#روایت_دوم «هو الحق» گــــوشی را گرفته توی دستش و هـــــی از صفحات مجازی آخرین وضـــعیت مرزها را بررسی میکند آرام مــی گوید: «میگن مرز خیلی شــــــــــلوغ و گرمــــه» مــن باز بغض میکنم و به اتاق میروم... گوشی ام را برمیدارم. پیـــام صوتـــی دوستـــم را بــــــــاز می کنم. نـــگرانــــــی در صـــــــــدایش موج مــــــی زند «بــا گرمای هوا چی کارکنیم؟ با شـلوغــــــــی مرزا چی کار کنیم؟ میـــــــگن بــــچه دارا نیـــــــــان... مامانم میگه شما مســــئول این بچه اید.» بغض که روی بغض می آید. تـه گلویم تلخ می شـــــــود. آب دهانــــم را قورت می دهم و صـفحه ی تایــــــپ را باز می کنم تا برایش چیزی بنویسم. «خواهرِ من! اگه ما مامان این بــــــــچه هاییم... امام حسیـــــنم امام حسینشونه...همه چی درست میشه...» و هــــــی جــــــمله را تـــــــوی دلــــــم تکــــــرار میکنم.و فـــــــــــــلش سبز ارســــــــال را فشار میدهم. بغض راهــــش را پیدا می‌کند و گونه ام مثـــــل دشتـــــی تـــــشنه زیر باران چشمانم سیراب می شود. #برای_زینب 🏷 #برای_زینب https://eitaa.com/barayezeinab