🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_699 و ماندگار شدیم! در همان چادر اورژانس جاده تا شب! یوسف یکی دو ساعتی زیر ماسک اکسیژن، نشست روی همان صندلي کنار کپسول اکسیژن. و بعد از آنکه نفسش آرام گرفت و حالش بهتر شد، از روی صندلی برخاست. وقتی حرکت پاهایش را دیدم سمت تخت من است، بی اختیار چشمانم را بستم. بالای سر تختم ایستاد و به مهتابی که روی صندلی همراه بیمار، کنار تختم نشسته بود گفت : _حالش چطوره؟ _بهتره ولی اکسیژن خونش هنوز پایینه. _برو دکتر اورژانس رو صدا بزن بیاد ببینتش. صدای کشیده شدن صندلی مهتاب روی زمین را شنیدم و کمی بعد احساس کردم یوسف روی صندلی، جای مهتاب نشست. منتظر هر واکنشی از او بودم جز اینکه که گرمای دستش را روی دستم احساس کنم. با دو دست پنجه های دستم را گرفت و کمی بعد بوسید که نمی دانم چرا گریه ام گرفت. لوس شده بودم شاید! ناچار ساعد دستم را روی چشمانم گذاشتم که نفس بلندی کشید که به اسمم گره خورد. _فرشته..... بی اختیار می گریستم که دکتر همراه مهتاب وارد چادر شد. _خانم چرا گریه می کنید؟.... آقا ایشون نباید با این حالشون گریه کنند... اکسیژن خونشون پایینه.... باهاشون صحبت نکنید خواهشا. یوسف برخاست و کمی دورتر ایستاد. و دکتر به دستگاه کوچک سنجش اکسيژن، که روی انگشت اشاره ام بود نگاهی انداخت. _نمی تونم بگم حالش خوبه.... نمی تونم اجازه بدم مرخص بشند مگر با اجازه ی خودتون. نگاه دکتر به یوسف بود که مهتاب با نگرانی به یوسف خیره ماند. _اگر توی ماشین، صندلی عقب دراز بکشند امکانش هست سه چهار ساعت استراحت کنند تا برسیم؟ دکتر دست به سینه به یوسف خیره شد. _نمی دونم..... حالش خوب نیست و اکسیژن خونش هنوز بالا نیومده.... ریه هاش هم ملتهب شده... شما چی فکر می کنید؟ یوسف دستانش را پشت کمرش مخفی کرد. _باشه.... می مونیم. _می تونید برید توی مسجد استراحت کنید، یک همراه بیشتر کنار ایشون نباشه. مهتاب ماند و یوسف رفت. مهتاب صورتم را بوسید و با مهربانی گفت : _قربونت برم... استراحت کن که بهتر بشی... باشه مامان؟ 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀