‌ «منیژه منم دخت افراسیاب برهنه ندیدی رخم آفتاب» (شاهنامه، حکیم ابوالقاسم فردوسی / داستان بیژن و منیژه؛ بخش دهم) 🔹با بررسی پیکره‌های خلق‌شده با محوریت زن مسلمان ایرانی می‌فهمیم که حجاب به جزئی از فرم اصلی کار آن‌ها تبدیل شده است. جالب آنکه در اکثر این مجسمه‌ها به نقش مادرانۀ زن نیز توجه شده است. می‌توان از یک سو این توجه و بازنمایی حجاب را مورد بررسی قرار داد و از سویی دیگر، سؤال مهمی را نیز مطرح کرد: «حجاب چه امکانات فرمی را برای مجسمه‌سازان در بازنمایی زن فراهم کرده است؟». 🔹یکی از نکات برآمده از مرور این رده از مجسمه‌‌ها، توجه‌ به حجاب است که باعث شده تصویری انتزاعی از واقعیت زن، به‌طور نمادین در قالب مجسمه خلق شود. نکتۀ دیگر، توجه معنوی و در عین حال قهرمانانه به زن است. وقتی نگاه جنسی و ظاهرگرایانه به زن رنگ می‌بازد، ‌توجه به روح بلندش پررنگ‌تر می‌شود. در بیشتر این آثار، خطوط کشیده و عمودی را می‌بینیم که نشان از شکوه و بالندگی زنان دارد؛ به‌گونه‌ای که مانند سرو، استوار ایستاده‌اند. با وجود اینکه در هنر مجسمه‌سازی، دست‌وبال هنرمند برای حاضرساختن زن در نقش‌های مختلف چندان باز نیست، اما هنرمندان به‌خوبی توانسته‌اند اصل هویت زن ایرانی را طراحی کنند که رودرروی نمایشی‌ساختن و برهنگی است. در این آثار، چهرۀ زن محدود به شمایل یک فرد نیست و چهره‌ای گمنام و در عین حال کامل است. مثلاً گرچه در یکی از مجسمه‌‌های محمدتقی صداقتی (صفحۀ ۸) چهره مشخص نیست اما نگاه گیرای محسوسی دارد. هنرمندیِ مجسمه‌سازانی نظیر گروسیان، معماریان،‌ شیخ‌الحکمایی، صلواتی و ... در آنجا نمود دارد که با وجود محدودیت‌های پیکره‌سازی، حجاب را به شکل ‌‌خلاقانه‌‌ای ساخته‌اند. ضمن اینکه چین‌های پوشش (چادر و ...) و انعطاف‌بخشی به آن، امکاناتی را برای مجسمه‌ساز فراهم کرده تا به زیبایی کار بیفزاید و مجسمه را از حالت غیرمنعطف خارج سازد. درمجموع، عنصر حجاب که شخصیت‌های زن در مجسمه‌ها با آن آراسته شده‌اند وبال گردنشان نیست، به آنان حس پرواز و رهایی بخشیده و تبدیل به بخشی از هویت‌، وجود و فرم اصلی‌شان شده است.

۸ نکته درباره هادی محمدیان؛ کارگردان انیمیشن‌های شاهزاده روم، فیلشاه و بچه‌زرنگ 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

به مناسبت زادروز «هادی محمدیان» و شروع اکران انیمیشن «بچه‌زرنگ» جشنواره فجر سال ۱۳۹۳ بود که بعد مدت‌ها، انیمیشنی ایرانی و خوش‌ساخت در جشنواره حاضر بود. انیمیشن «شاهزاده روم» که باعث امیدواری خیلی‌ها به انیمیشن ایران شد. کارگردان این انیمیشن، هادی محمدیان بود؛ کسی که آثارش، همواره سینمای انیمیشن را یک گام به جلو برده و جامعه انیمیشن را امیدوار کرده است؛ مخصوصاً آن‌هایی که معتقد بودند ساخت انیمیشن باکیفیت و پرفروش در ایران ممکن نیست. همچنین سطح توقع مخاطب را هم به دلیل کیفیت بالای کارهایش افزایش داد. پیشروی در انیمیشن‌های محمدیان به جایی رسید که در 1401، برای اولین بار در تاریخ جشنواره فجر، یک انیمیشن توانست در شش رشته از جمله بخش نویسندگی و کارگردانی با فیلم‌های سینمای رئال رقابت کند. انیمیشن ایرانی، پیش از انیمیشن «بچه‌زرنگ» درجشنواره خیلی دیده نشده بود و پیش از آثار قبلیِ محمدیان (شاهزاده روم و فیلشاه)، صدایش به گوش تعداد زیادی از بچه‌های ایرانی نرسیده بود. او صرفاً یک انیمیشن‌ساز کاربلد نیست. محمدیان فقط یک کارگردان وطن‌دوست نیست که انیمیشن خوب ایرانی تولید می‌کند. او انیمیشن دینی می‌سازد و مخاطبانش، محدود به داخل کشور نیستند. او در حالی که می‌توانست مانند خیلی‌های دیگر در استودیوهای حرفه‌ای مرسوم مشغول کار باشد، پای کار انیمیشن‌ دینی مانده و دنبال عافیت‌طلبی نبوده است. او در چنین صحنه‌ای، مقابل ابرقدرتان انیمیشین از جمله «دیزنی» ایستاده تا دم از حق بزند. از کارهای کوتاه مانند «پرواز تا بی‌نهایت» شروع کرد و موفق شد هم جایزه بگیرد و هم، نظر صاحب‌نظرانی مانند ابراهیم حاتمی‌کیا را جلب کند. این روزهای اول مهر و بازگشایی مدارس ،‌ مصادف با شروع اکران انیمشین «بچه‌زرنگ» است و از طرفی، سوم مهر، تولد هادی محمدیان است. در این فرسته، به 8 نکته درباره وجوه مختلف شخصیت او پرداخته‌ایم. نکات بسیاری می‌شد در کنار این نکات قرار بگیرد؛ ولی بخاطر محدودیت اینستاگرام، مجبور به همین تعداد شدیم. به امید فتح گیشه جهانی توسط انیمیشن «بچه زرنگ» به کارگردانی هادی محمدیان.

آیینۀ نگاه علی نیست این نگاه شعر انتقادی «سیدجواد شرافت» درباره وحدت‌شکنی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35