✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ #تفسیر_قرآن_جلسه_34 🌹 آیات ۴۲ تا ۴۵ سوره أنعام 🌹 بخش اول 💥 وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَآءِ وَالضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (۴۲) 💥فَلَوْلَآ إِذْ جَآءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَ لَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (۴۳) 💥 فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُوا بِمَآ أُوتُوٓا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (۴۴) 💥 فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (۴۵) #ترجمه: و بی‌تردید ما به سوی امّت ‌هایی كه پیش از تو بودند [پیامبرانی‌] فرستادیم؛ پس آنان را [به سبب مخالفت] به سختی و رنج و بیماری دچار كردیم، تا فروتنی و زاری كنند (۴۲) پس چرا هنگامی كه سختی ما به آنان رسید، فروتنی و زاری نكردند؟ بلكه دل‌هایشان سخت شد و شیطان اعمال ناپسندی را كه همواره مرتكب می‌ شدند در نظرشان زینت داد (۴۳) پس وقتی حقایقی را كه به آن یادآوری شده بودند فراموش كردند، درهای همه نعمت ها را به روی آنان گشودیم، تا هنگامی كه به خاطر آنچه به آنان داده شد، مغرورانه خوشحال گشتند، به ناگاه‌ آنان را [به عذاب‌] گرفتیم، پس یک باره درمانده شدند ‌(۴۴) 💥پس ریشه كسانی كه ستم ورزیدند قطع شد؛ و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانیان است (۴۵) 🌷 #أَرْسَلْنَآ: فرستادیم 🌷 #الْبَأْسَآء: سختی 🌷 #الضَّرَّآء: رنج و ضرر 🌷 #يَتَضَرَّعُونَ: فروتنی و زاری می کنند 🌷 #قَسَتْ: سخت شد 🌷 #زَيَّنَ: زینت داد 🌷 #نَسُوا:فراموش کردند 🌷 #فَرِحُوا: شادمان گشتند 🌷 #مُبْلِسُونَ: درمانده شدند 🌷 #فَقُطِعَ: پس قطع شد 🌷 #دَابِر: ریشه #قرآن گفتگو با گمراهان و مشركان را ادامه مى‌ دهد و از راه ديگرى براى بيدار ساختن آنها موضوع را دنبال مى ‌كند، نخست مى‌ فرماید: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ؛ و بی تردید ما به سوی امت هایی که پیش از تو بودند [پیامبرانی] فرستادیم؛ پس آنان را [به سبب مخالفت] به سختی و ‌رنج و بیماری دچار کردیم، تا فروتنی و‌ زاری کنند» سپس به این‌ مورد اشاره می کند که چرا آنها از اين عوامل دردناک و بيداركننده پند و اندرز نگرفتند و به سوى #خدا بازنگشتند که می فرماید: «فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا؛ پس چرا هنگامی که سختی ما به آنان رسید، فروتنی و زاری نکردند؟» در حقيقت علّت عدم بيدارى آنها دو چيز بود، نخست اين كه بر اثر زيادى #گناه و لجاجت در #شرک، قلب هاى آنها تيره و سخت و روح آنها انعطاف ناپذير شده بود «وَ لكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ: بلکه دل هایشان سخت شد» و ديگر اين كه «وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ ما كانُوا يَعْمَلُونَ؛ و شیطان اعمال ناپسندی را که همواره مرتکب می شدند در نظرشان زینت داد» سپس به این‌ مورد اشاره می کند هنگامى كه سختگیری ها در آنها مؤثّر نيفتاد از راه لطف و #محبّت وارد شديم که می فرماید:«فَلَمّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْءٍ؛ پس وقتی حقایقی را که به آن یادآوری شده بودند فراموش کردند، درهای همه نعمت ها را به روی آنان گشودیم» ولى اين همه نعمت در واقع خاصيّت دو جانبه داشت هم ابراز محبّتى براى بيدارى بود و هم مقدّمه ‌اى براى عذاب دردناک در صورتى كه بيدار نشوند. لذا آنقدر به آنها نعمت داده شد تا كاملاً خوشحال شدند، امّا بيدار نشدند، که می فرماید: «حَتّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ؛ تا هنگامی که به خاطر آنچه به آنان داده شد، مغرورانه خوشحال گشتند، به ناگاه آنان را به عذاب گرفتیم، پس به یک باره درمانده شدند» «فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا؛ پس ریشه کسانی که ستم ورزیدند قطع شد» چون هم به آیات #خدا و هم به #مردم ستم می ورزیدند. و از آنجا كه خداوند در به كار گرفتن عوامل تربيت در مورد آنها هيچ گونه كوتاهى نكرده، در پايان آيه مى ‌فرمايد: «وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ؛ و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانیان است» اين جمله نشانه آن است كه قطع ريشه ظلم و فساد و نابود شدن نسلى كه بتواند اين كار را ادامه دهد، به قدرى اهميّت دارد كه جاى شكر و سپاس است. ⬅️ پیام های آیات در جلسه بعدی ✍تهیه و تنظیم : استاد عاشوری