✅ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی، موضوع اهانت به مقدسات اسلامی در صورتی که جرم ارتکابی مشمول حکم سب النبی (توهین شدید به پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم و امامان علیهم السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و...) باشد اعدام و در غیر این صورت مشمول مجازات حبس از یک تا پنج سال خواهد بود https://www.yjc.news/fa/news/7542677/%D9%85%D8%AC%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%AA-%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86%DB%8C-%D9%88-%D9%81%D9%82%D9%87%DB%8C-%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D9%BE%D8%A8%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1-%D8%A7%DA%A9%D8%B1%D9%85-%D8%B5-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA http://ensani.ir/fa/article/58730/%D8%AD%DA%A9%D9%85-%D9%81%D9%82%D9%87%DB%8C-%D8%AF%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D9%87%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1 مجازات #ساب‌النبی از لحاظ فقهی و قانونی، قتل و #اعدام است، حتی فقها کسی را که به یکى از دوازده امام علیهم السلام دشنام دهد، یا با آنان دشمنى داشته باشد، کافر دانسته و حکم به نجاست او داده،[۱] قتلش را جایز یا واجب می‌دانند.[۲] 👈اما گفته‌اند؛ اگر از روی #جهالت یا بر اثر #غضب و #خشم شدید دشنام دهد، حکم به #ارتداد یا #کفرش داده نمی‌شود و بر او #حد‌ساب جاری نخواهد شد.[۳] 👈در ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی و تبصره آن نیز به پیروی از فقه چنین آمده است: هر کس #پیامبر اعظم(ص) و یا هریک از انبیاء عظام الهی را دشنام دهد یا قذف کند #ساب‌النبی است و به اعدام محکوم می‌شود. همچنین #قذف هر یک از ائمه معصومین(ع) و یا حضرت فاطمه زهرا(س) یا دشنام به ایشان در حکم سب نبی است.👈 اما #صدق ساب النبی و حکم اعدام و قتل برای ساب النبی یا امامان معصوم و حضرت فاطمه(س) از لحاظ فقهی و حتی قانونی دارای #شرایطی است که اگر آن شرایط فراهم نباشند در برخی از موارد بر فرد، اطلاق ساب النبی نمی‌شود و در برخی از موارد نیز با وجود صدق این عنوان، اعدام و قتلش جایز نیست که اینک به برخی از آن شرایط از دیدگاه فقه و حقوق اشاره می‌کنیم. در ماده ۲۶۳ قانون مجازات و تبصره آن افرادی که ادعا نمایند ((اظهاراتشان از روی #اکراه، #غفلت، #سهو یا در حالت مستی یا #غضب یا #سبق لسان یا #بدون توجه به معانی کلمات و یا #نقل قول از دیگری بوده است)) #ساب‌النبی محسوب نمی‌شود. از نظر فقهی نیز حتی در جایی که عنوان ساب النبی صادق باشد قتل و کشتن فرد زمانی تجویز شده است که اجرای چنین حکمی برای اجرا کننده و یا افراد منتسب به او خطر جانی، آبرویی یا مالی نداشته باشد.[۴] در غیر این صورت اجرای حکم ‌و کشتن ساب النبی یا امامان(ع) نه تنها مصلحت نیست، بلکه مصلحت در سکوت و در برخی از موارد در مدارا کردن است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ منابع👆👇 1⃣. خمینى، موسوی، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل( محشّٰى)، گرد آورنده، خمینی بنى هاشمى‌، سید محمد حسین، ج 1، ص 79، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ هشتم، 1424ق. 2⃣. تبریزى، جواد بن على‌، أسس الحدود و التعزیرات‌، ص 257 - 259، قم، دفتر مؤلف، چاپ اول، 1417ق. 3⃣. لنکرانى، موحدی، محمد فاضل،‌ جامع المسائل‌ عربی، ص 490، قم، امیر قلم‌، چاپ اول، 1425ق. 4⃣. أسس الحدود و التعزیرات، ص 258 – 259؛ مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی- الأصول و الروضة، محقق و مصحح، شعرانى، ابوالحسن‏، ج 10، ص 40، تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، 1382ق]]] ✍ #یاسریع‌الرضا 🔵🔴🔵 ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتاء👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin