#شبهه کربلا، حماسه بود یا خودکشی ❓❗ 🔴متن شبهه آيا امام حسين (ع) می دانستند که اگر به سمت کوفه بروند، در کربلا به شهادت خواهند رسيد؟! اگر می‌دانستند، پس چرا رفتند؟! آیا این کار، خودکشی نیست؟ مگر قرآن نفرموده خود را به هلاکت نیندازید؟ 🔵 پاسخ شبهه 👇 👇 👇 👇 👇 در این شبهه دو فرض هست و دو هدف در آن دنبال شده : ☝اگر پاسخ دادید: «امام (ع) نمی‌دانستند»، علم امامت را زیر سؤال می برند. ✌و اگر پاسخ دادید: «می‌دانستند»، می گویند: خود‌کشی بوده یا کار اشتباهی بوده است که با 72 نفر به قتلگاه بروند! ☝در پاسخ به فرض اول این شبهه، باید توجه داشت که: 1⃣ قطعاً امام حسین علیه السلام بر اساس علم امامت، نه تنها به حوادث پیش‌روی خود علم داشتند، بلکه به حوادث جهان و آثار آن تا آخر الزمان علم داشتند. حتی امام حسین علیه السلام از شهادت خویش سخن گفته است. برای مثال، ایشان پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در خواب دید که می‌فرمود: «وظیفۀ تو، حرکت به سوی کربلا و عراق است و خداوند تبارک و تعالی، خواسته است تا تو را کشته ببیند» 📚 سید بن طاووس،ترجمه ی لهوف، ص 85 2⃣علم نسبت به ماجراهای کربلا و عاشورا و پس از آن، منحصر به امام حسین (ع) نبود، بلکه اکثر مسلمین نسبت به آن آگاه بودند. زیرا پیامبر اکرم (ص) مکرر بدان اشاره نموده و به مردم هشدار داده بودند و هم چنین حضرت امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه‌ی زهرا (ع) و امام حسن (ع) و شخص امام حسین (ع) مکرر به آن وقایع اشاره نموده بودند. پس ممکن نیست که همگان بدانند، ولی شخص امام معصوم که علوم جهان نزد ایشان است، ندانند. ✌در پاسخ به فرض دوم شبهه که گفته اگر می‌دانستند، پس چرا رفتند؟ 1⃣باید گفت این سؤالی است که پاسخش در درونش وجود دارد. و پاسخ این است که «چون می‌دانستند و علم داشتند، رفتند». توجه به این نکته ضروری است که در القای افکار و باورهای انحرافی، همیشه سعی کرده اند به صورت مستقیم و غیر مستقیم به اذهان عمومی تلقین کنند که اگر انسان نادانسته و اتفاقی به کار خوبی دست بزند ارزش دارد ولی اگر دانسته کار خوبی بکند ،بی ارزش است ❗❗ در صورتی که برعکس است، یعنی اگر انسان آگاهانه و با اختیار، به علمِ خود عمل نماید ارزشمند است. ارزش در «عمل به علم» است، نه در عمل بر اساس جهل و نادانی. 2⃣بنا نیست امام علیه السلام چون علم غیب دارند، خواست خدا را تغییر دهند؛ بلکه باید با رنج‌ها و مصیبت‌ها رو به رو شوند. طبق حکمت پروردگار، او نیز همچون انسان‌های دیگر، باید آزمایش شود، مصیبت ببیند و زخمی یا شهید شود. 3⃣امام دارای علم غیب است؛ ولی از سوی دیگر، رهبر و راهنمای مردم هم هست. بنابراین باید به گونه‌ای زندگی کند که دیگران بتوانند، او را سرمشق خود قرار بدهند. اگر بنا بود آن حضرت و سایر امامان، برای حل مشکلات و موانع، از چیزی کمک بگیرند که مردم، آن را در اختیار ندارند، دیگر نمی‌توانستند الگویی برای زندگی پیروانشان باشند و آنان را به بردباری، تلاش، جهاد و ... فرا بخوانند. بنابراین، پیشوایان معصوم، همواره از ابزارهای طبیعی بهره می‌برند و از امور خاصی،مثل علم غیب خود، برای پیروزی کمک نمی‌گیرند؛ مگر در موارد استثنایی، مثل حفظ دین و عزت آن‌، حفظ ایمان مردم، هدایت انسان‌ها و... . 📕( مطالعه ی بیشتر در کتاب: علم غیب (آگاهی سوم) ، جعفر سبحانی ) 4⃣امام حسین (ع) که انسان کامل و امام معصوم هستند ، بهتر و بیشتر از هر انسان دیگری می‌دانستند که چه جایگاه و وظایفی در مقابله با ظلم، بیداری اذهان عمومی در طی قرن های متوالی، احیای اسلام راستین و ... بر عهده دارند، و نتیجه و برکات این حرکتشان چه خواهد بود؟ از این رو بر اساس علم و آگاهی خود عمل نمودند. 💠مطالعه ی #ضمیمه_پاسخ_شبهه توصیه می شود منبع 🔶http://www.x-shobhe.com/shobhe/67.html 🔶 https://www.porseman.com/ 🏴🍊 @baharnarenj251