دلم تا مرز شلمچه تنگ است و تا صبحگاه دوکوهه خاموش دلم از رملهای فکه تا خاکهای طلایی رنگ طلاییه سینه خیز رفته و برگشته است دلم در منطقه از ساحل اروندِ قهرمان تا ریلهای قطار به جامانده در اندیمشک جامانده دلم زیر پای ایستگاه های صلواتی زائران قطره قطره باریده است مسجد جامع خرمشهر شاهد است دلم زیر فرشهای سرخ رنگش از خاطره کبود است من عمری را با نوای ((ای لشگر صاحب زمانِ ))آهنگران؛ اسفند را به بهار پیوند زده ام دلم با پای پیاده اش هم قدم با باد میان پرچمهای برافراشته در منطقه ذوق مرگ میشود و من اینجا در برهوت این دنیای غمگین در روزهای پایانی سال؛ دلم یک بغل اردوی راهیان نور میخواهد یک قدم فاصله تا ظهور میخواهد دلم یک سبد میوه از جنس نور میخواهد یک پیاله شعور یک دو دَم؛ گرمِ شور میخواهد.... @bavareparvanegi

وَیَعلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ... تنها تو میدانی در پسِ این همه سکوت چه غوغایی نهفته است.... کاش من نیز زبان مادری ام سکوت بود.... @bavareparvanegi