خوش‌به‌حال دل من مثل تو آقادارد بر سرش سایۀ آرامش طوبادارد با شما آبرویی قدر دو دنیادارد پای این عشق اگر جان‌بدهم جادارد #سلام_حضرت_آقا

راه را گم کرده ام آواره و تنها شدم یاد آقایم نبودم غرق در دنیا شدم دل سپردم بـه هـمه الا عـزیـز فـاطـــمـه ۜ حق من بوده دچار غصه و غم ها شدم 🌷 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

✅ چرا اگر کسی نمازش قبول شد بقیه اعمالش پذیرفته میشه؟ واقعا علت چیست؟

صدایی که به دلم نشست (یا صاحب الزمان) امام زمان عج « اللّهم صلّ علی مُحمّد و آلِ محمّد و عجّل فرجهم » اللهم عجل لولیک الفرج 🌼 یا صاحب الزمان 😭😭😭😭

آخه خدا با چه زبونی به بندش بگه دوستت دارم اللهم عجل لولیک الفرج 🌼 « اللّهم صلّ علی مُحمّد و آلِ محمّد و عجّل فرجهم » 🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼 ✨با زدن انگشت بر روی لینک👇به ما بپیوندید لینک بانوان فرهیخته فلارد ┄┅═✧❁•🍃🌻🍃•❁✧═┅┄ @banovan_farhikhte_felard ┄┅═✧❁•🍃🌻🍃•❁✧═┅┄

#سردار_دلها #حاج_قاسم🕊🌹 در میان من و تو فاصله هاست گاه می اندیشم می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

🧕#ابروی_اصلاح_شده_در #مقابل_نامحرم🧕 متن سوال: نمایان بودن ابروی اصلاح شده در برابر نامحرم چه حکمی دارد؟🤔 نظرات مراجع عظام تقلید 🔰🔰🔰 🌸 امام #خمینی (رحمة الله علیه) 👇👇 در صورت نداشتن مفسده مانع ندارد، ولي نبايد با زينت باشد. استفتائات، ج3، ص256، س33 احکام حجاب ➖➖➖➖➖➖➖ 🌸 آیت الله #بهجت (رحمة الله علیه) 👇👇 جايز نيست. ➖➖➖➖➖➖ 🌸 آیت الله #تبریزی (رحمة الله علیه) 👇👇 بر زن جايز نيست كه آرايش خود را بر أجنبي نمايان كند، ولكن پوشاندن‌ آنچه كه بين زن‌ها و پيره‌ زن‌ها متعارف ‌است مانند ابرو گرفتن واجب نيست، اگرچه احتياط در پوشاندن است. 🌸 آیت الله #خامنه_ای (دام ظله العالی) 👇👇 اگر زينت محسوب مي‌شود بايد از نامحرم پوشانده شود. ➖➖➖➖➖➖ 🌸 آیت الله #سیستانی (دام ظله العالی) 👇👇 اشكال ندارد. ➖➖➖➖➖➖ 🌸 آیت الله #شبیری (دام ظله العالی) 👇👇 اگر نوعاً محرک نباشد اشکال ندارد.  🌸آیت الله #صافی (دام ظله العالی) 👇👇 بايد از نامحرم پوشانده شود. پاسخ کوتاه به 300 پرسش از احکام، ص70، س230 ➖➖➖➖➖➖ 🌸آیت الله #فاضل لنکرانی (رحمة الله علیه) 👇👇 بايد از ديد نامحرم پوشيده شود. ➖➖➖➖➖➖➖ 🌸آیت الله #گلپایگانی (رحمة الله علیه) 👇👇 جایز نیست. 🌸 آیت الله #مکارم شیرازی (دام ظله العالی) 👇👇 اشكالي ندارد. ➖➖➖➖ 🌸آیت الله #نوری همدانی (دام ظله العالی) 👇👇 اگر عرف زينت محسوب كند، بايد بپوشاند. استفتاء شفاهي از دفتر معظم له ➖➖➖➖➖➖ 🌸آیت الله #وحید خراسانی (دام ظله العالی) 👇👇 در فرض سؤال واجب است از نامحرم بپوشاند. استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات 🔹منبع : سایت جامعه الزهراء س ∞═┄༻•✾✿❤️✿✾•༺┄═∞

🌹 حضور امام خامنه‌ای در منزل خانواده بسیجی شهید محمد حسین حدادیان و علی بایرامی از شهدای #ناجا که در اغتشاشات خیابان پاسداران تهران، توسط دراویش داعشی به شهادت رسیدند/سال۹۶ #امام_خامنه‌ای #شهید_محمد_حسین_حدادیان #شهید_فتنه #فتنه_دراویش =====================

آثار نماز برروی ژن های بدن انسان👆👆👆 بسیار عالی

📖 #رمان_جان_شیعه_جان_اهل_سنت 🖋 #قسمت_هشتاد_و_ششم جزء چهاردهم قرآن را با قرائت آیه آخر سوره نحل به پایان بردم و با قلبی که از جرعه گوارای کلام خدا آرامش گرفته بود، قرآن را بوسیدم و مقابل آیینه گذاشتم. به لطف خدا، با همه گرفتاری‌های این مدت توانسته بودم در هر روز از ماه رمضان، جزءِ مربوط به آن روز را بخوانم و امروز هم با نزدیک شدن به غروب روز چهاردهم، جزءِ چهاردهم را تمام کرده بودم. تا اذان مغرب چیزی نمانده بود و می‌بایست سفره افطار را آماده می‌کردم. در ماه رمضان ساعت کار مجید کاهش یافته و برای افطار به خانه بر می‌گشت. روزه‌داری در روزهای گرم و طولانی مرداد ماهِ بندرعباس کار ساده‌ای نبود، به خصوص برای مجید که به آفتاب داغ و سوزان بندر هنوز عادت نکرده بود و بایستی بلافاصله بعد از سحر، مسافت به نسبت طولانی بندرعباس تا پالایشگاه را می‌پیمود و تا بعد از ظهر در گرمای طاقت‌فرسای پالایشگاه کار می‌کرد و معمولاً وقتی به خانه می‌رسید، دیگر رمقی برایش نمانده و تمام توانش تحلیل رفته بود. برای همین هر شب برایش شربت خنکی تدارک می‌دیدم تا قدری از تشنگی‌اش بکاهد و وجود گرما زده‌اش را خنک کند. شربت آب لیمو را با چند قالب یخ در تُنگ کریستال جهیزیه‌ام ریخته و روی میز گذاشتم و تا فرصتی که تا اذان مانده بود، به طبقه پایین رفتم تا افطاری پدر و عبدالله را هم آماده کنم. پدر روی تخت خواب دو نفره‌ای که جای مادر رویش خالی بود، دراز کشیده و عبدالله مشغول قرائت قرآن بود. تا مرا دید، لبخندی زد و گفت: «الهه جان! خودم افطاری رو آماده می‌کردم! تو چرا اومدی؟» همچنانکه به سمت آشپزخانه می‌رفتم، جواب دادم: «خُب منم دوست دارم براتون سفره بچینم!» سپس سماور را روشن کردم و می‌خواستم داغ دلم را پنهان کنم که با خوشرویی ادامه دادم: «ان‌شاء‌الله حال مامان خوب میشه و دوباره خودش براتون افطاری درست می‌کنه!» از آرزویم لبخندی غمگین بر صورتش نشست و با لحنی غمگین‌تر خبر داد: «امروز رفته بودم با دکترش صحبت می‌کردم...» و در مقابل نگاه مضطربم با صدایی گرفته ادامه داد: «گفت باید دوباره عمل شه. می‌گفت سرطان داره به جاهای دیگه هم سرایت می‌کنه و باید زودتر عملش کنن.» هر چند این روزها به شنیدن اخبار هولناکی که هر بار حال مادر را وخیم‌تر گزارش می‌داد، عادت کرده بودم ولی باز هم دستم لرزید و بشقابی که برای چیدن خرما از کابینت برداشته بودم، از دستم افتاد و درست مثل قلب غمزده‌ام، شکست. عبدالله خم شد و خواست خُرده شیشه‌ها را جمع کند که اشکم را پاک کردم و گفتم: «دست نزن! بذار الآن جارو میارم!» به صورت رنگ پریده‌ام نگاهی کرد و گفت: «خودم جارو می‌زنم.» و برای آوردن جارو به اتاق رفت. با پاهایی که از غم و ضعف روزه‌داری به لرزه افتاده بود، دنبالش رفتم و پرسیدم: «حالا کِی قراره عملش کنن؟» جارو را از گوشه اتاق برداشت و زیر لب زمزمه کرد: «فردا.» آه بلندی کشیدم و با صدایی که از لایه سنگین بغض به زحمت بالا می‌آمد، پرسیدم: «امروز مامانو دیدی؟» سرش را به نشانه تأیید پایین انداخت و جارو را برای جمع کردن خُرده شیشه‌ها روشن کرد. #نویسنده_فاطمه_ولی_نژاد

📖 #رمان_جان_شیعه_جان_اهل_سنت 🖋 #قسمت_هشتاد_و_هفتم همانطور که نگاهم به خُرده شیشه‌ها بود، بغضم شکست و با گریه‌ای که میان صدای گوش خراش جارو گم شده بود، ناله زدم: «دیدی همه موهاش ریخته؟... دیدی چقدر لاغر شده؟... دیدی چشماش دیگه رنگ نداره؟... » و همین جملات ساده و لبریز از درد من کافی بود تا قلب عبدالله را آتش بزند. جارو را خاموش کرد، همانجا پای دیوار آشپزخانه نشست و سرش را میان دستانش گرفت تا مسیر اشک را روی صورتش نبینم. بدن نحیف مادر که این روزها دیگر پوستی بر استخوان شده و سر و صورتی که دیگر مویی برایش نمانده بود، کابوس شب‌های من و عبدالله شده و هر بار که تصویر مصیبت‌بارش مقابل چشمانمان جان می‌گرفت، گریه تنها راه پیش رویمان بود. با چشمانی که جریان اشکش قطع نمی‌شد و دلی که لحظه‌ای خونابه‌اش بند نمی‌آمد، به طبقه بالا برگشتم و وضو گرفتم که در اتاق با صدای کِشداری باز شد و مجید آمد. صورت گندمگونش از سوزش آفتاب گل انداخته و لب‌های خشک از تشنگی‌اش، همچون همیشه می‌خندید. با مهربانی سلام کرد و جعبه زولبیا را روی اُپن آشپزخانه گذاشت که نگاهش به پای چشمان خیس و سرخم زانو زد و پرسید: «گریه کردی؟» و چون سکوت نمناک از بغضم را دید، باز پرسید: «از مامان خبری شده؟» سرم را پایین انداختم و آهسته جواب دادم: «می‌خوان فردا باز عملش کنن.» و همین که جمله‌ام به آخر رسید، صدای اذان بلند شد و نوای ناامیدی‌ام در میان آوای آرام اذان گم شد. نفس عمیقی کشید و با لب‌هایی که دیگر نمی‌خندید، پاسخ نگاه پُر از ناامیدی‌ام را با امیدواری داد: «خدا بزرگه!» و برای گرفتن وضو به دستشویی رفت. طبق عادت شب‌های گذشته، ابتدا نماز مغرب را می‌خواندیم و بعد برای صرف افطاری به آشپزخانه می‌رفتیم. نمازم را زودتر از مجید تمام کردم و به آشپزخانه بازگشتم که تازه متوجه شدم کنار جعبه زولبیا، یک شاخه گل سنبل سفید هم انتظارم را می‌کشد. شاخه سنبل را با دو انگشتم برداشتم و رایحه لطیفش را با نفس عمیقی استشمام کردم که مجید از اتاق بیرون آمد. با دیدن شاخه ظریف سنبل مقابل صورتم، لبخندی شیرین بر صورتش نشست و با لحنی عاشقانه زمزمه کرد: «امروز دلم خیلی برات تنگ شده بود... ولی وقتی حالتو دیدم، روم نشد چیزی بگم...» و بی‌آنکه منتظر پاسخ من بمانَد، قدم به آشپزخانه گذاشت و ساکت سر میز نشست. از اینکه ماه‌های اول زندگی مشترکمان این همه تلخ و پر درد و رنج شده بود که حتی فرصت هدیه دادن شاخه گلی را از قلب عاشقمان دریغ می‌کرد، دلم گرفت و با سکوتی غمگین سر میز نشستم. #نویسنده_فاطمه_ولی_نژاد