✍اطاعت از ولیّ در محکمات هنر نیست؛ عیار ولایتمداری در مواجهه با رفتارهای متشابه ولیّ سنجیده می شود.
🔰رهبر انقلاب در سخنانی در سال 73، پیرامون تأثیر پذیرش قطعنامه 598 در ایجاد تردید میان مؤمنین انقلابی نسبت به نظام اسلامی می فرمایند:
🔸«عامل ديگرى كه وجود دارد، اين است كه در جبهه ى خودى، بعضاً به دلايلى، در پايبندى نظام به حرفها و آرمانهاى خودش، #ترديد شد. اگر بخواهيم مثال كاملًا واضحى بزنيم- و البته در خصوص اين مثال، عاملى هم وجود داشت كه مشكل را تا حدودى برطرف مىكرد- مسأله ى قبول #قطعنامه_پانصد_و_نود_و_هشت و پايان جنگ بود كه عدّه اى را مردّد كرد. منتها گفتم: در آن قضيه، عاملى وجود داشت كه همان «وجود امام(ره)» بود. چون امام كُر بود؛ دريا بود و مورد ترديد قرار نمىگرفت؛ لذا عدّه ى كثير يا اكثرى- نمىگويم همه- به خاطرِ گُلِ روىِ امام و به اتكاى ايشان، حّجت را بر خود تمام شده دانستند. اما نفس اين حركت، خيلى از دلها را تكان داد كه: «هان! چه شد؟!» آنها در اينكه نظام به حرفهاى خودش پايبند است، احساس ترديد كردند. ناگفته نماند كه در طول پانزده سال اخير، از اين قبيل قضايا مكرّر اتّفاق افتاده است. گاهى احساس ترديد در عنصر خودى بجا، ولى اكثراً بیجا بوده است. چون خودِ من در سطوح تصميمگيرى كشور بودهام و با خيلى از جوانان و عناصر مردّد ارتباطات عاطفى داشتهام، غالباً مىديدم بيهوده دچار ترديد شدهاند و اصلًا جاى ترديد و نگرانى نبوده است. آنها بيهوده احساس نگرانى مىكردند كه «هان! چه شد؟!» (22/ 04/ 1373؛ بيانات در ديدار هنرمندان و مسئولان فرهنگى كشور)
آنگاه ایشان در ادامه می فرمایند:
🔸«اين ترديدها، در زمينه هاى اقتصادى، در سياست و حتى در خودِ جنگ- همانطور كه گفتيم- ايجاد گرديد. اين هم عاملِ ديگرى از سايشْ در جبههى خودى است. بنده با خود فكر كردم اگر همين ترديد و تزلزل را، عوامل رزمنده ى ما پيدا مى كردند، چه فاجعه اى اتّفاق مى افتاد! فرض كنيد كه مثلًا فرماندهان و عناصر اصلى جنگ، ناگهان مردّد مى شدند كه «آيا نظام، پاى حرفهايش ايستاده است يا نه؟» ببينيد در جنگ چه اتّفاقى رخ مىداد!»
🔰حالت تردید در میان برخی مؤمنین انقلابی، با ضریب و گستره بالاتری در مسئله پذیرش مشروط #برجام توسط رهبرانقلاب نیز تکرار شد. و برخی مؤمنین انقلابی، پس از پذیرش برجام توسط رهبرانقلاب و مشاهده برخی رفتارهای متشابه دیگر از ایشان در سالهای اخیر، نسبت به حقانیت نظام اسلامی و شخص رهبرانقلاب دچار تردید و تزلزل شدند.
اصولاً رفتارهای متشابه ولیّ که بعضاً به دلیل مصالح مهمتری انجام می شود، همواره ریزش هایی در میان مؤمنین انقلابی به وجود خواهد آورد. ریزش های مؤمنین انقلابی در وقایعی همچون پذیرش حکمیّت توسط امیرالمؤمنین(ع)، پذیرش صلح با معاویه توسط امام حسن(ع) و پذیرش ولایتعهدی مأمون توسط امام رضا(ع)، مصادیق تاریخی این گزاره هستند.
🔰«اطاعت از ولیّ» تنها در «محکمات»، هنر نیست. عیار ولایتمداری افراد در مواجهه با «متشابهات» ولیّ خدا سنجیده می شود. اگر از متشابهات ولیّ خدا نیز تبعیّت کردیم، ولایتمدار واقعی هستیم. همچون «راسخان در علم» که نسبت به متشابهات الهی نیز، اظهار اطاعت می نمایند:
🔸«وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا؛ راسخان در علم مىگويند: ما به همه آن (هم محکمات و هم متشابهات) ايمان آورديم، همه از طرف پروردگار ماست.» (آل عمران: 7)
این تبعیت و اطاعت از ولیّ در متشابهات، البته به معنای بستن راه فکر و تحقیق و پرسش نیست. بلکه به معنای عدم تردید در حقانیت اوست. همانگونه که راسخان در علم نیز ضمن اعتراف به حقانیت قرآن کریم و بدون کوچکترین تردید در این باره، با مراجعه به محکمات قرآن، به تفسیر و تحلیل آیات متشابه می پردازند.
جدیدترین تحلیل های قرآنی_روایی از موضوعات سیاسی_فرهنگی را در کانال «بصائر» دنبال کنید: 👇
https://eitaa.com/basaer_fi