتب وجود دارد برگزار شود، یعنی صرفا یک مجموعه مناسک شور محور باشد، هیچ مشکل و ستیزی با آن ندارند. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

. عزای امام حسین(ع) برای این چهل سال بعد از انقلاب نیست، بله حرف بدیهی و توضیح واضحات است. محبت اباعبدالله(ع) فطری و ذاتی وجود انسان هاست چون خداوند حرارت این محبت را در نهاد انسان قرار داده است. انسان فقط باید تلاش کند غبار و لایه های غلفت را کنار بزند. اما اینکه امثال اقای جواد خیابانی که برای جذب یک گروه به دفع و تحریف یک موضوع دیگر پناه میبرند جای تعجب دارد. در دوره پهلوی، شروع نهضت امام از عصر عاشورا در هیات بود. نمادسازی ها حول محور یزید(حکومت طاغوت شاه) و انقلاب اسلامی فریاد زده میشود. به شعارها، بیانیه و سخنرانی های دهه چهل و پنجاه نگاه کنید. به آنچه امام یا شریعتی می گفتند. بله، محرم و جریان عاشورا مُحرک مردم ایران برای قیام بود. در تمامی گزارشات ساواک و دیدارهای شاه از شروع ماه محرم در سال ۵۷ هراس داشتند. بزرگترین راهپیمایی میلیونی مردم ایران در سال ۵۷ اربعین آن سال بود که کار را تمام کرد. محرم و فرهنگ عاشورا در جنگ تحمیلی به کار آمد. رزمندگان در آن هشت سال، سربند یاحسین(ع) بر پیشانی داشتند رمز عملیات ها یا عباس(ع) بود. انگیزه رسیدن به کربلا... امام چه کرد؟ امام خمینی عاشورا و محرم را از جلسات کنج خانه و حسینیه ها به جامعه آورد. امام عاشورا را از یک مراسم سالانه که حتی شاه هم در کاخ بصورت تشریفاتی برگزار میکرد به مصاف ظالمان آورد. به پشت مرزهای آن حکومت غاصب کودک کش برد. به ما جرات داد. هویت داد. علاقه جوانان به محرم قطعا بیشتر شده است و بدون شک میزان شبهات و دشمنی نسبت به سال ۵۶ نیز بیشتر شده است. امثال جواد خیابانی برای جذب یک عده که آنان هم عزیزان ما هستند یک حقیقت را تحریف میکنند. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

این مملکت درست نمیشود! سوار اسنپ شدم راننده حدودا ۴۰ ساله! شناخت، شروع کرد به غر زدن می‌گفت در هشتگرد صاحب‌خانه شده ولی برای پرداخت اقساط باید هر روز تهران مسافرکشی کند! از اینکه صاحب خانه شده حس خوشحالی نداشت! آن هم در این اوضاع! از هر دَری میگفت گرانی، فساد، غزه، لبنان! اینکه در ژاپن از راه رفتن عابران برق تولید می‌کنند و اینجا ما برق نداریم! شاه اگر بود الان ما ژاپن بودیم! اوج حرفش هم این بود: این مملکت درست نمیشود! من هم فقط گوش بودم. همه این حرفها را اَزبرم! گفتم درد و دل کند. قشنگ‌ترش را مهدی نصیری میزند! نزدیک مقصد گفت: امکان داره کرایه رو مستقیم به حسابم بزنید؟ اسنپ کمیسیون برمیداره!!! منم گفتم نه!!! گفت: چرا؟ گفتم: تا این مملکت درست بشه!!!!! ای آقا! ما جامعه جالبی داریم! فکر میکنیم یک "دیگری" وجود دارد بنام حکومت یا دشمن خارجی! همه چیز تقصیر آن "دیگری" است! افعال "دیگری" اعمال ما را هم توجیه می‌کند! #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

#منتشر_کنید مبارزه هم شرافت میخواهد! وقتی امثال ‎#سعید_روستایی و جعفر پناهی بد ایران و حکومتش را پیش اجنبی می برند یاد این اَبرمرد افتادم. شاه، خمینی را به عراق تبعید کرد. عبدالرزاق محی الدین وزیر اهل تشیع دولت عراق به امام خمینی پیشنهاد داد تا از رادیو عراق خبر ورودشان را اعلام و نقد به حکومت ایران را آغاز کنند. خمینی پاسخ داد: امر داخلی است شما دخالت نکنید! به سایر دول مربوط نمیشود! در مبارزه هم باید ‎#شرف داشت و آلت دست اَجنبی نبود. میدانم مقایسه خمینی بزرگ با این اینها از اساس غلط است اما بهرحال باید برای مبارزه هم به اصولی پایبند بود. از این موارد در سیره مبارزاتی "خمینی" بسیار است. سند مطلب بالا در اسناد ساواک، گزارش اطلاعات خارجی، سند به شماره ۲۳۱/۳۲۵۶۵ مورخ ۴۴/۷/۱۷ #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

پیروزی و شکست در جنگ براساس میزان آسیب وارد شده یا میزان آسیب بر دشمن سنجیده نمی‌شود. پیروزی در میدان جنگ بر اساس میزان تحقق "اهداف" تعیین می گردد. اسرائیل دو دسته هدف داشت: اهداف اولیه الف)نابودی کامل چرخه هسته ای و دور ساختن ایران از غنی سازی. در حال حاضر ما اطلاعات دقیقی نداریم. اما میدانیم سوخت ۶۰ درصد هنوز در ایران است و اینکه چقدر زمان می برد چرخه فنی احیا شود! ب) نابودی توان موشکی ایران و دور ساختن خطر از اسرائیل. در اینجا موفق به آسیب زیرساختی شد اما توان موشکی ایران تا دقایق آخر ادامه داشت و کمتر از یک ساعت پنج موج حمله البته با تعداد موشک کمتر اجرا شد. باید در اسرع وقت توان موشکی را ارتقا داد هر چند کارخانه های تولید آسیب دیده اند. ج) از بین بردن پدافند ایران در دفع جنگنده و موشک. آسیب یا حذف پدافند مهمترین و بزرگترین دستاورد رژیم بود‌. پدافند توان انهدام پهپاد و ریزپرنده را تا لحظه آخر جنگ داشت اما مساله اصلی جنگنده ها بود. باید استراتژی پدافندی ایران با سرعت تغییر کند. احیا آن لازم‌ترین بخش است. رژیم اهداف ثانویه هم داشت که از همان روز اول در کنار عملیات نظامی کلید زد‌. آشوب در خیابان، سقوط حکومت مرکزی ایران، ایجاد چرخه ناامنی و تجزیه ایران. چیزی که نتانیاهو زودتر و ترامپ بعدتر در وسط جنگ اعلام کرد. بزرگترین دستاورد برهم زدن این محاسبات بود. اما دشمن که در اهداف ثانویه شکست خورد در ماه های آینده و شاید زودتر جنگ را به این ساحت داخلی بکشاند. اسرائیل پیروز مطلق نبود، ما نیز شکست خورده مطلق نیستیم. نتایجی که در اهداف اولیه آوردم در ماه های آینده مثل خبر از سرگیری غنی سازی میتواند این امر را مشخص سازد. باید یک اصل را حاکم کنیم. ما بیش از یک دهه سرگرم مسائل فرعی در کشور بودیم و طرف مقابل مشغول طراحی عظیم با تمام توان غرب، باید تعارف را کنار گذاشت و زیرساخت ها حتی آنهایی که آسیب ندیده را تغییر داد‌. از اینترنت گرفته تا چاله های امنیتی. مجددا تاکید میکنم جنگ تمام نشده و نباید از حالت جنگی خارج شویم. ساده لوحی است. دشمن به دنبال تحقق اهداف ثانویه خواهد بود. رها نمی‌کند. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory