زن ها کجای #انتقام هستند؟ (1) مردم دارند به رهبری پیام میدهند و تقاضا میکنند که «هر طور شده انتقام خون حاج قاسم را بگیرید». خب قوم موسی هم که گفتند تو و خدایت بروید مبارزه کنید ما اینجا نشسته ایم! مردم! انتقام را فقط در موشک های #سپاه و ارتش جستجو نکنید. یادتان باشد آمریکایی که حاج قاسم را ناجوانمردانه شهید کرد، همان آمریکایی است که میخواهد حجاب را از سر دختران این کشور بردارد. آمریکایی که در حق سردار اسلام جنایت کرد، همان است که میخواهد واژه مادر در این سرزمین دیگر #مقدس نباشد. ایها الناس! این آمریکای خبیث و این شیطان اکبری که دستش به خون مالک اشتر انقلاب آلوده شد همان آمریکایی است که میلیاردها دلار برای ترویج فساد و فحشا در کشورهای اسلامی میکند. مردم! آمریکا اگر حاج قاسم را ترور کرد، خیلی سال است که تلاش میکند که #نمیتوانیم را در جان من و توی ایرانی مسلمان فرو کند.. باید باور کنید این آمریکا فقط دشمنِ حاج قاسم نیست.. این آمریکا دشمن خانواده های ماست..دشمن عزت ماست.. دشمن ایمان ماست... دشمن دین ماست... چشمتان فقط به موشک های سپاه و ارتش نباشد.. اصلا برای #انتقام منتظر مردها هم نباشید.. مگر برای #انقلاب معطل مردها ماندیم؟ امروز روزِ #انتقام_فرهنگی است. از قاتلی که دستش به خون خانه و خانواده و ذهن و ایمان مردم ما آلوده است. و نبض این مبارزه فرهنگی دست زنهاست. بسم الله.. اگر چادر به سر داریم مدیون خون حاج قاسم هاییم. ادای دین به شهید، ادامه راه اوست. یعنی #مبارزه.. یعنی #انتقام همین امروز، همین الان، برای زندگی ات تصمیم بگیر و #قیام کن برای ساختن جامعه ای عاری از #فرهنگ_فاسد_غربی.. #از_لاک_جیغ_تاخدا✨ @banomahtab

✍️ #دمشق_شهرِ_عشق #قسمت_سی_و_یکم 💠 به نیمرخ صورتش نگاه می‌کردم که هر لحظه سرخ‌تر می‌شد و دیگر کم آورده بود که با دست دیگر پیشانی‌اش را گرفت و به‌شدت فشار داد. از اینهمه آشفتگی‌اش #نگران شدم، نمی‌فهمیدم از آن طرف خط چه می‌شنود که صدایش در سینه ماند و فقط یک کلمه پاسخ داد :«باشه!» و ارتباط را قطع کرد. 💠 منتظر حرفی نگاهش می‌کردم و نمی‌دانستم نخ این خبر هم به کلاف دیوانگی سعد می‌رسد که از روی صندلی بلند شد، نگاهش به تابلوی اعلان پرواز ماند و انگار این پرواز هم از دستش رفته بود که نفرینش را حواله جسد سعد کرد. زیر لب گفت و خیال کرد من نشنیده‌ام، اما به‌خوبی شنیده و دوباره ترسیده بودم که از جا پریدم و زیرگوشش پرسیدم :«چی شده ابوالفضل؟» 💠 فقط نگاهم می‌کرد، مردمک چشمانش به لرزه افتاده و نمی‌خواست دل من را بلرزاند که حرفش را خورد و برایم #دلبری کرد :«مگه نمی‌خواستی بمونی؟ این بلیطت هم سوخت!» باورم نمی‌شد طلسم ماندنم شکسته باشد که ناباورانه لبخندی زدم و او می‌دانست پشت این ماندن چه خطری پنهان شده که پیشانی بلندش خط افتاد و صدایش گرفت :«برمی‌گردیم بیمارستان، این پسره رو می‌رسونیم #داریا.» 💠 ساعتی پیش از مصطفی دورم کرده و دوباره می‌خواست مرا به بیمارستان برگرداند که فقط حیرت‌زده نگاهش می‌کردم. به سرعت به راه افتاد و من دنبالش می‌دویدم و بی‌خبر اصرار می‌کردم :«خب به من بگو چی شده! چرا داریم برمی‌گردیم؟» 💠 دلش مثل دریا بود و دوست داشت دردها را به تنهایی تحمل کند که به سمت خط تاکسی رفت و پاسخ پریشانی‌ام را به شوخی داد :«الهی بمیرم، چقدرم تو ناراحت شدی!» و می‌دیدم نگاهش از نگرانی مثل پروانه دورم می‌چرخد که شربت شیرین ماندن در #سوریه به کام دلم تلخ شد. تا رسیدن به بیمارستان با موبایلش مدام پیام رد و بدل می‌کرد و هر چه پاپیچش می‌شدم فقط با شیطنت از پاسخ سوالم طفره می‌رفت تا پشت در اتاق مصطفی که هاله‌ای از اخم خنده‌اش را برد، دلنگران نگاهم کرد و به التماس افتاد :«همینجا پشت در اتاق بمون!» و خودش داخل رفت. 💠 نمی‌دانستم چه خبری شنیده که با چند دقیقه آشنایی، مصطفی مَحرم است و خواهرش نامحرم و دیگر می‌ترسد تنهایم بگذارد. همین که می‌توانستم در #سوریه بمانم، قلبم قرار گرفته و آشوب جانم حس مصطفی بود که نمی‌دانستم برادرم در گوشش چه می‌خواند. در خلوت راهروی بیمارستان خاطره خبر دیروز، خانه خیالم را به هم زد و دوباره در #عزای پدر و مادرم به گریه افتادم که ابوالفضل در را باز کرد، چشمان خیسم زبانش را بست و با دست اشاره کرد داخل شوم. 💠 تنها یک روز بود مصطفی را ندیده و حالا برای دیدنش دست و پای دلم را گم کرده بودم که چشمم به زیر افتاد و بی‌صدا وارد شدم. سکوت اتاق روی دلم سنگینی می‌کرد و ظاهراً حرف‌های ابوالفضل دل مصطفی را سنگین‌تر کرده بود که زیر ماسک اکسیژن، لب‌هایش بی‌حرکت مانده و همه #احساسش از آسمان چشمان روشنش می‌بارید. 💠 روی گونه‌اش چند خط خراش افتاده بود، گردنش پانسمان شده و از ضخامت زیر لباس آبی آسمانی‌اش پیدا بود قفسه سینه‌اش هم باند‌پیچی شده است که به سختی #نفس می کشید. زیر لب سلام کردم و او جانی به تنش نبود که با اشاره سر پاسخم را داد و خیره به خیسی چشمانم نگاهش از #غصه آتش گرفت. 💠 ابوالفضل با صمیمیتی عجیب لب تختش نشست و انگار حرف‌هایشان را با هم زده بودند که نتیجه را شمرده اعلام کرد :«من از ایشون خواستم بقیه مدت درمان‌شون رو تو خونه باشن!» سپس دستش را به آرامی روی پای مصطفی زد و با مهربانی خبر داد :«الانم کارای ترخیص‌شون رو انجام میدم و می‌بریم‌شون داریا!» 💠 مصطفی در سکوت، تسلیم تصمیم ابوالفضل نگاهش می‌کرد و ابوالفضل واقعاً قصد کرده بود دیگر تنهایم نگذارد که زیر گوش مصطفی حرفی زد و از جا بلند شد. کنارم که رسید لحظه‌ای مکث کرد و دلش نیامد بی‌هیچ حرفی تنهایم بگذارد که برادرانه تمنا کرد :«همینجا بمون، زود برمی‌گردم!» و به سرعت از اتاق بیرون رفت و در را نیمه رها کرد. 💠 از نگاه مصطفی که دوباره نگران ورود غریبه‌ای به سمت در می‌دوید، فهمیدم ابوالفضل مرا به او سپرده که پشت پرده‌ای از #شرم پنهان شدم. ماسک را از روی صورتش پایین آورد، لب‌هایش از تشنگی و خونریزی، خشک و سفید شده و با همان حال، مردانه حرف زد :«#انتقام خون پدر و مادرتون و همه اونایی که دیروز تو #زینبیه پَرپَر شدن، از این نامسلمونا می‌گیریم!» 💠 نام پدر و مادرم کاسه چشمم را از گریه لبالب کرد و او همچنان لحنش برایم می‌لرزید :«برادرتون خواستن یه مدت دیگه پیش ما بمونید! خودتون راضی هستید؟» نگاهم تا آسمان چشمش پرکشید و دیدم به انتظار آمدنم محو صورتم مانده و پلکی هم نمی‌زند که به لکنت افتادم :«برا چی؟»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━ #از_لاک_جیغ_تاخدا✨ @banomahtab ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━

از من بپرسی، #ترور [موفق] با #اقدام به ترور خیلی فرقی نمیکند نتیجه هرچه باشد هر دو یعنی: دشمنی که هار و جَری شده، و به دنبال بزرگترین ضربه‌ها و یکسره کردن کار است... خب این هم خوب است هم بد. خوب است چون موجودات زنده آنگاه که به #ته_خط می‌رسند، و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، رفتارشان اینگونه می‌شود و هر کار بشود میکنند (رژیم غاصب هم به مثابه یک موجود). مثل رفتار هیولاهای فیلم‌های تخیلی، آن وحشی گری‌های دم مرگ... بد است چون... گفتن ندارد... اما نه... بگذار نظر خودم را بگویم. من نه قوای نظامی و شجاعت و سرسپردگی فرماندهان میدان کشورم را زیرسوال میبرم نه می‌گویم پس ایران کجاست. اصلاً خنده دار است که پست بگذارند و اطلاع دهند که یکی از شهدای دیشب حمله به لبنان، سردار نیلفروشانِ ایرانی بوده، بعد پشت‌بندش بگویند ایران کجاست، چرا ایران وارد نمی‌شود! ایران و فرماندهان بزرگ و کاربلدش درست وسط میدان اند و از قضا - با وجود ترور شخصیتی از طرف نیروهای داخلی- برگزیده و شهید هم می‌شوند! شهید، شهادت داده به حضور... اما نگرانی من فقط این است که نکند در مطالبه عمومی #انتقام، در آگاه سازی جامعه، در همراه کردن جامعه، در یک صدا کردن مردم برای درخواست برخورد قاطع و آشکار، در #جهاد_تبیین، در روایت صحیح داستان، در روشن کردن صفحه نمایش، #کم_کاری کرده باشم! در اینکه مردم کشورم بفهمند اسرائیل هرررگز در غزه و لبنان متوقف نمیشود! هدف بعدی به راحتی میتواند ایران باشد! دشمن برای دشمنی، تست عقیدتی سیاسی که نمیگیرد! استوری های اینستا و ژست های روشنفکری ایرانیان عاریایی را که چک نمی‌کند! رژیم صهیونیستی یهودی، از بچگی به کودکان خود آموزش میدهد که هرکسی جز یهود مثل حیوان است و زندگی اش ارزش و حرمتی ندارد! که کرده‌ام که کرده‌ایم 😭 آری غصه و درد من این روزها این است... وگرنه که «کرامتنا الشهادة»! شهادت که #هنر مردان خداست! جریان حق را هم خود خدا جلو میبرد. به مو بند میشود اما پاره نه. یک روزی هم بالاخره «ان الارض یرثها عبادی الصالحون»! غصه و نگرانی ما این است که نکند «ما» قاعدین بوده‌ایم، غافلین، اهمال کاران، خوش خیال ها، مدعی های بدون عمل، مجازی کارهای بی خاصیت، اسکرول کننده های بی کنش، زمان و وظیفه ناشناس ها، همان حال‌بدکُن های تاریخ که همیشه بعد شنیدن داستان هایشان، نچ نچ کنان به حالشان افسوس میخورده‌ایم که «راه و وظیفه که مشخص بوده، چطور نفهمیدند و درست و به موقع عمل نکردند؟!» ترس من «عبرت تاریخ» شدن است جا ماندن از قافله سعادتمندها کفران کنندگان نعمت و ترس بزرگتر، نتیجه همه اینها؛ آن دردِ مگوی خیلییی بزرگتر: تغییر عاقبت و تأخیر ظهور رنجی که امام، ولی خدا، از امت خود می‌کشد... @hejrat_kon «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَیْکُمْ وَ یَسْتَخْلِفُ رَبِّی قَوْماً غَیْرَکُمْ وَ لاَ تَضُرُّونَهُ شَیْئاً» و «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا مَن يَرتَدَّ مِنكُم عَن دينِهِ فَسَوفَ يَأتِي اللَّهُ بِقَومٍ يُحِبُّهُم وَيُحِبّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى المُؤمِنينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الكافِرينَ يُجاهِدونَ في سَبيلِ اللَّهِ وَلا يَخافونَ لَومَةَ لائِمٍ»