#قصّه‌دلبـری🌸💕 #قسمت72 بعد ها که پدرومادرم تو لفافه معترض شدن که: +یا زمانای ماموریت رو کمتر کن یا دست همسرت رو بگیر و با خودت ببر... خیلی خونسرد گفت: +با نرفتنم مشکلی ندارم، ولی اون وقت شما می‌تونید جواب حضرت زهرا{س} رو بدین؟؟ پدرم ساکت شد و مادرمم نتونست خودش رو کنترل کنه و زد زیر گریه..! شرایطی نبود که منو با خودش ببره.. به قول خودش تو اون بیابون منو کجا ببره!!! البته هروقت پیام می‌فرستاد یا تماس می‌گرفت، می‌گفت: +تنها مشکل اینجا، نبود توئه! همه سختیا رو می‌شه تحمل کرد الّا دوری تو..! نمی‌دونم به دلیل وضعیت کاری بود یا چیزای دیگه، ولی هردفعه تاکید می‌کرد: +کسی از ارتباطمون بو نبره.. فقط مادرم خبر داشت. روزهایی رو که نبود می‌شمردم، همه می‌دونستن دقیقا حساب روزها و ساعت های نبودش رو دارم... یه دفعه خانومی از مادرشوهرم پرسید: +چند روزه رفته؟؟ ایشون گفتن: +بیست و پنج روز. - یه روز کم گفتین! +چطور مگه؟؟ گفتم: - ماه ‌قبل سی و یک ‌روزه بوده! اطرافیانم تعجب می‌کردن که: +تو چطور می‌فهمی محمدحسین پشت دره؟؟ می‌گفتم: - از در آسانسور! درِ اون رو ول می‌کرد... عادت کرده بودم به‌ شنیدن صدای محکم به هم خوردنش...