چه بزمی برپاست در کربلا .... خنچه نوعروس هم به غارت رفت...

بزمِ رزم...

وهب نزد همسر و مادر آمد تا وداع کند مادر او را مهیا کرد برای جانفشانی به زبانِ حال؛ هانیه قدری حنا که از شب حنابندانش مانده بود آورد تا حنا را به وصلت دست وهب خوشبخت کند. وهب گفته باشد اندکی تأمل کنی در میدان نبرد رنگینتر از حنا هست تا به خضابِ خون زیبایم ببینی دل هانیه لرزیده باشد و همان دم که دستان وهب را حنا میبست یک به یک عقده های دل خویش را میگشود تو خواهی رفت در بهشت حورالعین از آنِ تو خواهد شد با کمالاتی که در حور العین است حتما مرا فراموش خواهی کرد من برای رفتنت شرطی دارم که باید بپذیری تازه داماد مروارید غلتان چشمان نوعروسش را برچید و پذیرفت هانیه شرط کرده بود در بهشت تنها همدم وهب فقط او باشد و وهب از زیرکی همسر جوانش سرشار عشق مضاعف به او هانیه اما ضمانتی محکم میخواست بهانه تراشید تا برای بار آخر به اتفاق وهب به دیدار حسین برود که گفت باید به این مهم حسین را ضامن کنی میخواهم مولایمان خوشبختی مرا در جوار تو تضمین کند پس به دیدار یار رفتند هانیه به امام عرض کرد من دو حاجت از شما دارم نخست اینکه وهب کشته خواهد شد و من بی سرپرست میخواهم پس از شهادت وی مرا به اهل بیت خودت ملحق کنی دوم آنکه وهب وارد بهشت خواهد شد و صاحب حورالعین میشود میخواهم شما شاهد باشید که او مرا فراموش نکند امام از شیدایی هانیه گریه کردند و برآورده شدن حاجاتش را ضامن شدند و وهب به میدان رفت.... @bavareparvanegi

وهب شهید شد...

وهب به میدان رفت شاید فاصله رفتنش به میدان نبرد تا شهادتش به اندازه دلبستگی تا دل کندن مادر از او بود به اندازه آرزوهای هانیه بلند و به تعداد روزهای زندگی مشترکشان کوتاه بود وهب را کُشتند و عمرسعد لعنت الله علیه سر پسر را به عنوان پیشکش برای مادر فرستاد. مادر اما دلداده تر از پسر بود و اگر اذن میدان میداشت جلوتر از پسر به شهادت میرسید برخاست سر را به دامن گرفت نوازش کرد و پسرِ به کمال رسیده خویش را تکریم کرد سپس به سوی دشمن رفت و سر را سمت دشمن پرتاب کرد و گفت برای ما زیبنده نیست چیزی را که در راه خدا داده ایم بازپس ستانیم.... پ ن: من میگویم وهب یک بسیجیِ شهادت طلب بود که توانسته بود یک شبه ره صدساله بپوید و بسیجیانی که سر اخلاص در راه نهضت امام حسین در طبق خویش نهادند نیز مانند وهب ره صدساله پیموده بودند و مادران شهدا..... مثل مادر وهب @bavateparvanegi

تشنگان در راهند

در نزدیکی منزلگاه شِراف امام فرمود آبها را ذخیره کنید تشنگانی در راهند! در منزلگاه شِراف بودند که سپاه حربن یزید ریاحی را در حال تاختن به سوی خویش یافتند امام به همراه کاروان به سمت ذوحَسَم پناه بردند اما سپاه حر دست بردار نبود از پی کاروان امام می آمدند تا خسته و تشنه به نزد کاروان امام رسیدند امام دستور دادند حیواناتشان را نیز سیراب کنند سپس امام به نماز ظهر ایستادند و به حر فرمودند تو با سپاهت نماز میخوانی دل حر را برده بود با نگاهش و با اختیاری که به او سپرده بود برای اقامه نماز حر شرم داشت از اقامه نمازی که امامش جز حسین باشد پس به امام اقتدا کرد امام پس از نماز عصر خطبه خواندند و از نامه های بیشمار کوفیان خبر دادند حر عرض کرد من از وجود نامه ها بی اطلاعم و قصد جنگ نیز با شما ندارم من دستور دارم با شما باشم تا تحت الحفظ به نزد عبیدالله بروید امام فرمود این کار از مرگ به تو نزدیکتر است و سپس دستور بازگشت به کاروان را دادند اما حر مانع شد امام فرمود مادرت به عزایت بنشیند چه میخواهی!؟ اینجا بود که حر در پیشگاه الهی محک خورد و جسارت نکرد همینجا بود که به ناگاه وجودش کربلایی شد راهی پیشنهاد داد عرض کرد مسیر دیگری را انتخاب کنید تا من به عبیدالله نامه نوشته و کسب تکلیف کنم امام راه نینوا را به اجبار در پیش گرفت و کربلایی شد.... @bavareparvanegi

میدانید چرا این قطعه را در وصف امام جان امام رضا خیلی میپسندیم؟! چون قبل از ما حربن یزید ریاحی برای سیدالشهدا زمزمه کرده بود!