[🔆خاطره از یکی از همرزمان سردار شهید حاج قاسم سلیمانی •°√] " پیشنهاد مطالعه👇" ایشان خاطره را اینگونه روایت میکنند... عملیاتی در دوران دفاع مقدس انجام گردیدک معروف بود به عملیات بستان ، بستان روستایی بود که شمال آن چزابه و فکه در جنوب شهر سوسنگرد و در شرق تپه های الله اکبر، که عملیات از همین قسمت انجام گردید و غرب به مرز عراق هست.... بستان .سوسنگرد.چزابه و فکه توسط عراق اشغال شده بودند.... که عملیاتی که در این منطقه انجام گرفت لشکر ۴۱ ثارالله که متعلق به استان کرمان بود که سردار سلیمانی در این عملیات شرکت داشتند سپس در این عملیات بستان قسمتی از چزابه و سوسنگرد توسط رزمندگان اسلام آزاد گردید و سردار سلیمانی در این عملیات به شدت زخمی شدند ... به نحوی که تمام بدن ایشان پُر از ترکش شده بود و تک تک آثار آنها را در دست و صورت ایشان مشاهده میشد مجروحیت به نحوی بود که همه ایشون رو در آن لحظه شهید حساب کرده بودند، تا اینکه ایشون رو به عنوان شهید به اهوازو معراج شهداء انتغال داده بودنددر لحظه آخر اون بنده خدا که جنازه ها را تحویل و چک میکرد متوجه میشود که بدن سردار گرم است و معاینه میکنند متوجه میشوند که زنده هستند و به بیمارستان انتقالشان میدهند. سردار سلیمانی از آن روز به بعد معروف شده بودند به شهید زنده... فکر کنم در عملیات کربلای۵ و یا والفجر هشت هم مجروح شده بودند. سردار سلیمانی در عملیات کربلای ۵ با لشکر به محاصره عراقیها می اُفتند که شهید مرتضی'جاویدی از قسمت دیگر میدان جنگ به عراقیها حمله می کنند و لشکر ۴۱ و شهید سلیمانی با هم آن مکان را از محاصره در می آورند. #روایت شده از همرزم سردار #دلتنگ سردار -—-—☘️⚜️🍃—-—- 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

💠💠💠 رفته بوديم سري‌لانكا، سال هفتاد. احمد هم همراهمان بود.    چند تا از فرماندهان نظامي و مسئولین سري‌لانكا آمده بودند استقبال‌مان.   افراد را من به آنها معرفي مي‌كردم. موقع معرفي احمد گفتم: ايشان فاتح خرمشهر بوده.   چهار، پنج روز آن جا بوديم. آنها احمد را ول نمي‌كردند. احمد به عنوان يك فرمانده‌ي با اقتدار در نظرشان جلوه كرده بود. هر چه مي‌گفت، تندتند مي‌نوشتند.    احمد راجع به بحث‌هاي نظامي زياد صحبت كرد، ولي راجع به كاري كه خودش در عمليات فتح خرمشهر كرد، چيزي نگفت. نه آن جا، نه هيچ جاي ديگر. هيچ وقت نشد كه لام تا كام درباره‌ي خدماتي كه زمان جنگ يا قبل و بعد از آن كرده، حرفي بزند. خدا رحمتش كند؛ دقيقاً روحيه‌ي حسين خرازي و امثال آن خدا بيامرز را داشت. حسين هم يكي از دو فاتح خرمشهر بود، ولي هيچ وقت راجع به آن فتح كم‌نظير، در هيچ كجا صحبت نكرد. #شهید احمد کاظمی 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

🔅🔅🔅 🌷 بسم رب الشهدا 🌷 🔸قسمت هشتم 🔸نیمه ی پنهان ماه(چمران به روایت همسر شهید) به هر حال روزهای سختی بود. اجازه نمی دادند از خانه بروم بیرون. بعد از هجده سال تنها این ور و آن ور رفتن، کلید ماشین را از من گرفتند. هر جا می خواستم بروم برادرم مرا می برد و بر می گرداند تا مبادا بروم مدرسه یا پی آقای غروی. طفلک سید غروی به خاطر ازدواج من خیلی سختی کشید. می گفتند شما دخترم را با این آقا آشنا کردید. البته با همه ی این فشارها من راه هایی پیدا می کردم و مصطفی را می دیدم. اما این آخری ها او خیلی کلافه و عصبانی بود. یک روز گفت: ما شده ایم نقل مردم. فشار زیاد است، شما باید یک راه را انتخاب کنید، یا این ور یا آن ور. دیگر قطعش کنید. مصطفی که این را گفت بیشتر غصه دار شدم. باید بین پدر و مادرم - که آن همه دوست شان داشتم - و او، یکی را انتخاب می کردم. سخت بود، خیلی سخت. گفتم مصطفی اگر مرا رها کنی می روم آن طرف، تو باید دست مرا بگیری! گفت: آخر این وضعیت نمی تواند ادامه داشته باشد. آن شب وقتی رسدم خانه، پدر و مادرم داشتند تلویزیون تماشا می کردند. تلویزیون را خاموش کردم و بدون آن که از قبل فکرش را کرده باشم، گفتم بابا! من از بچگی تا حالا که بیست و پنج، شش سالم است هیچ وقت شما را ناراحت نکرده ام، اذیت نکرده ام، ولی برای اولین بار می خواهم از اطاعت شما بیایم بیرون و عذر می خواهم. پدرم فکر می کرد مسئله ی من با مصطفی تمام شده، چون خودم هم مدتی بود حرفش را نمی زدم، پرسید چی شده؟ چرا؟ بی مقدمه، بی آن که مصطفی چیزی بداند، گفتم من پس فردا عقد می کنم. هر دو خشکشان زد. ادامه دادم من تصمیم گرفته ام با مصطفی ازدواج کنم، عقدم هم پس فردا پیش امام موسی صدر است. فقط خودم مانده بودم این شجاعت را از کجا آورده ام! مصطفی اصلا نمی دانست من دارم چنین کاری می کنم. مادرم خیلی عصبانی شد. بلند شد با داد و فریاد، و برای اولین بار می خواست مرا بزند که پدرم دخالت کرد و خیلی آرام پرسید عقد شما با کی؟ گفتم دکتر چمران. من خیلی سعی کردم شما را قانع کنم، ولی نشد. مصطفی به من گفت دیگر نتیجه ای ندارد و خودش هم می خواست برود مسافرت. پدرم به حرف هایم گوش داد و همان طور آرام گفت: من همیشه هر چه خواسته اید فراهم کرده ام، ولی من می بینم این مرد برای شما مناسب نیست. او شبیه ما نیست، فامیلش را نمی شناسیم. من برای حفظ شما نمی خواهم این کار انجام شود. گفتم به هر حال من تصمیمم را گرفته ام. می روم. امام موسی صدر هم اجازه داده اند، ایشان حاکم شرع است و می تواند ولی من باشد. بابا دید دیگر مسئله جدی است، گفت: حالا چرا پس فردا؟ ما آبرو داریم. گفتم ما تصمیم مان را گرفته ایم، باید پس فردا باشد. البته من به امام موسی صدر هم گفته ام که می خواهم عقد خانه ی پدرم باشد نه جای دیگر. اگر شما رضایت بدهید و سایه تان روی سر ما باشد من خیلی خوشحال ترم. بابا گفت: آخر شما باید آمادگی داشته باشید. گفتم من آمادگی دارم کاملا! نمی دانم این همه قاطعیت و شجاعت را از کجا آورده بودم. من داشتم از همه ی امور اعتباری، از چیزهایی که برای همه مهم ترین بود، می گذشتم. البته آن موقع نمی فهمیدم. اصلا وارستگی انجام چنین کاری را هم نداشتم، فقط می دیدم که مصطفی بزرگ است، لطیف است و عاشق اهل بیت و من هم به همه ی این ها عشق می ورزیدم. 🔸ادامه دارد ...... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

🔅🔅🔅 🌷 بسم رب الشهدا 🌷 🔸قسمت نهم 🔸نیمه ی پنهان ماه(چمران به روایت همسر شهید) بابا گفت: خب اگر خواست شما این است، حرفی نیست، من مانع نمی شوم. باورم نمی شد بابا به این سادگی قبول کرده باشد. حالا چطور باید به مصطفی خبر می دادم؟ نکند مجبور شور از حرفش برگردد! نکند تا پس فردا پدرش پشیمان شود! مصطفی کجا است؟ این طرف و آن طرف، شهر و دهات را گشت تا بالاخره مصطفی را پیدا کرد. گفت: فردا عقد است، من پدرم کوتاه آمد. مصطفی باورش نمی شد، مگر خودش باورش می شد؟ الان که به آن روزها فکر می کند می بیند آدمی که آن کارها را کرد او نبود، اصلا کار، کار آدم و آدم ها نبود، کار خدا بود، دست خدا بود، جذبه ای بود که از مصطفی بر او می تابید بی شناخت، شناخت بعد آمد... بی هوا خندید، انگار چیزی ذهنش را قلقلک داده باشد؛ او حتی نفهمیده بود یعنی اصلا ندیده بود که سر مصطفی مو ندارد! دو ماه از ازدواج شان می گذشت که دوستش مسئله را پیش کشید غاده! در ازدواج تو یک چیز بالاخره برای من روشن نشد. تو از خواستگارهایت خیلی ایراد می گرفتی، این بلند است، این کوتاه است... مثل این که می خواستی یک نفر باشد که سر و شکلش نقص نداشته باشد. حالا من تعجبم چطور دکتر را که سرش مو ندارد قبول کردی؟ غاده یادش بود که چطور با تعجب دوستش را نگاه کرد، حتی دل خور شد و بحث کرد که مصطفی کچل نیست، تو اشتباه می کنی. دوستش فکر می کرد غاوه دیوانه شده که تا حالا این را نفهمیده. آن روز همین که رسید خانه، در را باز کرد و چشمش افتاد به مصطفی؛ شروع کرد به خندیدن. مصطفی پرسید چرا می خندی؟ و غاده که چشم هایش از خنده به اشک نشسته بود گفت: مصطفی، تو کچلی؟ من نمی دانستم! و آن وقت مصطفی هم شروع کرد به خندیدن و حتی قضیه را برای امام موسی هم تعریف کرد. از آن به بعد آقای صدر همیشه به مصطفی می گفت: شما چه کار کردید که غاده شما را ندید؟ ممکن است این جریان خنده دار باشد، ولی واقعا اتفاق افتاد. آن لحظاتی که با مصطفی بودم و حتی بعد که ازدواج کردیم چیزی از عوالم ظاهری نمی دیدم، نمی فهمیدم. به پدرم گفتم جشن نمی خواهم. فقط فامیل نزدیک، عمو، دایی و... پدرم گفت: به من ربطی ندارد. هرکار خودتان می خواهید بکنید. صبح روزی که بعد از ظهرش عقد بود، آماده شدم که بروم دبیرستان برای تدریس. مادرم با من صحبت نمی کرد، عصبانی بود. خواهرم پرسید کجا می روید؟ گفتم مدرسه. گفت شما الان باید بروید برای آرایش، بروید خودتان را درست کنید... من بروم؟ رفتم مدرسه. آن جا هم همه می گفتند شما چرا آمدید؟ من تعجب کردم، گفتم چرا نیایم؟ مصطفی مرا همین طور می خواهد. 🔸ادامه دارد ...... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

⏯ #شور احساسی 🍃من از این زندگی رو دست خوردم 🍃دلم رو تا ته بن بست بردم 🎤 #امیر_کرمانشاهی 👌 #پیشنهاد_ویژه 🎋🎋🦋🎋🎋🎋 ✨ @Lootfakhooda ✨

🔅🔅🔅 🌷 بسم رب الشهدا 🌷 .🔅🔅🔅 🔸قسمت دهم 🔸نیمه ی پنهان ماه(چمران به روایت همسر شهید) از مدرسه که برگشتم، مهمان ها آمده بودند. مصطفی آن جا کسی را نداشت از طرف او داماد آقای صدر، خانواده و خواهرانش و سید غروی آمده بودند. از فامیل خودم خیلی ها نیامدند، همه شان مخالف بودند و ناراحت. خواهرم پرسید لباس چه می خواهی بپوشی؟ گفتم لباس زیاد دارم. گفت باید لباس عقد باشد. و رفت همان ظهر برایم لباس عقد خرید. همه می گفتند دیوانه است، همه می گفتند نمی خواهیم آبرویمان جلوی فامیل برود. من شاید اولین عروسی بودم آن جا که دنبال آرایش و این ها نرفتم. عقد با حضور همان محدودی که آمده بودند انجام شد و گفتند داماد بیاید کادو بدهد به عروس. این رسم ما است، داماد باید انگشتر بدهد. من اصلا فکر این جا را نکرده بودم. مصطفی وارد شد و یک کادو آورد. رفتم باز کردم دیدم شمع هست. کادو عقد شمع آورده بود، متن زیبایی هم کنارش بود. سریع کادو را بردم قایم کردم. همه گفتند چی هست؟ گفتم نمی توانم نشان بدهم. اگر می فهمیدند می گفتند داماد دیوانه است، برای عروس کادو شمع آورده. عادی نبود. خواهرم گفت داماد کجا است؟ بیاید، باید انگشتر بدهد عروس. آرام به او گفتم آن کادو انگشتر نیست. خواهرم عصبانی شد گفت می خواهید مامان امشب برود بیمارستان؟ داماد می آید برای عقد انگشتر نمی آورد؟ آخر این چه عقدی است؟ آبروی ما جلو همه رفت. گفتم خب انگشتر نیست. چه کار کنم؟ هر چه می خواهد بشود! بالاخره با هم رفتیم سر کمد مادرم و حلقه ی ازدواج او را دستم گذاشتم و آمدم بیرون. مهریه ام قرآن کریم بود و تعهد از داماد که مرا در راه تکامل و اهل بیت و اسلام هدایت کند. اولین عقد در صور بود که عروس چنین مهریه ای داشت، یعنی در واقع هیچ وجهی در مهریه اش نداشت. برای فامیلم، برای مردم عجیب بود این ها. مادرم متوجه شد انگشتری که دستم کرده بودم مال خودش بوده و خیلی ناراحت شد. گفتم مامان، من تو حال خودم نبودم، وگرنه به مصطفی می گفتم و او هم حتما می خرید و می آورد. مادرم گفت: حالا شما را کجا می خواهد ببرد؟ کجا خانه گرفته؟ گفتم می خواهم بروم موسسه، با بچه ها. مادرم رفت آن جا را دید؛ فقط یک اتاق بود با چند صندوق میوه به جای تخت. مامان گفت آخر و عاقبت دختر من باید این طور باشد؟ شما آیا معلول بودید، دست نداشتید، چشم نداشتید که خودتان را به این روز انداختید؟ ولی من در این وادی ها نبودم، همان جا، همان طور که بود، همان روی زمین می خواستم زندگی کنم. مادرم گفت من وسایل برایتان می خرم، طوری که کسی از فامیل و مردم نفهمند. آخر در لبنان بد می دانند دختر چیزی ببرد خانه ی داماد، جهیزیه ببرد، می گویند فامیل دختر پول دادند که دخترشان را ببرند. من و مصطفی قبول نکردیم مامان وسیله بخرد. می خواستیم همان طور زندگی کنیم. 🔸ادامه دارد ...... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

🔅🔅🔅 🌷 بسم رب الشهدا 🌷 🔸قسمت یازدهم 🔸نیمه ی پنهان ماه(چمران به روایت همسر شهید) وز عصر که مصطفی آمده بود دیدنم گفت: اینجا دیگر چکار داری؟ وسایلت را بردار برویم خانه خودمان. گفتم: چشم! مسواک وشانه و... گذاشتم داخل یک نایلون و به مادرم گفتم: من دارم می‌روم. مامان گفت: کجا؟ گفتم: خانه شوهرم، به همین سادگی می‌خواستم بروم خانه شوهرم. اصلاً متوجه نبودم مسائل اعتبار را. مادرم فکر کرد شوخی می‌کنم. من اما ادامه دادم؛ فردا می‌آیم بقیه وسایلم را می‌برم. مادرم عصبانی شد فریاد زد سرمصطفی و خیلی تند با او صحبت کرد که: تو دخترم را دیوانه کردی! تو دخترم را جادو کردی! تو... بعد یک حالت شوک به او دست داد و افتاد روی زمین. مصطفی آمد بغلش کرد و بوسیدش. مادر همانطور دست و پایش می‌لرزید و شوکه شده بود که چی دارد می‌گذرد. من هم دنبال او ودست پاچه. مادرم می‌گفت: دخترم را دیوانه کردی! همین الان طلاقش بده. دخترم را از جادویی که کردی آزاد کن. حرفهایی که می‌زد دست خودش نبود. خود ما هم شوکه شده بودیم. انتظار چنین حالتی را از مادرم نداشتیم. مصطفی هر چه می‌خواست آرامش کند بد‌تر می‌شد و دوباره شروع می‌کرد. بالاخره مصطفی گفت: باشد من طلاقش می‌دهم. مادرم گفت: همین الان! مصطفی گفت: همین الان طلاقش می‌دهم. مادرم انگار که باورش نشده باشد پرسید: قول می‌دهی؟ مصطفی گفت قول می‌دهم الان طلاقش بدهم، به یک شرط! من خیلی ترسیدم، داشت به طلاق می‌کشید. مادرم حالش بد بود. مصطفی گفت: به شرطی که خود ایشان بگوید طلاقش می‌دهم. من نمی‌خواهم شما اینطور ناراحت باشید. مامان رو کرد به من و گفت: بگو طلاق می‌خواهم. گفتم: باشه مامان! فردا می‌روم طلاق می‌گیرم. آن شب با مصطفی نرفتم. مادرم آرام شد و دوروز بعد که بابا از مسافرت آمد جریان را برایش تعریف کردم. پدرم خیلی مرد عاقلی بود. مادرم تا وقتی بابا آمد هم چنان سر حرفش بود و اصرار داشت که طلاق بگیرم. بابا به من گفت «ما طلاق گیری نداریم. در عین حال خودتان می‌خواهید جدا شوید الان وقتش است و اگر می‌خواهید ادامه دهید با همه این شرایط که... گفتم: بله! من همه این شرط را پذیرفته‌ام. بابا گفت: پس برو. دیگر شمارا نبینم و دیگر برای ما مشکل درست نکنید. چقدر به غاده سخت آمده بود این حرف، برگشت و به نیم رخ مصطفی که کنار او راه می‌رفت را نگاه کرد. فکر کرد مصطفای ارزشش را دارد، مصطفی عزیز که با همه این حرف‌ها او را هر وقت که بخواهد به دیدن مادر می‌آورد. بابا که بیشتر وقت‌ها مسافرت است. صدای مصطفی او را به خودش آورد؛ امروز دیگر خانه نمی‌آیم. سعی کن محبت مادر را جلب کنی، اگر حرفی زد ناراحت نشو. خودم شب می‌آیم دنبالتان. 🔸ادامه دارد ...... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

# سيره_شهدا💕 روزهاے اول ازدواج یه روز دستمو گرفت و گفت: "خانومـ...❤ بیا پیشمـ بشینـ کارت دارمـ..." گفتمـ. "بفرما آقاے گلمـ منـ سراپا گوشمـ.."🙄 گفت "ببینـ خانومے...💚 همینـ اول بهت گفته باشمااا... ڪار خونه رو تقسیمـ میڪنیمـ هر وقت نیاز به ڪمڪ داشتے باید بهـ بگے...☺️ گفتمـ آخه شما از سر ڪار برمیگرے خستہ میشے☹️ گفت "حرف نباشه حرف آخر با منه😉✌️🏻 اونمـ هر چے تو بگے منـ باید بگمـ چشمـ...!😂✋🏻 واقعاً هم به قولش عمل ڪرد از سرڪار ڪہ برمیگشت با وجود خستڰے شروع میکرد ڪمڪ ڪردنـ مهمونـ ڪہ میومد بهمـ میگفت "شما بشینـ خانومـ... منـ از مهمونا پذیرایے ميڪنمـ..." فامیلا ڪہ ميومدن خونمون بهم میگفتنـ "خوش به حالت طاهرھ خانومـ🙄 آقا مهدے، واقعاً یہ مرد واقعیه😍 منم تو دلمـ صدها بار خدا رو شڪر میڪردمـ...🌸🍃 واسہ زندگے اومدھ بودیمـ تهران با وجود اینڪہ از سختیاش برامـ گفته بود ولے با حضورش طعمـ تلخ غربت واسم شیرین بود😌 سر ڪار ڪہ میرفت دلتنـگ میشدمـ☹️😔 وقتے برمیگشت، با وجود خستگے میگفت... "نبینمـ خانومـ منـ...😍 دلش گرفتہ باشه هااا...💕 پاشو حاضر شو بریمـ بیرون😉 میرفتیم و یہ حال و هوایے عوض میڪردیمـ... اونقدر شوخے و بگو و بخند راھ مینداخت...😍😁❤️ که همه اونـ ساعتایے ڪہ ڪنارم نبود و هم جبران میڪرد...😌 و من بیشتر عاشقش میشدمـ و البته وابسته تر از قبل...🙈😢 #همسر_شهید #شهید_مهدی_خراسانی❤️ 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊