بشتابید فرصت مشارکت باقیست⏫⏫⏫

#ای که مرا خوانده‌ای... 📖 داستانِ زیارت اربعین سه جوان دانشجو # فصل چهارم: اجابت

هرکی می‌خواهد باپای دل همراه ما شود کوله بارش را جمع کند و خود را آماده سفر عشق کند سفری که با پای دل آغاز می شود بسم‌الله!برای همراه شدن با ما ؛ سفرنامه "هم پای قافله با پای دل " را دنبال کنید.

به نظرم عشق به حسین و اهل بیت کودک و جوان و پیر نمی شناسند، همه یک هدف دارند و آن، دیدار اباعبدالله الحسین علیه السلام است.

اینجا انگارهمه دل در گرو حسین دارند، بزرگ و کوچک هم ندارد اینجاست که بی اختیار به یاد این بیت شعر می افتی که می گوید: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست/ این چه شمعی است که جان ها همه پروانه اوست

در این روزها، سنی و مسیحی و یهودی هم در جمع عاشقان حسین و نهضت آزادگی اش دیده می شوند که با پای پیاده می خواهند به نوعی عرض ارادت کنند.

اما یکی از جذاب ترین و زیباترین صحنه هایی که از ارادت مردم عراق نسبت به زائران می بینی، ماساژ دادن بدن خسته زائران است. بدون اینکه خود از آنها بخواهی مانند یک پرستار با تو رفتار می کنند و خستگی را از پاهای خسته ات می زدایند. چقدر محترم شده ای؛ چقدر زائر حسین بودن تو را بالا برده است؛ همه می خواهند به تو خدمتی برسانند. زائر که باشی شرمنده می شوی از این همه محبت و می مانی از آنچه دارد در این نقطه از عالم رخ می دهد

هر کس به نوبه خود سهمی از این سفره عرض ارادت به آقا اباعبدالله بر می دارد و نامش را در صف عشاق حسین(ع) ثبت می کند.

به‌راستی‌که همدلی و خلوص مردم عراق در دنیا بی‌نظیر است. تا آنجا نباشید باورتان نمی‌شود که مردم عراق برای امام حسین(ع) و زائرانش چه‌کارها که نمی‌کنند؛ آن‌ها نمک غذایشان را از آب خشک‌شده ی جوراب زائر امام حسین (ع) می‌گیرند و آن را تبرک می‌دانند.

كربلا نيست بهشت عدن بخوريد هرچه دوست دارید

اربعین را از قاب تصویر تلویزیون ها و از روزن رسانه ها نمی توان دید! باید مزه اش کنی تا بفهمی چه می نویسم؟

هیچ کس این را نگفته، ولی انگار همه‌ی آنان که دست و پا می‌زنند در این دستگاه بمانند، فقط برای اینکه باشند در معیّت امامشان..، این حقیقت را می‌دانند که؛ اربعین، لحظه‌ی تحویلِ سالِ جهادی است! انگار می‌آید تا شبیه بهار، تو را نو کند، و تمام قدرت را یکجا در تو جاری سازد، و تو برای یکسال غیرت و خستگی و دویدن، آماده شوی! شما هم این حال را لمس کرده‌اید؟

یکی حیران مدام مقابل را می نگرد و بعد آستینش را به صورتش می کشد و این را تا شب هزار بار دیگر تکرار می کند. یکی قرآن به دست ، بلند بلند می خواند؛ صداها همه گم اند، از بس همهمه است چقدر معلول، بی پا، شل، علیل و ناتوان می بینی که خود را می کشند تا نکند نرسند فردا... و بعضی شان یک ماهی زودتر راه می افتند!

ببین داروندارمون همینه...

ازین موکب ها غافل نشیمااااا این بچه تا عمر داره حرکتِ این جوونِ باشعور یادش میمونه

کاش میشد امسال در شلوغی‌های مشایه صدایت را بشنوم... یا صاحب الزمان! اینجا همه چیز برای آمدنتان مهیّاست. همه پای رکابیم و گوش به فرمان. مردان و زنان این سرزمین نگاهشان به شماست تا کِی قیام کنید و فرمان جهاد دهید. آن‌ وقت، برچشم به هم زدنی خود را برسانند و یاری‌تان کنند. کجایید آقا؟ کجایی که امروز قلب جهان به شوق ظهور شما تندتر می‌زند و حسرت دیدار شما، خواب را از چشم منتظرانتان ربوده. پس بیایید! بیایید و چشممان  را به ظهورتان روشن کنید. بیایید که این وعدهٔ الهی تنها با آمدن شما  محقق خواهد شد: «یَملَأُ اللهُ بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً و جَوراً» إن شاءالله...