🔴 در هنگام شبهه در اثبات جرم، مجازات و حتّی #حدود هم تعطیل می‌شود!/ 🔻 شبهه‌ی #محاربه و ممنوعیت اجرای حکم #اعدام در زمان غیبت امام: 💠 #پیامبر_رحمت صلّی الله علیه و آله: در موارد شبهه و تردید در جرم حدود را ساقط کنید و اجرا نکنید. «ادرئوا الحدود بالشبهات» 📚 من لایحضره الفقیه صدوق ج ۴ ص۷۴ / وسائل الشیعة شیخ حر عاملی، ج ۱۸، ص ۳۳۶ 💠 از #امیر_مؤمنان علیه‌السلام : مالکا! حدود و مجازات را در وقت شبهه و تردید تعطیل کن .  « أدرء الحدود بالشبهات.»/ 📚 مرامنامه حکومتی به مالک اشتر _ نامه۵۳ نهج البلاغة 🔸 بنابر این دستورات وحیانی، در فقه ما #قاعده_درء وجود دارد که به #قاضی حکم می کند؛ در مواردی که در ارتکاب #جرم  _ چه حکماً و چه موضوعاً _ شبهه و تردیدی پیش بیاید، #حاکم و قاضی موظف است که حد و مجازات را حتّی در شنیع ترین جرم ها هم اجرا نکند . در موضوع #محارب بودن معترضان، هم موضوعی و هم حکمی شبهه است، و حداکثر به تعزیر و تنبیهی باید بسنده کرد. بسط دادن موضوع محاربه به جاده بستن و عمامه پراندن و حتی حمل سلاح سرد شبهه و تردید درش هست و از آنجا که #جان_انسان محترم و مقدس است عمق شبهه را بالاتر می‌برد و به فرمایش پیامبر و امیرمؤمنان علیهماالسلام آنرا ساقط می‌کند. در حدیثی از #امام_صادق علیه‌السلام اساسا حتی اگر شبهه‌ای در محارب بودن متهم نباشد، اجرای حدودی که به جان محکوم ربط دارد را فقط در صلاحیت #امام_معصوم می‌داند، و لذا فقیهانی اعدام را در زمان #غیبت ممنوع می‌دانند، و امام ششم علتش را چنین بیان می‌کند: « این درباره کسی که قتلش واجب است جاری است که اگر در صلب و نسلش مؤمنانی باشند نباید کشته شود تا آن مؤمن به دنیا بیاید. و اینرا کسی نمی‌تواند تشخیص دهد مگر کسیکه از طرف علام الغیوب و خداوند دانای نهان‌ها حجت باشد. بنابراین کسی به جز امام نباید حدود ( و قتل محکومان) را اقامه کند. و این تنها علتی بود که برای آن امیرمؤمنان جهاد با مخالفان خود را ۲۵سال پس از پیامبر خدا( صلوات الله علیهما) ترک کرد.» فهذا سبیلُ من في صلبه مؤمنّ إذا وجب علیه القتل لم یُقتل حتّی یُزایِلَه، و لا یّعلم ذلک إلّا من یکونُ حجّةً من قِبَل علّام الغیوب، و لهذا لا یُقیم الحدود إلّا هو، و هذه هی العلّة الّتی مِن أجلها ترک أمیرالمؤمنین مجاهَدة أهل الخلاف خمساً و عشرین سنةً بعد رسول الله ( صلوات الله علیهما ) ./ 📚 کمال‌الدین و تمام‌النعمة ج۲ ص۵۴۱ (باب۵۴) 🔸 حتی در باب آیه‌ی محاربه که شأن‌نزول حکم را منحصر به همان افراد شأن نزول می‌کند، پیامبر نه تنها طبق آیه دست و پای مجرمان را قطع خلاف نکرد، بلکه فقط به تبعید و نفی بلد و احتمالا قصاصی بسنده کرد. 🔸در حدود پنج سال حکومت امیرمؤمنان علیه‌السلام هم حضرت راهزنان مسلح را محارب ندانست، بلکه به نفی بلد و تبعیدشان بسنده کرد. پس با قطعیت نباید احکام اعدام را منطبق با اسلام دانست و در خطبه‌ها برایش کل کشید. حجت الاسلام مسعود شفیعی کیا #اعتراضات_ایران ✍ هیچگونه تایید و ردی نسبت به مطالب متن بالا نداریم زیرا ورود به مباحث حقوقی و فقهی نیاز به تخصص های لازم را دارد . لذا دوستانی که تخصص دارند در صورت داشتن نقد و تایید نظرات فوق آمادگی پخش در کانال را داریم لطفا" با ادمین های کانال تماس بگیرید. ‌ 🌷🕊☫ eitaa.com/bazgashtaznimehrah ‌