eitaa logo
کتیبه و پرچم باب الحرم
10.2هزار دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
39 ویدیو
568 فایل
🔸کانال فروشگاه محصولات فرهنگی↶ @babolharam_shop ثبت سفارش 👇 @babolharam_shop_admin شماره تماس: 📞09052226697 ☎️ 02155970902 ☎️ 02155970903 آدرس: شهرری خیابان آستانه نبش کوچه شهید رجبی پلاک 50 فروشگاه بابُ الحَرَم
مشاهده در ایتا
دانلود
بسترت جمع شد اما اثرت هست هنوز بالشی خیس ، ز چشمان ترت هست هنوز   رنگ این پارچه ی بستر تو گلگون ماند اثری از بدن مختصرت هست هنوز   ای پرستوی مهاجر سفرت کشت مرا کوچ کردی و در این لانه پرت هست هنوز   رسمش این بود که تنها بروی بی حیدر ؟ شوق رفتن به دل همسفرت هست هنوز   راستی حال تو خوب است ، خوشی بانویم ؟! اثر زخمِ همان میخ درت هست هنور ؟   خوب شد پهلوی تو ، درد نداری دیگر ؟ با تو آن دردِ شدید کمرت هست هنوز ؟   ناله های حسنت از همه جانسوزتر است نیمه های دل شب نوحه گرت هست هنوز   زینبت زنده کند یاد تو را در خانه اصلا انگار ، که چادر به سرت هست هنوز   جای من هم به روی محسن مان بوسه بزن پشت این در ، اثری از پسرت هست هنوز     @babollharam
فاطمه بعد از پیمبر دائمأ سردرد داشت دستمالی بر سرش می بست دیگر ؛ درد داشت   غصه اسلام را می خورد جای نان شب انحراف دین برایش خیلی آخر درد داشت    شهر پیغمبر! چرا دخت پیمبر را زدند؟ شهر پیغمبر! چرا دخت پیمبر درد داشت؟   خاک عالم بر دهانم در به پهلویش گرفت خاک عالم بر دهانم ضربهء در درد داشت   بوسه بر دست علی زد تا دلش آرام شد دیدن آن دست بسته صد برابر درد داشت   صبح تا شب زخم برمیداشت ، شب تا صبح درد آه ، سر تا پای زخم و پای تا سر درد داشت   یک نفر از بچه ها هم سمت آغوشش نرفت بچه ها هر وقت می دیدند ... مادر درد داشت   @babollharam
دیگر گلی شبیه تو پرپر نمی شود زین پس کسی به قدر تو لاغر نمی شود   دستی که زیر چادر خود می کنی نهان دیگر سپر به یاری حیدر نمی شود   وقتی که راه می روی از دست من بگیر دیوار هم برای تو یاور نمی شود   گرچه پس از تو مونس این کودکان شوم اما کسی به خوبی مادر نمی شود   نام فراق می بری و می کشی مرا این خانه ام پس از تو منور نمی شود   شهر مدینه ظرفیت پاکی ات نداشت یثرب پس از تو شهر پیمبر نمی شود   بالای درب خانه ی حیدر نوشته اند هر سوره ای که سوره ی کوثر نمی شود   رسول زاده   @babollharam
با سوز مادرانه فقط گریه می کنی هر شب به یک بهانه فقط گریه می کنی   یک شب ز درد سینه فقط آه می کشی یک شب ز د‌رد شانه فقط گریه می کنی   می ترسم این سه ساله ی تو کم بیاورد وقتی میان خانه فقط گریه می کنی   حنانه ام به جان علی آب رفته ای روزانه و شبانه فقط گریه می کنی   هنگام پخت نان که کمی از دل تنور آتش کشد زبانه فقط گریه می کنی   من که ندیده ام که چگونه تو را زدند از درد تازیانه فقط گریه می کنی   حرفی که با علی غریبت نمی زنی آرام و مخفیانه فقط گریه می کنی   بعد از هزار سال تو بر غربت علی بانوی بی نشانه فقط گریه می کنی   رسول زاده   @babollharam  
ناگفته ها دارد دل غم پرورت با من حرفی بزن از گوشۀ چشم ترت با من   بانوی محجوبم بیا و در میان بگذار شرح بلایی را که آمد بر سرت با من   از اتفاقاتی که پیش آمد در آن کوچه آن ماجراهایی که گفته دخترت با من   ای کاش امکان داشت راز رو گرفتن را یکبار می گفتی به غیر از معجرت با من   از تازیانه با اشاره شکوه ها دارد لرزیدن انگشت های لاغرت با من   یک روز کارِ خانه، نان پختن، کمی لبخند اما چه کاری کرد روز دیگرت با من   امروز از اول فقط گفتی"حلالم کن" ای وای اگر این است حرف آخرت با من   قبل از تو من جان می دهم، احیاء من با تو بعدش عزیزم کار غسل پیکرت با من   متولی   @babollharam
 خیلی زوده که وداع من و تو سر برسه با جدایی چرا این قصه به آخر برسه   جای مادر کی حسینت رو در آغوش بگیره به خدا زوده که زینب به برادر برسه   در نفهمید مگه قلب یل خیبری تو بذا دستای من این بار به این در برسه   کار دنیا رو ببین من باید اینجا باشم و در به پهلوی گلِ فاتح خیبر برسه   سخته زن جارو کنه خونه رو با دست کبود حال زن بد باشه و خوب به شوهر برسه   سر سفره تو بشین، من به حسین لقمه می‌دم سخته دستای کبود تو به اونور برسه   خوب می‌شد کاشکی که زخمات آخه اینجوری علی چی بگه وقتی دوباره به پیمبر برسه   همدم ابوتراب! قرار نبود تنها بری چادر خاکی تو تنها به حیدر برسه   میدونی چی به سر علی میاد اون شبی که از یتیمات ناله‌ی : مادر مادر ... برسه   کی می‌دونه که چقدر خون میشه قلب باغبون وقتی بالای سر لاله‌ی پرپر برسه   بذا بند کفنو وا کنم و موی حسین بار آخر به سر انگشتای مادر برسه   بذا برداره نسیم خاکتو معلوم آخه نیست که طواف حرمت کی به کبوتر برسه   صرافان @babollharam
رد خونست که بر پیکر این در مانده مثل زخمی که روی بال کبوتر مانده لرز سختیست که بر زانوی حیدر مانده گرد و خاکست که بر چادر مادر مانده   غم عالم به سرم ریخت ،امان از کوچه همه ی بال و پرم ریخت ، امان از کوچه   آنقدر سوخته که چادرش از سر افتاد دست بر شانه ی من بود که مادر افتاد بضعه افتاد ، همه جان پیمبر افتاد دردسر بود که در خانه ى ما شر افتاد   گره افتاده به این کار،امان از کوچه خم شده حیدر کرار ، امان از کوچه   مانده خاکستر در ، روی پر و بال اما مانده در گوش من آن شورش و جنجال اما یاد آن قد خم و آن تن بی حال اما چادری که شده در معرکه پا مال اما   بدتر این بود نه با پا ، که با سر افتاد تا به روی کمر مادر من در افتاد   مانده نجوای شب و روز من و این کوچه مانده این آه جگر سوز من و این کوچه آتش و دود غم افروز من و این کوچه حسرت مادر دیروز من و این کوچه   تکه تکه شده ام ، قحطی مرگ ست خدا میکشد آه مرا ، کوچه جدا ، مرگ جدا   آسیابست که امروز سرش خلوت شد یا تنوری که برایش غم نان حسرت شد گریه در روزن چشمان همه دعوت شد بوی مادر به لباس تن من عادت شد   سخت تر میگذرد ثانیه ها بی مادر شده دلگیر همه خانه ى ما بی مادر   هیچ داغی بجز این داغ مرا پیر نکرد بين موهای حسن این همه تأثیر نکرد یل خیبر شکنی را نه زمین گیر نکرد گریه چشمان مرا از غم تو سیر نکرد   آن سه تا بانی دردند ، امان از کوچه چه جفاها که نکردند ، امان از کوچه   غریبی   @babollharam
راضی به هر قضایِ خدا می روی علی چون نوح سمتِ موج بلا می روی علی   دارم به فتحِ خیبر تو فکر می کنم با دستهای بسته کجا می روی علی   ای سرشناس شهر، برای تو خوب نیست مسجد چرا بدون عبا می روی علی   آشفته حالِ فاطمه ی پشتِ در نباش قدرِ خودت به هول و ولا می روی علی   آیینه ی شکسته ی این کوچه ها منم از من شکسته تر تو چرا می روی علی   بی رحمیِ مغیره عجب شمرگونه است داری چه زود کرببلا می روی علی   این کوچه، آخرش ته گودال می رسد داری میان حرمله ها می روی علی   قاسمی
مثل شمع سحری آب شدی از گریه از خودت بی خبری آب شدی از گریه   بسترت خیس شد از اشک بیا گریه نکن ناله ها از نفس انداخت تو را گریه نکن   دل من از نفس سوخته ات آگاه است مثل اینکه شب بی مادریم در راه است   لحظه ها سخت تر از سخت به تو میگذرند زخم ها گرچه که مخفی ست ولی جلوه گرند   زهره خانه حیدر چه شده خاموشی؟ ساکتی مادر من یا نکند بی هوشی؟   مثل تنهایی بابا چقدر تنهایی دور کن از سر خود فکر سفر تنهایی   طرحی از قامت چون کوه تو باقی مانده سایه ای از تن مجروح تو باقی مانده   دور از چشم هراسان حسن گریه نکن این چنین ناله جانسوز نزن گریه نکن   بعد از آن کوچه باریک بهم ریخته ای از همان لحظه تاریک بهم ریخته ای کردی   @babollharam
 بعد از تو خانه دیگر از رونق می افتد چون خانه ی بی مادر از رونق می افتد   باتو به هر ترتیب رونق دارد اما تو می روی و آخر از رونق می افتد   هم خانه ی حیدر ندارد بی تو لطفی هم خانه ی پیغمبر از رونق می افتد   بعد از فدک اهل ریا فهمیده بودند با خطبه هایت منبر از رونق می افتد   بعد از تو مرگ و زندگی فرقی ندارد رهبر نباشد لشکر از رونق می افتد   چیز عجیبی نیست این گوشه نشینی چون مرغ بی بال و پر از رونق می افتد   حال علی آیینه ی بیماری توست بی تو جهان حیدر از رونق می افتد   بیمار هستی ، خانه ات رونق ندارد اما نباشی بدتر از رونق می افتد   خرسندی    @babollharam
 شب و کابوس از چشمِ منِ کَم سو نمی‌اُفتد تبِ من کَم شده اما تبِ بانو نمی اُفتد   غرورم را شکسته خنده‌ی نامحرمی یارَب چه دردی دارد آن کوچه که با دارو نمی‌اُفتد   جماعت داشت می‌آمد دلم لرزید می‌گفتم که بیخود راهِ نامردی به ما این سو نمی‌اُفتد   کِشیدم قَد به رویِ پایم و آن لحظه فهمیدم که حتی ردِ بادِ سیلی اش بر گونه می‌اُفتد   نشد حائِل کند دستش  گرفته بود چادر را که وقتی دست حائِل شد کسی با رو نمی‌اُفتد   به رویِ شانه‌ام دستی و دستی داشت بر دیوار به خود گفتم خیالت تخت باشد او نمی‌اُفتد   سیاهی رفت چشمانش  سیاهی رفت چشمانم وَگَرنه مادری در کوچه بر زانو نمی‌اُفتد   میانِ خاک می‌گردیم و می‌گویم چه ضربی داشت خدایا گوشواره اینقَدَر آنسو نمی‌اُفتد   دو ماهی هست کابوس است خواب هر شَبَم ، گیرم تبِ من خوب شد اما تبِ بانو نمی‌اُفتد   لطفی   @babollharam  
گوشه ی چادر تو تا که به در میگیرد مرتضی پشت سرت دست به سر میگیرد   تو فقط فضه بیا فاطمه را زود ببر چون که دارد دَم در معرکه در میگیرد   از همان روز که برگشتی از آن کوچه حسن زانویش را چه غریبانه به بر میگیرد   دخترت گفت در این خانه که نامحرم نیست پس چرا مادرمان رُخ ز پدر میگیرد   فاطمه دخترمان حال تو را میداند چند روزیست تو را زیر نظر میگیرد   زودتر خوب شوی فاطمه جان خوبتر است زن همسایه سه ماه است خبر می گیرد   @babollharam
گوشه ی چادر تو تا که به در میگیرد مرتضی پشت سرت دست به سر میگیرد   تو فقط فضه بیا فاطمه را زود ببر چون که دارد دَم در معرکه در میگیرد   از همان روز که برگشتی از آن کوچه حسن زانویش را چه غریبانه به بر میگیرد   دخترت گفت در این خانه که نامحرم نیست پس چرا مادرمان رُخ ز پدر میگیرد   فاطمه دخترمان حال تو را میداند چند روزیست تو را زیر نظر میگیرد   زودتر خوب شوی فاطمه جان خوبتر است زن همسایه سه ماه است خبر می گیرد   @babollharam
هر زمان کردم نظر دیدم که بیداری چرا؟ پیشِ رویم چادر از رو بر نمیداری چرا؟   کس نمیگوید سلامم...کس نمیگوید جواب بین این غمها تو قفلِ غم به لب داری چرا؟   رنگِ رخسارت خبر از روزگارت می دهد کارِ خانه پس چرا لبخندِ اجباری چرا؟   هر چه پرسیدم ز حالت زود گفتی بهترم پس بگو دستت ز پهلو بَر نمیداری چرا؟   ردِّ خونی پشتِ در روی زمین بینم... ولی خیره با چشمان کم سو سوی مسماری چرا؟    یارِ هجده ساله ام رنگت چنان صد ساله هاست  دست بر زانو خمیده سمت دیواری چرا؟   این دعایت را شنیدم مرگ میکردی طلب نوبهارِ خانه ام از عمر بیزاری چرا؟   ای همه پشت و پناهم عزم رفتن کرده ای؟  قصدِ این داری که از من دست برداری ؟ چرا؟   صبح تا شب کارِ خانه نیمه ی شب گرمِ آه هر زمان کردم نظر دیدم که بیداری چرا؟   جعفری @babollharam
بخند...گریه ات آخر مرا ز پا انداخت مرا ز پا و تو را دیگر از نوا انداخت   به جان من بخورد درد تو، نخور غصه غم تو لرزه به اندام مرتضی انداخت   غریبگی نکن ای آشنای مرد غریب بگو چگونه تورا کوچه از صدا انداخت   بگو چه کار کنم تا مرا حلال کنی؟ تورا حمایتِ از من در این بلا انداخت   دو تا نشان زده با تیر خود، زمین خوردم همان کسی که تورا بین کوچه ها انداخت   ببینمت!  چقدر بد زده تو را نامرد که ضرب پنجه او روی گونه جا انداخت   ببین نتیجه سیلی بی هوا این است ز هر کلام تو یک در میان هجا انداخت   نفس کشیدی و من بند آمده نفسم لباس خونی تو از نفس مرا انداخت   ز لب گزیدن تو درد سینه ات پیداست جدال دنده و سینه تو را ز پا انداخت   اکبر نازک کار   @babollharam
شمع من سوسو مزن حیدر خجالت می کشد دست بر پهلو مزن حیدر خجالت می کشد خواستی برخیزی از جا به علی خود بگو هی به فضه رو مزن حیدر خجالت می کشد جان من بر لب رسید از سرفه هایت جان من خانه را جارو مزن حیدر خجالت می کشد من خودم گیسوی زینب را مرتب می کنم شانه بر گیسو مزن حیدر خجالت می کشد در میان بسترت وقتی که می آیم بمان اینچنین زانو مزن حیدر خجالت می کشد این علی دیگر علی خیبر و خندق که نیست بوسه بر بازو مزن حیدر خجالت می کشد حسنی   @babollharam
چشمی شبیه چشم تو گریان نمی شود زهرا حریف چشم تو باران نمی شود گیرم که نان بعد خودت هم درست شد نان بدون فاطمه که نان نمی شود برخیز و باز مادری ات را شروع کن فضه حریف گریه ی طفلان نمی شود بدجور جلوه کرده کبودی چشم تو طوری که زیر دست تو پنهان نمی شود معجر بزن کنار و علی را نگاه کن خورشید زیر ابر که تابان نمی شود فهمیده ام ز سرفه ی سنگین سینه ات امشب نفس کشیدنت آسان نمی شود ای استخوان شکسته ی حیدر چه می کنی؟ با کار خانه زخم تو درمان نمی شود من خواهشم شده ست که زهرای من بمان تو با اشاره گفتی علی جان نمی شود گفتم که روی خویش عیان کن ببینمت گفتی به یک نگاه به قرآن نمی شود   @babollharam
با سینه ی شکسته علی را صدا مکن اینگونه پیش من کفنت را سوا مکن هفتاد و پنج روز، زِمن رو گرفته ای امروز را بیا و از این کارها مکن من رو زدم تو خنده به تابوت می کنی؟! اینگونه با دلی که شکسته است تا مکن پیراهن اضافه نداری عوض کنی پس بر لباس خونی خود اعتنا مکن از این طرف به آن طرف خانه پیش من پیراهن حسین مرا جا به جا مکن من بیشتر به فکر توام درد می کشی پس زودتر برو، برو فکر مرا مکن هر قدر هم که باز بگویم نرو بمان بی فایده است پس برو و پا به پا مکن اصلا بیا بدون خداحافظی برو حتّی برای ماندن من هم دعا مکن اکبر لطیفیان   @babollharam
جان مادر! چند روزی چهره پوشیدی ز من از چه می‌پیچی به خویش و ساکتی؟ حرفی بزن! دخترم! از دردِ مادر با پدر چیزی مگو! با علی از داستان میخ در چیزی مگو! جان مادر! روگرفتی دست بر پهلو چرا؟ فاش برگو نیست در فرمان تو بازو چرا؟ دخترم! جای غلاف تیغ را تو دیده ای آفرین بر تو که حتی از حسن پوشیده ای جان مادر! بیشتر از ما چرا گرید حسن؟ او چه دیده بین کوچه که ندیده چشم من؟ دخترم! از ماجرای کوچه تا هستم نپرس! زین سخن صرف‌نظر کن از برادر هم نپرس! چشم مادر! پس به من از چادر خاکی بگو! ماجرای چادر خاکی و هتاکی بگو! دخترم! چشمم سیاهی رفته و خوردم زمین مجتبی دستم گرفت و خانه آوردم؛ همین! جان مادر! گوشواره از چه بر گوش تو نیست؟ اشک می‌ریزی و جز خون‌جگر نوش تو نیست؟ دخترم! یک گوشواره بود بر گوشم، شکست گریه ام بر غربت بابای مظلوم تو هست جان مادر! پس چرا در نزد بابا ساکتی مخفی از او روز می‌نالی و شب‌ها ساکتی دخترم! مخفی‌ست تا روز قیامت درد من هم ز تو هم از پدر هم از حسین هم از حسن رضا سازگار   @babollharam
. با سلام خدمت شما همراهان جان؛ فروشگاه ، زیر نظر «کانال متن روضه» بوده و بخشی از سود خرید شما نیز صرف امور فرهنگی و خیریه گروه جهادی باب الحرم میشه. برای دیدن دیگر محصولات به آی دی فروشگاه: @babolharam_shop مراجعه فرمایید و سفارشات خود را به آی دی زیر ارسال نمایید: @babolharam_shop_admin شماره تماس جهت راهنمایی و مشاوره: 09052226697 02155912510 التماس دعا ❤️
یاسی که شاخه اش به دو ضربه بریده شد افتاد بر زمین و دوباره کشیده شد   آه از نهاد عرش خدا هم بلند شد وقتی که غنچه با گل از این باغ چیده شد   مادر که رفت پشت در خانه ایستاد یک مرتبه صدای شکستن شنیده شد   شعله کشید از درمان آتشی و بعد این روضه های کرب و بلا آفریده شد   از این طرف که دست ید الله بسته شد قد چو سرو مادر از آن سو خمیده شد   هنگام بردن علی از آستان در یک قطره خون به روی عبایش چکیده شد   دستی نوشت فاطمه چندی مریض شد اما کسی نگفت که زهرا شهیده شد   طاقت می آورید بگویم برایتان هنگام غسل پهلوی مادر چه دیده شد؟   بازو کبود سینه کبود و بدن کبود از فرط گریه چشم حسین و حسن کبود   نظری
تنی که سوخته باشد به آب حساس است چنین تنی به رخ آفتاب حساس است   مریض نیمه شب از سوز درد می نالد اگرچه خواب ندارد به خواب حساس است   کسی که دلخوشی اش کنج بستر افتاده سلام اگر بدهد بر جواب حساس است   تمام چادر مادر به کوچه خاکی شد به خاک چادر او بوتراب حساس است   کسی که پشت در خانه در خطر بوده به آتش و به در و اضطراب حساس است   همیشه پنجه دست شکسته مادر به وزن دسته این آسیاب حساس است   اگرچه سوخت ولی چادرش نیفتاده یقین که مادرمان بر حجاب حساس است   پس از گلی که میان فشار در بوده علی همیشه به بوی گلاب حساس است   وجبرئیل که بیت علی بهشتش بود به خانه و به بنای خراب حساس است   نظری  
عزیز من چه شده دست بر کمر داری گذشته نیمه ای از شب هنوز بیداری   دوباره پیرهنت پر ز خون شده مادر برای شستن این جامه درد سر داری   دعا نکن اجلت زودتر از من برسد فقط بگو چه کنم تا که دست برداری   سه ماه گوشه این خانه بستری هستی سه ماه میشود اما هنوز بیماری   اگرچه زخم تو را شسته ام ولی انگار به باغ پیرهنت باز لاله میکاری   به یاد محسن خود باز میروی از حال زیاد فکر نکن مادرم نکن زاری   تن تو آب شده بی رمق شده اما هنوز عین سپاه علی علمداری   همین که قوت قلب پدر شدی کافیست نیاز نیست بگیری به دوش خود باری   سه ماه میگذرد از اصابت مسمار ولی دوباره از این زخم خون شده جاری عرب  
  چشم مهتاب گریه می کرد و نیمه شب آب گریه می کرد و   در طواف شکسته پهلویی مثل گرداب گریه می کرد و   غسل می کرد هر چقدر آن شب باز خوناب گریه می کرد و   گریه ها گر چه بی صدا بودند دل بی تاب گریه می کرد و   ماه قدش خمیده بود و با آفتاب گریه می کرد و   مادری پا به پای طفلانش باز در خواب گریه می کرد و ...   هر که با چشم تر زمین می خورد کوه هم با کمر زمین می خورد   داشت سلمان می آمد از خانه که سر هر گذر زمین می خورد   کودکی نیز پشت یک تابوت پشت پای پدر زمین می خورد   که به داد دل علی برسد گاه گاهی که بر زمین می خورد   راه می رفت با عصا اما بین دیوار و در زمین می خورد    نوازنی  
  امشب خدا هم از محنت گریه می کند با مرتضی کنار تنت گریه می کند   هنگام غسل دادن تو چشم همسرت با خون زیر پیرهنت گریه می کند   گاهی برای غربت و تنهایی خودش گاهی برای سوختنت گریه می کند   امشب بگو چه می گذرد بر دل کفن ؟ وقتی لباس ، بر بدنت گریه می کند   از سوز گریه های غریبانۀ علی آهسته گوشه ای حسنت گریه می کند   زینب تمام غصّۀ خود را ز یاد برد از بس حسین بی کفنت گریه می کند   مهدوی