#حضرت_زینب_س_شام شب گرچه روی نیزه، سرِ آفتاب بُرد زینب به فتح شام، سپاه شهاب برد پس درس های مادر او بی نتیجه نیست از زخم بی حساب، نباید حساب برد @hosenih با دست بسته،خسته، غریبانه،خطبه خواند کاخ یزید را وسط گریه ،آب برد آنسان که تیر و نیزه و تیغ از تن حسین... آن چوب خیزران هم از لب تشنه، ثواب برد وقتی که چشم آل علی بر غرور اوست نتوان که صبر از دل عُلیاجناب برد @hosenih جای مدافعان حرم ضجّه می زنیم ناموس مرتضی که به بزم شراب برد!؟ راضی به بغض دختر احمد نمی شویم ما بی تفاوت، از غمتان، رد نمی شویم شاعر: #احمد_بابایی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#حضرت_زهرا_س_شهادت چشم در راه مانده ام ، مادر! اشک را بی اراده می داند غصه ی ما زداغ مرگت را مادر از دست داده می داند مادر از دست داده یعنی ما -ما که قربان نام یار رویم- مثل هر داغدیده ای، یارب! "کاش" می شد سرِ مزار رویم...! @hosenih کاش می شد سر مزار بتول با هیاهو می آمدیم، خدا...! کاش چون کودکان بی مادر به سر و سینه می زدیم، خدا ...! اینک اما تفاوتی نکند! بسته ایم عهد عشق با زهرا از همین راه دور ، می خوانیم: «السلام علیک یا زهرا» السلام علیک یا امّاه ازچه پاسخ نمی دهی؟ مادر! گله دارم -به اذن تو- با «میخ» شِکوِه دارم -به اذن تو- با «در» آه... ای میخ در! بتول است این...! از چه این قدر شعله ور شده ای!؟ آه... ای در! به این فشار عجیب، قاتل مادر و پسر شده ای !! آه... ای در! چگونه رویت شد!؟ چه کسی گفته خون به پای تونیست!؟ میخ در! شرم کن ز اطفالش ... "سینه ی حوریه" که جای تو نیست! @hosenih سینه ی حوریه ست جای حسن سینه ی حوریه ست جای «حسین» ... نامِ «ارباب» آمده! برویم، از همین جا به «کربلای حسین» دست نامرد پای مرکب ها نعل نو تا که بست، یازهرا زیرپای ستور... در گودال... استخوانها...شکست... یازهرا... شاعر: #احمد_بابایی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

در #محکومیت_اهانت_به_امام_رضا_ع #عشق_مقدس بغض ما سنگ می شود گاهی زندگی، ننگ می شود گاهی از شُکوه خرافه بیزاریم از سکوت کلافه بیزاریم قبله آسمان، امام رضا ضامن آهوان، امام رضا دل ما چشم خیس آهویت ما که شرمنده ایم از رویت... رحمت بی کران، امام رئوف دلبر مهربان، امام رئوف بازهم قحط چاره شد انگار جگری پاره پاره شد انگار خنجر هرزه، تیز تیز شده ست شهر ما شهر فتنه خیز شده ست هرزه های زمانه همدستند دزدهای شبانه همدستند ناگهان تیغ زهر داده شدند بهر هتک تو پُر اراده شدند دور و بر، قیل و قال می بارد شبهه، خوش خط و خال می بارد فتنه ای پشت فتنه می سازند گرگ و چوپان به گلّه می تازند من و تو زنده ایم و این خواری!؟ مرگ کو؟ مرگ و آبروداری... جگر کشته مُرده می جوشد غیرت زخم خورده می جوشد باز کابوس به هم خورده ست حرمله دست بر قلم برده ست! هرزگان، خاک بر سر آوردند از سه شعبه، قلم در آوردند! تیغ اوباش، زهر داده شده ست نسل مامون حرامزاده شده ست روضه هامان سیاسی اند همه درس زینب شناسی اند همه اُف به بی غیرتی که دم نزند یا در این روضه، ناله هم نزند پیش چشم من و تو، حق پژمرد حُرمت یک امام سیلی خورد باز هم خیمه گاه غارت شد به امام رضا جسارت شد کوفیان، چشم بر دِرَم دارند این قبیله، شُریح هم دارند! گفته باشیم و بین ما باشد! وای اگر بی ادب، رها باشد... وای اگر خون حق، طلب نشود وای اگر فتنه گر، ادب نشود داعش از خشم ما خبر دارد وای اگر شیعه، تیغ بر دارد هست خالی _ برای حُسن ختام!_ جای «نوّاب» و «طیّب» و «ضرغام» دل به راه شهید باید زد به دهان یزید باید زد سرِ این قصه، زلف حاشا نیست هر که کوتاه آید از ما نیست آنچه خالیست جای ضرغام است حکم «ساب الامام» ، اعدام است شاعر: #احمد_بابایی