دلتنگی او علت اشک مدامم بود تنها در این دنیا همین اندوه رامم بود شک می فشرد آهسته دستان یقینم را بدرود با تردید دنبال سلامم بود آشفته بودم مثل لبخندی که غمگین است صبحم شروعی تازه بر آشوب شامم بود پاسخ نمی دادم به لبخندی در این دنیا اصلا جواب هر کسی جز اوحرامم بود دیدم که در این چشم پوشی هیچ سودی نیست وقتی صدایش سال های سال دامم بود قلبم کبوتر می شد و می رفت دنبالش وقتی به قدر یک تبسم هم کلامم بود از خاطرم رد می شد و تا صبح فردایش عطر دل انگیز لباسش در مشامم بود #عاطفه_سادات_موسوی

《رود》 اگرچه فرض محال است؛ رود برگردد بگو به آنکه دلم را ربود برگردد بایست روی پل و بعد سجده‌ی شکرت سی و سه بار بخوان زنده‌رود برگردد به عزمِ ماه زمین خورده‌ام خیالی نیست پلنگ بادیه باید کبود برگردد... حریف بود رقیبم چه قصه‌ی تلخی که جاممان به هوا رفته؛ زود برگردد نمانده هیچ کسی دورِ من به جز شیطان خدا کند مَلَکی از سجود برگردد □ به رویِ آتشِ عشقش سپند می‌پاشم که دود آن به دو چشمِ حسود برگردد #علی_سمرقندی 1397/08/08 @alisamarqandi 🦋

درِ دکّان‌ِ دل‌تنگیم را از جا درآوردم زدم دخل‌ِ دل‌ِ عاشق‌تبارم را درآوردم به هر در می‌زنم وابستگی‌ها پوچ و توو خالی‌ست و تنها باغ‌ِ سبزِ پیش‌ِ رویم، باغ‌ِ یک قالی‌ست همان‌قدری که دلقک در دهانم شعله‌ور از هم همان‌قدر عالم و آدم نمک‌نشناس‌تر از هم اگر پایان‌ِ پر دردِ عبورِ جاده‌ای باشی محال است آخرش آن‌کس که‌ راه افتاده‌ای باشی نمی‌خواهم به چشم دیگران شاد و قوی باشم که می‌خواهم خودم باشم، شکسته، منزوی باشم جنون‌ِ سرکش‌ِ رقص‌ِ سماع‌ِ عارفان در من نچرخید ای تمام فرفرک‌های جهان در من کجای این جهان سرد و لاکردار می‌دانند برای داغ روی سینه مانده، دل نسوزانند؟ چگونه لال باید کرد آهنگ صدایم را کجا پنهان کنم این سرخوشی‌ها، خنده‌هایم را؟ چه می‌شد حرف‌ِ چشمان و دهان دیگری بودم زنِ غم‌لهجه‌ی‌ِ برقع به روی‌ِ بندری بودم دلم می‌خواست که یک دختر غمگین‌کمان باشم خدا می‌خواهد انگاری زمین زعفران باشم #ملیحه-آخوندی

هرچند تنهایی به من نزدیک تر بود سنگینی برف از سکوتت بی خبر بود راه خیابان را به رویم بسته بودم از خود ازین سرمای مطلق خسته بودم میخواستم بی چتر دستی وا کنم تا... با چکمه های قرمزم غوغا کنم تا... میخواستم با شال تو در برف باشم یک روز هم مانند تو کم حرف باشم پشت قرار شیشه ها هی دیر کردم گفتم می آیم ...بی جهت تاخیر کردم دیگر کسی با چای در را وا نمی‌کرد زیر اجاق خسته را بالا نمی‌کرد دیگر مهم غیر از تو چیز دیگری بود هرچیز جز تو اتفاق بهتری بود از دست هم زخم از زبان هی نیش خوردیم با آرزوها زندگی را پیش بردیم...... #الهه_بیات_مختاری زمستان ۸۵ @aboajor

سوختم از داغِ تو تا رنگ و بویی یافتم عاقبت در سوختن، رویِ نکویی یافتم خود حجاب وصل تو بودم، نمی دیدم تو را گُم‌ نمودم خویش را تا از تو مویی یافتم من برای تو هزاران ننگ را لایق شدم آبروها ریختم تا آبرویی یافتم چشم گریان، چاره سازَد دامن آلوده را گریه کردم‌ آنقدر تا شست و شویی یافتم جز به خاک‌ِپای تو ممکن نشد تطهیر من ای عجب در خاک هم آب وضویی یافتم جامِ چشم تو، خماری مرا آخر شکست شُکرُلله از شراب تو سبویی یافتم لب چو بستم، باز شد گوشم به اسرار دلم در سکوت محض آخر های و هویی یافتم #عاصی_خراسانی ۷ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶ شعبان ۱۴۴۵ @sheikh_ali_moghaddam

تقدیم به شهیدان حرم مطهر رضوی شهید اصلانی و شهید دارایی هر آینه آیینه غزل خوان شده در صحن مبهوت تماشای شهیدان شده در صحن خون سرخی سبزی است که در فصل بهاران رسوا گر پاییز و زمستان شده در صحن خون راه رسیدن به سلامی است که پیداست در حسرت لب های تو پنهان شده در صحن افتادی و برخاست به تکرار تو تکبیر تاثیر قیام تو دوچندان شده در صحن لب های تو آیات الهی است که اینک خاموش ترین قاری قرآن شده در صحن در مأذنه ی حنجرتو نام علی بود این حنجره خود خنجربُرّان شده در صحن ای خلق بگویید غریب الغربا کیست؟! جز صاحب این دیده ی گریان شده در صحن این شاه نصیحت گر فرزند شبیب است پس روضه ی سختی است که عنوان شده در صحن گودال عطش،شمر ستم،خشکی لب ها چون کرب بلایی است که مهمان شده در صحن #عاطفه_سادات_موسوی

دوست دارم که کست دوست ندارد جز من حیف باشد که تو در خاطر اغیار آیی #سعدی

نوشت عاشقم از‌شوق پر در آوردم چقدر بوسه در آغاز دفتر آوردم سوال کرد که از این سکوت خوشتر چیست؟ هزار پنجره آواز بهتر آوردم هزار مرتبه دل را برای بردن عقل به این مقابله‌ی نا برابر آوردم از اینکه عارف و عامی شد است کافر او پناه بر لب الله اکبر آوردم در اوج سادگی آسمان قدم میزد برای بوسه به پایش کبوتر آوردم به غمزه مسئله آموز صد مدرس کیست؟ به شوق اوست که دل پای منبر آوردم تمام شعر خجالت کشیدم از حرفی که بی ملاحظه در بیت آخر آوردم که دوست دارمت ای دوست دارمت ای دوست که دوست داشتنت را مکرر آوردم #عاطفه_سادات_موسوی

این را می‌دانم که تنها شیوه‌ی درست زیستن شیوه‌ی گُل است که زندگی می‌کند بدون چرا ... عبدالحسین زرین کوب

از صبح زود تا خود شب فکر می کنم دارم به کار ام وهب فکر می کنم معجونی از عواطف و احساس های پاک یعنی به مهر و صبر و غضب فکر می کنم گاهی به راه سرخ شهادت به آرزو گاهی به آن چه کرده طلب فکر می کنم پی می برم به ارثیه ی خانواده اش وقتی به جلوه های ادب فکر می کنم خوشبخت بوده است که در ذهن روضه نیست وقتی به شام بزمِ طرب فکر می کنم وقتی به مجلس می و طشت و سرِ حسین وقتی به چوب و گوشه ی لب فکر می کنم #عاطفه_سادات_موسوی

https://telegram.me/BChatBot?start=sc-1171078-14tsiBy سلام حرفی...سخنی...انتقادی... روزای آخر ساله اگه حقی از شما ضایع کردم حلال بفرمایید .نکته ای هم اگر هست که من در خودم باید اصلاح کنم به دیده ی منت🙏🌿

حضرت مهدى(سلام الله علیه) در زيارت ناحيه مقدّسه: لأَندُبَنَّكَ صَباحاً و مَساءً و لأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً. هر صبح و شام بر تو گريه و شيون مى‏كنم و در مصيبت تو به جاى اشك، خون مى‏گريم دل می دهم به خستگی تاک هر غروب در لحظه های خشک و عطشناک هر غروب افتاده ام به راه تو در آرزوی تو با قطره های اشک روی خاک هر غروب از برکت وجود تو تفسیر می شود زیباییِ روایت لولاک هر غروب باید که قلب گمشده را جستجو کنم بر روی خاک در دل خاشاک هر غروب زل می زنم به سرخی چشم جهان خویش در بی قراری دل افلاک هر غروب... کوتاهی جهان مرا می شود گریست در دست های خسته ی ادراک هر غروب تکرار می شود تب فریادِ العجل در روضه های پیرهنی چاک هر غروب ای من فدای قطره ی اشکی که می شود از گوشه های چشم غم ات پاک هر غروب #عاطفه_سادات_موسوی