بسم‌رب‌المهدی...🌱 . . #رمان‌آرامش‌قبل‌از‌طوفان... #قسمت‌[چهل‌و‌هفت] حاجی: بفرمایید عماد: سلام حاجی کی پیش مقداده؟😔 حاجی: سلام آقا عماد چقده بی مقدمه. خوبی؟ عماد: میشه برم پیشش؟ حاجی: عماد تو تازه مرخص شدی هنوز کامل خوب نشدی عماد: ولی حاجی اگه نرم تا عمر دارم عذاب وجدان ولم نمیکنه حاجی: اگه برای تو اتفاقی بیوفته ما هم عذاب وجدان میگیریم دیگه نه؟ عماد: حاجی مسولیتش با خودم خواهش میکنم بزارین برم حاجی: عماد چرا آدم و تو دوراهی میزاری عماد: حاجی خواهش کردم ازتون حاجی: وای از دست تو باش برو جاتو با سهیل عوض کن حواستم جمع کن اتفاقی نیوفته خب؟ عماد: حاجی دمت گرم پس من رفتم حاجی: پسر سر به هوا اسلحه برنمیداری؟ عماد: چشم از اتاق حاجی رفتم بیرون و اسلحمو برداشتم به سمت بیمارستان حرکت کردم وقتی رسیدم زنگ زدم به سهیل همونجا تو محوطه بود دستی برام تکون داد و رفتم پیشش. بی مقدمه پرید بغلم سهیل: وای عماد تو کی مرخص شدی😍 عماد: سلام آقا سهیل کمی پیش سهیل: خوبی؟ اینجا چیکار میکنی عماد: اومدم جامونو باهم عوض کنیم بمونم پیش مقداد سهیل: ولی با این حالت؟ عماد: بابا من چیزیم نیست سهیل: خیلی خب اسلحه داری؟ عماد: بله دارم سهیل: یادت که نرفته؟ عماد: نخیرم بیا برو وقت منو نگیر سهیل: چشم آقای مردم آزار عماد: برو خداحافظ #سهیل حاجی بهم زنگ زده بود تا با عماد مخالفتی نکنم و تو ظاهر قبول کنم که میرم ولی اونجا باشم و حواسم به دوتاشونم باشه #عماد جامو که با سهیل عوض کردم مقداد اومد سمتم. حسابی بهم ریخته بود... تو این چند ساعت شکسته تر شده بود رفتم جلو. دیدم سرشو انداخته پایین و داره آروم اشک میریزه. بدون هیچ حرفی بغلش کردم. سرشو خم کرد و گذاشت روی سینم... دستمو بردم سمت سرش و بغلش کردم... لرزیدن شونه هاشو به وضوح احساس میکردم... قلبم تاب نیاورد و سرشو از خودم جدا کردم و بین دستام گرفتم... عماد: اقا مقداد داری آتیش میندازی به جونم مقداد: تو بودی چیکار میکردی؟💔 خواهرم رو تخت بیمارستان داداشم و زن داداشم هم معلوم نیست کجا و زیر دست کدوم بی شرفی اسیرن. الان بیشتر از هر وقتی به بودن بابام نیاز دارم... اما نیست میدونم اون شهید شده و جاش خوبه ولی ما چی؟ عماد: مقداد من خوب درکت میکنم همه ی این اتفاقا واسه منم افتاده... روزایی که بابام به عنوان مدافع حرم میرفت سوریه ما کلی سختی میکشیدیم... میشد بعد از یه ماه بی خبری بابام و زخمی میاوردن بیمارستان... میدونم سخته همه ی اینارو خودم تجربه کردم اما دلیل نمیشه تو از خودت ضعف نشون بدی. همه ی اینا میگذره و میره خاطره ای بیش تر نمیمونه... مقداد تو سرباز این کشوری. وقتی این شغل و قبول کردی؛ خودت با چشای خودت همه ی این روزا رو میدیدی کی بود بهم میگفت من این شغل و باهمه ی خطراتش قبول میکنم هان؟ مقداد: عماد من به خاطر خودم نگران نیستم میترسم خانواده ی خودم یا هرکس دیگه ای به خاطر من جونش به خطر بیوفته عماد: نمیوفته ترست بیخوده ما واسه چی اینجاییم؟ حالا هم پاشو خودتو جمع کن مرد که گریه نمیکنه بچه شدی دست مقداد و گرفتم و رفتیم داخل بیمارستان نشست رو صندلی... منم کنار مقداد وایستادم... سرشو انداخت پایین و دستاشو تکیه گاه کرد... حالش اصلا رو به راه نبود... باید خیلی هواشو نگه میداشتیم... دستمو گذاشتم رو شونشو آروم گفتم: همین جا باش میام رفتم سمت اتاق خواهرش که با دیدن خانم محمودی خیالم راحت شد... عماد: سلام خانم محمودی خسته نباشید خانم محمودی: سلام آقای مهدوی ممنون شما هم خسته نباشید عماد: تشکر حال خانم رضوی چطوره؟ برادرشون خیلی نگرانن خانم محمودی: والله چی بگم هنوز بهوش نیومدن ولی پزشکشون امیدوارن. ان شا ء الله خوب میشن شما خیالتون راحت من هستم اینجا عماد: دست شما درد نکنه پس با اجازه... از خانم محمودی فاصله گرفتم و برگشتم پیش مقداد. . . ادامه‌دارد.... #بصیرت https://eitaa.com/joinchat/1671692601C9c22feb1ad