eitaa logo
baghdad0120
1.3هزار دنبال‌کننده
7.2هزار عکس
3.8هزار ویدیو
25 فایل
#بسم_الله_قاصم_الجبارین ـــ ـ ـ ـــ🍃 مجموعه سایبری فرهنگی #بغداد٠۱۲٠ تاسیس: جمعه، ۱۳ دی ۱۳۹۸ #قاسم_بن_الحسن را در همه پیام رسان ها دنبال کنید #چ۴۵
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃🇮🇷 مردانگی به جنسیت و سن نیست ، مردانگی به غیرت است @baghdad0120
🔴حجاب سنتی یا حجاب اسلامی قسمت دوم در قسمت قبل ادعا کردیم که اسلام حجاب را بر اساس و نقش تربیتی او در خانه و اجتماع برای او برگزید. برای اثبات ادعای خود چند حدیث از را نقل میکنم. ◀️امام صادق عليه السلام: هرچه دوستى بنده افزايش يابد، برايمانش افزوده مى شود. ◀️پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به زن خود خدمت نكند، مگر صدّيق، يا ، يا مردى كه خداوند خير دنيا و آخرتِ او را بخواهد . ◀️امام صادق عليه السلام : از اخلاق پيامبران ـ كه درود خدا بر آنان باد - زن دوستى است. ◀️امام على عليه السلام :زن است و لطيف ، نه كارگزار و دلير . ◀️پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اين سخن مرد به زن كه «دوستت دارم» هرگز از دل زن بيرون نرود. ◀️گرامى‏ ترين شما نزد خداوند، كسى است كه بيشتر به همسر خود احترام بگذارد. ↩️در انتهای بحث باید به سوال زن کیست،پاسخ دهیم؟ 🔹زن در کیست وکرامت اش چیست؟ زن موجودی است که با مرد برابر است و ما به او داده ایم تا هر نوع استفاده ابزاری از جسمش را انجام دهد. 🔹زن در سنت کیست؟ موجودی است ضعیفه و جنس دوم و ابزار شیطان که برای سعادت بشریت باید از او دوری کرد. 🔹زن در اسلام کیست؟ انسانی است که دوست داشتنش از سنخیت با اولیای الهی وعلو درجات معنوی است. قضاوت با شما ادامه دارد.... ✍فاطمه قاسمی @baghdad0120
⭕ تناقض در خوب به این تصویر بنگرید به گریه های مظلومانه اش ، به ضجّه ها و فریادهایش به نگاهها و احساس لِه شده اش .او دختر خردسالیست که در سال ۲۰۱۳ در منطقه توسط کفتارهای نظام سلطه و منطق آمریکایی اینچنین به زنجیر شد و مقابل چشمان معصومش پدر و مادرش را سربُریدند و او فریاد می زد و می گریست و بعد از کشتن پدر ومادرش او را نیز کردند. آیا و مدّعیان حقوق بشر اعتراض کردند؟ براستی اتحادیه ی اروپا چرا سکوت کرد؟ آیا جز " رُستم ایران شهر " یعنی قاسم سلیمانی کسی فریاد مظلومانه ی این دختر را شنید؟ او بود که در یا در جانش را برای نجات صدها دختر امثال او به کف دست گرفت و روز و شب زندگیش را برای آزادی آنان سپری کرد.چرا در این سالها در بین از و یکیشان محض رضای وجدان (حالا رضای خدا را کار نداریم چون برخی اینان خداشان خدای منطق لیبرالیسم و کلیسای قرون وُسطاست) یادی از سپهسالار ایران شهر ، سلیمانی نکردند؟ ما با چه قوّت و نیروی استدلال به خودمان بقبولانیم امثال علی کریمی ها ، مهناز افشارها ، مهران مدیری ها ، عادل فردوسی پورها فهم انضباط اجتماعی ‌ معقول در تشخیص " عَدل و ظلم " دارند ؟ وقتی در بدیهی ترین و ابتدایی ترین فهم مغالطات فلسفه تاریخ هنوز "طفل رَه" هستند!!..شب پره هایی که فقط هستند . وقتی نمی فهمند چه مصاحبه ای را در چه وقتی با چه گرایش و منطقی انجام دهند، یا گُنگ هستند که چه چیزی را استوری کنند و چه کسی را عَلَم نمایند. @baghdad0120
این‌ عکسی‌ که‌ مشاهده‌ می‌کنید معروفه به نردبان ... تمام‌ افراد حاضر در عکس شدن .... عکس‌ جالبيه ... @baghdad0120
✨️🇮🇷 ♦️وقت مماشات نیست؛ جواب سیلی، سیلی است. فرزند و نماینده مردم در خود نوشت: 🔹وقت نیست. همه کشورهای جهان، عوارض عبور از تنگه ها را می‌گیرند. امنیت را ایران تامین می کند و بابت امنیت کشتی هایش باید به ‎سپاه ما خراج دهد. جواب سیلی، سیلی است. @baghdad0120
✨🇮🇷 _حاج قاسم خاکی بود | در منزل شهید حاج پسر کوچکتر ‌ این خاطره را برایم تعریف کرد: ایشون گفتند، سالهای قبل یکبار ایشان میخواستند بروند، من هم از ایشان خواستم همراهشان بروم، گویا به یک مراسم دعوت بودند ، گفت روی میز پذیرایی ،جلوی ایشان ظرف و پذیرایی ویژه تری نسبت به بقیه گذاشته بودند، که از این کار ناراحت شده بود و از صندلی آن میز بلند شده بود. _راوی فرزند شیخ شعاعی eitaa.com/Baghdad0120
🔹 تابیمارستان به جای او هزاربار مُردم و زنده شدم تا بدن نیمه‌جانش رابه اتاق عمل بردند و تازه دیدم بیمارستان مجسم شده است. جنازه مردم روی زمین مانده و گریه کودکان زخمی و مادران‌شان دل سنگ را آب می‌کرد. چشمم به اشک مردم بود و در گوشم صدای سعد می‌آمد که به بهانه رهایی مردم مستانه نعره می‌زد :«بالرّوح، بالدّم، لبیک سوریه!» و حالا مردم سوریه تنها قربانیان این بدمستی سعد و هم‌پیاله‌هایش بودند. 🔹 کنار راهروی بیمارستان روی زمین کِز کرده بودم و می‌ترسیدم مصطفی مظلومانه شود که فقط بی‌صدا گریه می‌کردم. ابوالفضل بالای سرم تکیه به دیوار زده و چشمان زیبایش از حال و روز مردم رنگ شده بود که به سمتش چرخیدم و با گریه پرسیدم :«زنده می‌مونه؟» 🔹 از تب بی‌تابی‌ام حس می‌کرد دلم برای مصطفی با چه ضربانی می‌تپد که کنارم روی زمین نشست و به جای پاسخ، پرسید :«چی‌کاره‌اس؟» تمام استخوان‌هایم از ترس و غم می‌لرزید که بیشتر در خودم فرو رفتم و زیرلب گفتم :«تو پارچه فروشه، با جوونای شیعه از حرم (علیها‌السلام) دفاع می‌کردن!» 🔹 از درخشش چشمانش فهمیدم حس دفاع از به کام دلش شیرین آمده و پرسیدم :«تو براچی اومدی اینجا؟» طوری نگاهم می‌کرد که انگار هنوز عطش دو سال ندیدن خواهرش فروکش نکرده و همچنان تشنه چشمانم بود که تنها پلکی زد و پاسخ داد :«براهمون کاری که سعد ادعاش رومی‌کرد!» 🔹 لبخندی عصبی لب‌هایش را گشود، طوری که دندان‌هایش درخشید و در برابر حیرت نگاهم با همان لحن نمکین طعنه زد :«عین آمریکا و اسرائیل و عربستان و ترکیه، این بنده خداها همه‌شون می‌خوان کنار مردم سوریه مبارزه کنن! این که می‌بینی با خمپاره و انتحاری افتادن به جون زن و بچه‌های سوریه، معارضین صلح‌جو هستن!!!» و دیگر این حجم غم در سینه‌اش جا نمی‌شد که رنگ لبخند از لبش رفت و غریبانه شهادت داد :«سعد ادعا می‌کرد می‌خواد کنار مردم سوریه مبارزه کنه، ولی ما اومدیم تا واقعاً کنار مردم سوریه جلو این حرومزاده‌ها کنیم!» 🔹 و نمی‌دانست دلِ تنها رها کردن مصطفی را ندارم که بلیطم را از جیبش درآورد، نگاهی به ساعت پروازم کرد و آواری روی سرش خراب شد که دوباره نبودنم را به رخم کشید :«چقدر دنبالت گشتم زینب!» از صدایش دلم لرزید، حس می‌کردم در این مدتِ بی‌خبری از خانواده، خبر خوبی برایم ندارد و خواستم پی حرفش را بگیرم که نگاه برّاق و تیزش به چشمم سیلی زد. 🔹 خودش بود، با همان آتشی که از چشمان سیاهش شعله می‌کشید و حالا با لباس سفید پرستاری در این راهرو می‌چرخید که شیشه وحشتم در گلو شکست. نگاهش به صورتم خیره ماند و من وحشتزده به پهلوی ابوالفضل کوبیدم :«این با تکفیری‌هاس!» از جیغم همه چرخیدند و بسمه مثل اسفند روی آتش می‌جنبید بلکه راه فراری پیدا کند ونفهمیدم ابوالفضل با چه سرعتی از کنارم پرید. 🔹 دست بسمه از زیر روپوش به سمت کمرش رفت و نمی‌دانستم می‌خواهد چه کند که ابوالفضل هر دو دستش را از پشت غلاف کرد. مچ دستانش بین انگشتان برادرم قفل شده بود و مثل حیوانی زوزه می‌کشید، ابوالفضل فریاد می‌زد تا کسی برای کمک بیاید و من از ترس به زمین چسبیده بودم. 🔹 مردم به هر سمتی فرار می‌کردند و دو مرد نظامی طول راهرو را به طرف ما می‌دویدند. دستانش همچنان از پشت در دستان ابوالفضل مانده بود، یکی روپوشش را از تنش بیرون کشید و دیدم روی پیراهن قرمزش کمربند به خودش بسته که تنم لرزید. ابوالفضل نهیب زد کسی به کمربند دست نزند، دستانش را به دست مرد دیگری سپرد و خودش مقابل بسمه روی زمین زانو زد. 🔹 فریاد می‌زد تا همه از بسمه فاصله بگیرند و من می‌ترسیدم این کمربند در صورت برادرم منفجر شود که با گریه التماسش می‌کردم عقب بیاید و او به قصد باز کردن کمربند، دستش را به سمت کمر بسمه برد. با دستانم چشمانم را گرفته و از اضطراب پَرپَر شدن برادرم ضجه می‌زدم تا لحظه‌ای که گرمای دستش را روی صورتم حس کردم. 🔹 با کف دستانش دو طرف صورتم را گرفت، با انگشتانش را پاک کرد و با نرمی لحنش نازم را کشید :«برا من گریه می‌کنی یا برا این پسره که اسکورتت می‌کرد؟» چشمانش با شیطنت به رویم می‌خندید، می‌دید صورتم از ترس می‌لرزد و می‌خواست ترسم تمام شود که دوباره سر به سر حال خرابم گذاشت :«ببینم گِل دل تو رو با پسر برداشتن؟ پسر قحطه؟» 🔹 با نگاه خیسم دنبال بسمه گشتم و دیدم همان دو مرد نظامی او رادر انتهای راهرو می‌برند. همچنان صورتم را نوازش می‌کرد تا آرامم کند و من دیگر از چشمانش شرم می‌کردم که حرف رابه جایی دیگر کشیدم :«چرا دنبالم می‌گشتی؟»... ✍️نویسنده: ✨🦋 @baghdad0120
✨💔 ساعت‌هایی که می‌گذرند و لحظه‌هایی که می‌دوند، هایی که می‌دهند و هایی که می‌زنند و روزگاری که با نفس‌های مردانی از جنس و ، و خوش‌بو می‌شود؛ مردانی که در تاریخ این خاک دارند، مردانی که نام‌شان، بی‌نشانی و شان سر برای این است تا در ، در های پرسکوت و در آخرین سنگری که برای ما مانده، دوباره بنام بودن، بسرائیم و بخوانیم؛ اینجا بی‌کران است و ساحلش هم ناپیدا و کسی که پای در کوبید، کسی که نفسش به دودِ آغشته شد دیگر راه بازگشت ندارد. باید بود و به لبخند زد، باید برای رفتن داشت و در عزیمت حواسمان به اینجا باشد، اینجا که نامش است و جا به‌جایش هایی از ریخته است و هر گلی که در گوشه‌ای از این سر می‌زند، بوی یک دارد، نام یک عاشقِ را می‌زند. در ساعت‌هایی که می‌گذرند و لحظه‌هایی که می‌دوند به دنبالِ باغچه‌های پرگلی هستم که تو از آنجا گذشته‌ای... به همه در خون خفته ایران برسان که به راه باز شدن هستیم... https://splus.ir/baghdad0120
🔹 نگاهش روی صورتم می‌گشت و باید تکلیف این زن روشن می‌شد که باز از پاسخ سوالم طفره رفت :«تو اینو از کجا می‌شناختی؟» دیگر رنگ شیطنت از صورتش رفته بود، به انتظار پاسخی چشمش به دهانم مانده و تمام خاطرات خانه بسمه و ابوجعده روی سرم خراب شده بود که صدایم شکست :«شبی که سعد می‌خواست بره ، برا اینکه فرار نکنم منو فرستاد خونه اینا!» 🔹 بی‌غیرتی سعد دلش را از جا کَند، می‌ترسید در آن خانه بلایی سرم آمده باشد که نگاهش از پا درآمد و من می‌خواستم خیالش را تخت کنم که (علیهاالسلام) را به شهادت گرفتم :«همون لحظه که وارد اون خونه شدم، این زن منو برد ، فکر می‌کرد وهابی‌ام. می‌خواستن با بهم زدن مجلس، تحریک‌شون کنن و همه رو بکشن!» که به یاد نگاه مهربان و نجیب مصطفی دلم لرزید و دوباره اشکم چکید :«ولی همین آقا و یه عده دیگه از مدافعای و حرم نذاشتن و منو نجات دادن!» 🔹 می‌دید اسم مصطفی را با چه حسرتی زمزمه می‌کنم و هنوز خیالش پیِ خیانت سعد مانده و نام ترکیه برایش اسم رمز بود که بدون خطا به هدف زد :«می‌خواست به ملحق بشه که عملگی ترکیه و آمریکا رو بکنه؟» به نشانه تأیید پلکی زدم و ابوالفضل از همین حرف‌ها خطری حس کرده بود که دستم را گرفت، با قدرت بلندم کرد و خیره در نگاهم هشدار داد :«همونجور که تو اونو شناختی، اونا هم هر جا تو رو ببینن، میشناسن، باید برگردی !» 🔹 از قاطعیت کلامش ترسیدم، تکه‌ای از جانم در اینجا جا مانده و او بی‌توجه به اضطراب چشمانم حکمش را صادر کرد :«خودم می‌رسونمت فرودگاه، با همین پرواز برمی‌گردی و میری خونه دایی تا من مأموریتم تموم شه و برگردم!» حرارت غمی کهنه زیر خاکستر صدایش پیدا بود که داغ مصطفی گوشه قلبم پنهان شد و پرسیدم :«چرا خونه خودمون نرم؟» 🔹 بغضش را پشت لبخندی پنهان کرد و ناشیانه بهانه تراشید :«بریم بیرون، اینجا هواش خوب نیست، رنگت پریده!» و رنگ من از خبری که برایش اینهمه مقدمه‌چینی می‌کرد پریده بود که مستقیم نگاهش کردم و محکم پرسیدم :«چی شده داداش؟» سرش را چرخاند، می‌خواست از چشمانم فرار کند، دنبال کمکی می‌گشت و در این غربت کسی نبود که دوباره با نگاهش به چشمان پریشانم پناه آورد و آهسته خبر داد :«هفت ماه پیش کنار اتوبوس زائرای ایرانی تو بمبگذاری کردن، چند نفر شدن.» 🔹 مقابل چشمانم نفس‌نفس می‌زد، کلماتش را می‌شمردم بلکه این جان به لب رسیده به تنم برگردد و کلام آخر او جانم را در جا گرفت :«مامان بابا تو اون اتوبوس بودن...» دیگر نشنیدم چه می‌گوید، هر دو دستم را روی سرم گرفتم و اختیار ساقم با خودم نبود که قامتم ازکمر شکست و روی زمین زانو زدم. باورم نمی‌شد پدر و مادرم از دستم رفته باشند که به گلویم التماس می‌کردم بلکه با ضجه‌ای راحتم کند و دیگر نفسی برای ضجه نمانده بود که به‌جای نفس، قلبم از گلو بالا می‌آمد. 🔹 ابوالفضل خم شده بود تا از روی زمین بلندم کند و من مقابل پایش با انگشتان دستم به زمین چنگ می‌زدم، صورت مهربان پدر و مادرم در آینه چشمانم می‌درخشید و هنوز دست و پاهای بریده امروز مقابل چشمم بود و نمی‌دانستم بدن آن‌ها چند تکه شده که دیگر از اعماق جانم جیغ کشیدم. در آغوش ابوالفضل بال‌بال می‌زدم که فرصت جبران بی‌وفایی‌هایم از دستم رفته و دیدار پدر و مادرم به رفته بود. 🔹 اینبار نه حرم حضرت سکینه (علیهاالسلام)، نه چهارراه ، نه بیمارستان که آتش تکفیری‌ها به دامن خودم افتاده و تا مغز استخوانم را می‌سوزاند و به جای پرواز به سمت تهران، در همان بیمارستان تا صبح زیر سِرُم رفتم. ابوالفضل با همکارانش تماس گرفت تا پیشم بماند و به مقرّشان برنگشت، فرصتی پیش آمده بود تا پس از چند ماه با هم برای پدر و مادر شهیدمان عزاداری کنیم و نمی‌خواست خونابه غم از گلویش بیرون بریزد که بین گریه به رویم می‌خندید و شیطنت می‌کرد :«من جواب رو چی بدم؟ نمیگه تو اومدی اینجا آموزش نیروهای یا پرستاری خواهرت؟» 🔹 و من شرمنده پدر و مادرم بودم که دیگر زنده نبودند تا به دست و پایشان بیفتم بلکه مرا ببخشند و از این حسرت و دلتنگی فقط گریه می‌کردم. چشمانش را از صورتم می‌گرداند تا اشکش را نبینم و دلش می‌خواست فقط خنده‌هایش برای من باشد که دوباره سر به سرم گذاشت :«این بنده خدا راضی نبود تو بری ایران، بلیطت سوخت!» 🔹 و همان دیشب از نقش نگاهم، احساسم را خوانده و حالا می‌خواست زیر پایم را بکشد که بی‌پرده پرسید :«فکر کنم خودتم راضی نیستی برگردی، درسته؟»... ✍️نویسنده: ✨🦋 @baghdad0120
🔹 طاقت از دست دادن برادرم را نداشتم که با به مصطفی التماس می‌کردم :«تورو خدا پیداش کنید!» بی‌قراری‌هایم را تمام کرده و تماس‌هایش به جایی نمی‌رسید که به سمت در رفت و من دنبالش دویدم :«کجا میرید؟» 🔹 دستش به طرف دستگیره رفت و با لحنی گرفته حال خرابش را نشانم داد :«اینجا موندنم فایده نداره.» مات رفتنش مانده و من دو بار قامت غرق خونش را دیده بودم و دیگر نمی‌خواستم پیکر پَرپَرش را ببینم که قلبم به تپش افتاد. دل مادرش بزرگتر از آن بود که مانع رفتنش شود، اشکش را با چند بار پلک زدن مهار کرد و دل کوچک من بال بال می‌زد :«اگه رسیدن اینجا ما چیکار کنیم؟» 🔹 از صدایم تنهایی می‌بارید و خبر رگ غیرتش را بریده بود که از من هم دل برید :«من ، اما یه عمر همسایه سیده زینب بودم، نمی‌تونم اینجا بشینم تا بیفته دست اون کافرا!» در را گشود و دلش پیش اشک‌هایم جا مانده بود که دوباره به سمتم چرخید و نشد حرف دلش را بزند. نگاهش از کنار صورتم تا چشمان صبور مادرش رفت و با همان نگاه نگران سفارش این دختر را کرد :«مامان هر اتفاقی افتاد نذارید کسی بفهمه شیعه‌اس یا !» و می‌ترسید این اشک‌ها پای رفتنش را بلرزاند که دیگر نگاهم نکرد و از خانه خارج شد. 🔹 او رفت و دل مادرش متلاشی شده بود که پشت سرش به گریه افتاد و من می‌ترسیدم دیگر نه ابوالفضل نه او را ببینم که از همین فاصله دخیل ضریح (علیهاالسلام) شدم. تلوزیون فقط از نبرد حمص و حلب می‌گفت، ولی از و زینبیه حرفی نمی‌زد و از همین سکوت مطلق حس می‌کردم پایتخت سوریه از آتش ارتش آزاد گُر گرفته که از ترس سقوط داریا تب کردم. 🔹 اگر پای به داریا می‌رسید، من با این زن سالخورده در این تنهایی چه می‌کردم و انگار قسمت نبود این ترس تمام شود که صدای تیراندازی هم به تنهایی‌مان اضافه شد. باورمان نمی‌شد به این سرعت به رسیده باشند و مادرش می‌دانست این خانه با تمام خانه‌های شهر تفاوت دارد که در و پنجره‌ها را از داخل قفل کرد. 🔹 در این خانه دختری شیعه پنهان شده و امانت پسرش بودم که مرتب دور سرم می‌خواند و یک نفس نجوا می‌کرد :«فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِين.» و من هنوز نمی‌دانستم از ترس چه تهدیدی ابوالفضل حاضر نشد تنها راهی ایرانم کند که دوباره در این خانه پنهانم کرد. حالا نه ابوالفضل بود و نه مصطفی که از ترس اسارت به دست تروریست‌های جانم به لبم رسیده و با اشکم به دامن همه ائمه (علیهم‌السلام) چنگ می‌زدم تا معجزه‌ای شود که درِ خانه به رویمان گشوده شد. 🔹 مصطفی برگشته بود، با صورتی که دیگر آرامشی برایش نمانده و چشمانی که از غصه به خون نشسته بود. خیره به من و مادرش از دری که به روی خودمان قفل کرده بودیم، حس کرد تا چه اندازه کردیم که نگاهش در هم شکست و من نفهمیدم خبری ندارد که با پرسش بی‌پاسخم آتشش زدم :«پیداش کردید؟» همچنان صدای تیراندازی شنیده می‌شد و او جوابی برای اینهمه چشم انتظاری‌ام نداشت که با شرمندگی همین تیرها را بهانه کرد :«خروجی شهر درگیری شده بود، برا همین برگشتم.» 🔹 این بی‌خبری دیگر داشت جانم را می‌گرفت و ابوالفضل پای رفتنش را سُست کرده بود که لحنش هم مثل نگاهش به زیر افتاد :«اگه براتون اتفاقی می‌افتاد نمی‌تونستم جواب برادرتون رو بدم!» مادرش با دلواپسی پرسید :«وارد داریا شدن؟» پایش پیش نمی‌رفت جلوتر بیاید و دلش پیش مانده بود که همانجا روی زمین نشست و یک کلمه پاسخ داد :«نه هنوز!» 🔹 و حکایت به همینجا ختم نمی‌شد که با ناامیدی به قفل در نگاه کرد و صدایش را به سختی شنیدم :«خونه اطراف دمشق رو آتیش می‌زنن تا مجبور شن فرار کنن!» سپس سرش به سمتم چرخید و دیدم قلب نگاهش برایم به تپش افتاده که خودم دست دلش را گرفتم :«نمی‌ذارم کسی بفهمه من شیعه‌ام!» و او حرف دیگری روی دلش سنگینی می‌کرد و همین حرف حالش را زیر و رو کرده بود که کلماتش به هم پیچید :«شما ژنرال رو می‌شناسید؟» 🔹 نام او را چند بار از ابوالفضل شنیده و می‌دانستم برای آموزش نیروهای سوری به دمشق آمده که تنها نگاهش کردم و او خبر تلخش را خلاصه کرد :«میگن تو انفجار دمشق شده!» قلبم طوری به قفسه سینه کوبیده شد که دلم از حال رفت. می‌دانستم از فرماندهان است و می‌ترسیدم شهادتش کار نیروهای ایرانی را یکسره کند که به نفس‌نفس افتادم :«بقیه ایرانی‌ها چی؟» و خبر مصطفی فقط همین بود که با ناامیدی سری تکان داد و ساکت شد... ✍️نویسنده: ✨🦋 @baghdad0120
Yekta-3.mp3
3.81M
01:20✨ الانم مراقبه ✨❤️ خبری در راه است✨ قاسم @baghdad0120
✨️🇮🇷 بهاییِ مخوف در تجمع شرکت کرد و منادی ایران شد. منادیان آزادی ایران را باید از ماهیت جمهوری اسلامی بشناسید. آنها همواره در تلاشند جای و را عوض کنند. @baghdad0120
✨🇮🇷 اینجا شمال استان است، نیروها آماده می‌شوند تا خود در برای پاکسازی ارتفاعات کسب تا کنسبا را شروع کنند. این را به این دلیل گذاشتم که تعدادی از های حاضر در این عکس شدند و آن که هر کدام از این نیروها از جایی آمده بودند اما یکی بود؛ نوشتم که و سربازانی از ده‌ها کشور زیر فرمان خود داشت، سربازانی که نه او را دیده بودند و نه از نزدیک با او برخورد داشتند بلکه برای هدفی که او تعیین کرده بود در ترین ها، در دورافتاده‌ترین ،ها، خشک‌ترین ها و ... می‌جنگیدند. _ او برای ارتشی بزرگ و متکی بر اراده ها تشکیل داد و بدون انکه سربازی به جایی برود را به خانه‌های مردمانی از های گوناگون برد همان‌گونه که اسلام را در آسیا و جزایر هند با تجارت و گسترش دادند مانیز با همین اندیشه میلیون‌ها میلیون ایران و را جذب کرد کسانی که حاضر بودند بدون چشمداشتی جان را تقدیم کنند، ی که فقط او داشت... eitaa.com/baghdad0120
🕊✨ یک نفر طوری می‌شود که «حول حالنا الی احسن الحال» می‌شود و این تحول حال؛ نه تنها در یک کشور که در یک دنیا اتفاق می‌افتد. الان حرف ما مجاهدت در راه خداست که فضل الله المجاهدین علی القاعدین می‌باشد. در درجه اول مجاهد بود و اول با خودش جنگید تا شاهدا، مشهودا، مستشهدا و شهیدا شد. https://gap.im/Baghdad0120
✨🇮🇷 اینجا شمال استان است، نیروها آماده می‌شوند تا خود در برای پاکسازی ارتفاعات کسب تا کنسبا را شروع کنند. این را به این دلیل گذاشتم که تعدادی از های حاضر در این عکس شدند و آن که هر کدام از این نیروها از جایی آمده بودند اما یکی بود؛ نوشتم که و سربازانی از ده‌ها کشور زیر فرمان خود داشت، سربازانی که نه او را دیده بودند و نه از نزدیک با او برخورد داشتند بلکه برای هدفی که او تعیین کرده بود در ترین ها، در دورافتاده‌ترین ،ها، خشک‌ترین ها و ... می‌جنگیدند. _ او برای ارتشی بزرگ و متکی بر اراده ها تشکیل داد و بدون انکه سربازی به جایی برود را به خانه‌های مردمانی از های گوناگون برد همان‌گونه که اسلام را در آسیا و جزایر هند با تجارت و گسترش دادند مانیز با همین اندیشه میلیون‌ها میلیون ایران و را جذب کرد کسانی که حاضر بودند بدون چشمداشتی جان را تقدیم کنند، ی که فقط او داشت... eitaa.com/baghdad0120
✨💔 ساعت‌هایی که می‌گذرند و لحظه‌هایی که می‌دوند، هایی که می‌دهند و هایی که می‌زنند و روزگاری که با نفس‌های مردانی از جنس و ، و خوش‌بو می‌شود؛ مردانی که در تاریخ این خاک دارند، مردانی که نام‌شان، بی‌نشانی و شان سر برای این است تا در ، در های پرسکوت و در آخرین سنگری که برای ما مانده، دوباره بنام بودن، بسرائیم و بخوانیم؛ اینجا بی‌کران است و ساحلش هم ناپیدا و کسی که پای در کوبید، کسی که نفسش به دودِ آغشته شد دیگر راه بازگشت ندارد. باید بود و به لبخند زد، باید برای رفتن داشت و در عزیمت حواسمان به اینجا باشد، اینجا که نامش است و جا به‌جایش هایی از ریخته است و هر گلی که در گوشه‌ای از این سر می‌زند، بوی یک دارد، نام یک عاشقِ را می‌زند. در ساعت‌هایی که می‌گذرند و لحظه‌هایی که می‌دوند به دنبالِ باغچه‌های پرگلی هستم که تو از آنجا گذشته‌ای... به همه در خون خفته ایران برسان که به راه باز شدن هستیم... https://splus.ir/baghdad0120
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
✨ ما باید طوری باشیم که اگر کسی میاد ما را ملاقات می کند،حس کنه یه رو داره ملاقات می کند. حس کنه یه مجاهد حقیقی رو داره ملاقات می کند... eitaa.com/baghdad0120
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
◾️امروز سالروز ‎اسارت مدافع حرم محسن حججی هست 📌محسن درچنین روزی اسیر و در روز هجدهم مردادماه سال ۱۳۹۶ سرش توسط تروریست‌ های داعش بریده شد. سلیمانی در زمان او گفته بود قسم به حلقوم بريده‌ زمين را از لوث داعش پاک می‌کنيم. ۴ماه بعد پایان سیطره داعش را اعلام کرد.
مزد خوبان است... 🔸شهید مرگ نمی‌ماند، این اوست که مرگ را برمی‌گزیند. پیش از آنکه مرگ ناخواسته به سراغ او بیاید، به اختیار خویش می‌میرد و زیستن را نیز هم او می یابد نه آن کس که دغدغه حتی آنی به خود او وانمی‌گذاردش و خود را به ریسمان پوسیده غفلت می‌آمیزد.
✨🇮🇷 اینجا شمال استان است، نیروها آماده می‌شوند تا خود در برای پاکسازی ارتفاعات کسب تا کنسبا را شروع کنند. این را به این دلیل گذاشتم که تعدادی از های حاضر در این عکس شدند و آن که هر کدام از این نیروها از جایی آمده بودند اما یکی بود؛ نوشتم که و سربازانی از ده‌ها کشور زیر فرمان خود داشت، سربازانی که نه او را دیده بودند و نه از نزدیک با او برخورد داشتند بلکه برای هدفی که او تعیین کرده بود در ترین ها، در دورافتاده‌ترین ،ها، خشک‌ترین ها و ... می‌جنگیدند. _ او برای ارتشی بزرگ و متکی بر اراده ها تشکیل داد و بدون انکه سربازی به جایی برود را به خانه‌های مردمانی از های گوناگون برد همان‌گونه که اسلام را در آسیا و جزایر هند با تجارت و گسترش دادند مانیز با همین اندیشه میلیون‌ها میلیون ایران و را جذب کرد کسانی که حاضر بودند بدون چشمداشتی جان را تقدیم کنند، ی که فقط او داشت... eitaa.com/baghdad0120