🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_دهم #بخش_سوم بعدها فهمیدم تصمیمات سادہ و عادے اصلا سادہ نیستند! گاهے بہ اندازہ ے سرنوشتت را تغییر میدهند ڪہ مدام با خودت میگویے "اگه" اگر.... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ نزدیڪ مدرسہ رسیدم،بچہ ها مثل همیشہ پر شور باهم وارد مدرسہ مے شدند. چند متر بیشتر با مدرسہ فاصلہ نداشتم ڪہ ناگهان از پشت برگہ اے جلوے پایم پرت شد. سرم را تڪان دادم؛لابد پسرهاے بے ڪارے ڪہ همیشہ جلوے مدرسہ مے آمدند و شمارہ پرت میڪردند. خواستم بے توجہ رد بشوم ڪہ نوشتہ ے روے ڪاغذ نظرم را جلب ڪرد. جلوے چادرم را با یڪ دست گرفتم تا روے زمین ڪشیدہ نشود،خم شدم و بہ ڪاغذ تا شدہ نگاہ ڪردم؛با خط درشت نوشتہ شدہ بود "آیه" ڪنجڪاو ڪاغذ را از روے زمین برداشتم و صاف ایستادم‌. نگاهے بہ اطرافم انداختم جز بچہ هاے مدرسہ ڪسے نبود. ڪاغذ را باز ڪردم: "جسور تر از اونے هستے ڪہ فڪر میڪردم،گفتم دیگہ مدرسہ نمیاے! خوشم اومد،هم بازے خوبے هستے." نفس بلندے ڪشیدم و نگاهم را از ڪاغذ گرفتم. ڪسے نمے توانست باشد جز آن پسرڪ چشم سبزِ مرموز! دوبارہ با دقت اطراف را نگاہ ڪردم،نبود! همونطور ڪہ بہ سمت مدرسہ قدم برمیداشتم شروع ڪردم بہ پارہ ڪردن ڪاغذ. رسیدم جلوے درِ مدرسہ. بیخیال تڪہ هاے ڪاغذ را داخل سطل زبالہ ے آبے رنگ انداختم و وارد مدرسہ شدم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نهم #بخش_سوم ایستادم،چند لحظہ بعد با قدم هاے آرام بہ سمتش رفتم. نگاهے بہ پشت سرم انداختم،ڪسے نبود؛پس مرا ندید! نفسم را بیرون دادم و نزدیڪش رسیدم،اول بہ عڪسش چشم دوختم. لبخند معصومش انگار زندہ بود! چشمان قهوہ اے رنگش من را نگاہ میڪرد،ریش هاے مشڪے رنگش مرتب بود. عڪسش هم آرامم میڪرد! ڪنارش نشستم،مزارش مثل همیشہ شستہ شدہ و پر از گل بود. از بس محبوب بود این بشر! اما هیچڪس مثل من درڪش نڪرد! گلبرگ ها را از روے اسمش ڪنار زدم،دستم را آرام روے اسم و فامیلش ڪشیدم. نامش را براے پسرم زمزمہ ڪردم تا یاد بگیرد:❤️شهید هادے عسگری❤️ قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم چڪید،دوبارہ نامش را نوازش ڪردم؛زیر لب گفتم:سلام مَحرَم ترینم.... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_دهم #بخش_سوم بعدها فهمیدم تصمیمات سادہ و عادے اصلا سادہ نیستند! گاهے بہ اندازہ ے سرنوشتت را تغییر میدهند ڪہ مدام با خودت میگویے "اگه" اگر.... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ نزدیڪ مدرسہ رسیدم،بچہ ها مثل همیشہ پر شور باهم وارد مدرسہ مے شدند. چند متر بیشتر با مدرسہ فاصلہ نداشتم ڪہ ناگهان از پشت برگہ اے جلوے پایم پرت شد. سرم را تڪان دادم؛لابد پسرهاے بے ڪارے ڪہ همیشہ جلوے مدرسہ مے آمدند و شمارہ پرت میڪردند. خواستم بے توجہ رد بشوم ڪہ نوشتہ ے روے ڪاغذ نظرم را جلب ڪرد. جلوے چادرم را با یڪ دست گرفتم تا روے زمین ڪشیدہ نشود،خم شدم و بہ ڪاغذ تا شدہ نگاہ ڪردم؛با خط درشت نوشتہ شدہ بود "آیه" ڪنجڪاو ڪاغذ را از روے زمین برداشتم و صاف ایستادم‌. نگاهے بہ اطرافم انداختم جز بچہ هاے مدرسہ ڪسے نبود. ڪاغذ را باز ڪردم: "جسور تر از اونے هستے ڪہ فڪر میڪردم،گفتم دیگہ مدرسہ نمیاے! خوشم اومد،هم بازے خوبے هستے." نفس بلندے ڪشیدم و نگاهم را از ڪاغذ گرفتم. ڪسے نمے توانست باشد جز آن پسرڪ چشم سبزِ مرموز! دوبارہ با دقت اطراف را نگاہ ڪردم،نبود! همونطور ڪہ بہ سمت مدرسہ قدم برمیداشتم شروع ڪردم بہ پارہ ڪردن ڪاغذ. رسیدم جلوے درِ مدرسہ. بیخیال تڪہ هاے ڪاغذ را داخل سطل زبالہ ے آبے رنگ انداختم و وارد مدرسہ شدم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شانزدهم #بخش_سوم در را باز و بستہ میڪنم،مثلا تازہ رسیدم. هادے آرام بہ سمتم برمیگردد،با دیدن من بہ دیدار حیاط زل میزند. دست بہ سینہ میشوم. در را ڪمے باز میڪنم و خونسرد میگویم:مامان!مثل اینڪہ آقاے عسگرے تو حیاط نیستن اومدن تعارفشون میڪنم! صداے نسبتا بلند مادرم مے آید:اِ! ڪسے تو حیاط نیس؟! با بدجنسے میگویم:چرا! من و در و دیوار! هادے با تعجب نگاهم میڪند،ابروهایش بالا مے روند. بے توجہ پشتم را بہ او میڪنم،انگار او را نمے بینم. خودش بماند و در و دیوارها! از حرف هایے ڪہ زدہ پشیمانش خواهم ڪرد! بہ وقتش! میخواهم وارد خانہ بشوم ڪہ صدایے متوقفم میڪند:سلام! سریع برمیگردم،جلوے در ایستادہ. هادے بے تفاوت نگاهے بہ او مے اندازد و ساڪت دست بہ سینہ میشود. در سبزیِ چشمانش خودم را مے بینم... آمد! همانطور ڪہ بہ صورتم خیرہ شده لب میزند:منزلِ نیازے...؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ❤️عشق باشد برایش تب بڪنم مرد باشد برایش زن باشم ڪاش او یڪ بار تو باشے و آن زن همیشہ من

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_بیست_و_دوم #بخش_سوم سوالات در مغزم بیشتر میشود،آنقدر ڪہ دیگر جایے براے فڪر ڪردن بہ فردا و هادے نمے ماند. نمیخواهم پدرم عصبے شود،دست یاسین را میگیرم و بہ سمت خانہ از آن ها روے برمیگردانم. یاسین با اڪراہ همراهم مے آید،قدم اول را داخل حیاط میگذارم. با نگرانے آرام میگوید:بابا؟! با آرامش نگاهش میڪنم:چیزے نیس ڪہ حرف میزدن! الان میاد. پدرم نگاہ خشمگینِ آخرش را نثار روزبہ و فرزاد میڪند و با عجلہ نزدیڪ ما میشود. همانطور ڪہ ریموت را بہ سمت ماشینش میگیرد میگوید:من میرم مغازہ،مادرتون اومد سریع بهش مُشتُلوق ندید. من و یاسین جوابے نمیدهیم. پدرم عصبے نفسے میڪشد،معلوم است فشارش رفتہ بالا‌. _تفهیم شد؟! یاسین بہ صورت پدرم زل میزند،لبان ڪوچڪش را تڪان میدهد:چشم بابا! سپس با اخم ابروهایش را بہ هم گرہ میزند و با حرص ادامہ میدهد:بابا برم بزنمشون؟! میخواستم‌ بیام جلو ولے... سرش را پایین مے اندازد و بغض میڪند:تَ...ر...سے...دم! دستم را محڪم دور "شانہ هاے نحیف مردانہ اش" حلقہ میڪنم. خوشحالم او از الان شبیہ پدرم نیست! مرد بودن را در این چیزها نمیبیند. باید مرد بودن را یادش بدهم،مثل تڪالیف مدرسہ اش،مثل املاء،مثل تمرین هاے ریاضے اش! پدرم دستش را میان موهایش مے لغزاند:عیب ندارہ بابا! فعلا مراقب خواهرت باش تا بیام بهت یاد بدم چطور خوب مشت بزنے. نفسم‌ را بیرون میدهم،چہ آموزش مهم و حیاتے اے! یاسین سرش را بلند میڪند و با لبخند دندان نمایے میگوید:باشہ! با گفتن این حرف دستش را مشت میڪند و بہ سمت پدرم میگیرد،پدرم آرام با مشت روے مشتش میڪوبد. سپس زیر لب خداحافظے اے میڪند و سوار ماشینش میشود. حرڪت میڪند،بہ حرڪت ماشین نگاہ میڪنم تا اینڪہ از دیدم دور میشود. بخاطرہ شهاب با فرزاد درگیر شدہ بود،فڪر میڪند فرزاد با شهاب همدست است. شاید درست فڪر میڪند! شاید هم نہ! نمیدانم! اصلا همدستِ چہ؟! فڪر و خیال هاے در سرم را پس میزنم،رو بہ یاسین میگویم:بریم خونہ. یاسین سرش را تڪان میدهد و ڪمے از من فاصلہ میگیرد. زبانش را دراز میڪند:بیا خونہ نترس من مراقبتم! مے خندم،فسقلے را چہ جَوے گرفتہ! قصد میڪنم براے بستن در،چادرم ڪمے عقب میرود. روزبہ و فرزاد مشغول جر و بحث هستند. چند سانت ماندہ در بستہ شود ڪہ نگاہ روزبہ بہ چشمانم گرہ میخورد. چشمان مشڪے اش ترسناڪند! یڪ جورے ڪہ... نمیدانم چہ جور! اما من میترسم! نمیدانم حالت چهرہ ام چطور است ڪہ با اخم میگوید:چیہ ڪوچولو لولو دیدے؟! اخمش را پر رنگ تر میڪند و بہ سمت ساختمان برمیگردد. هم زمان با بستہ شدن در بلند میگوید:خانوادہ شم مثل خودش اُمَلن! از قصد بلند گفت ڪہ بشنوم. سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم،در را میبندم؛ارزش جواب دادن ندارد! وارد پذیرایے میشوم،بہ سمت اتاقم میروم. باید بدترین لباسم را براے فردا آمادہ ڪنم و یڪ نقشہ ے اساسے ....! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_بیست_و_هفتم #بخش_سوم خبرے از آن پسر مغرور و خودخواہ نیست! در مقابلم پسر بچہ ے خجالتے اے را میبینم ڪہ اشتباہ ڪردہ و از تنبیہ بزرگترش مے ترسد. پشت جملہ اش حرف دیگرے دارد،انگار میگوید: "آبرومو بخر!" _میشہ بدیدیش؟! سرم را بلند میڪنم،هم زمان با من سرش را بالا مے آورد. نگاہ متعجبش در چشمانم گرہ میخورد،سریع نگاهش را مے دزدد! پدرم با دقت بہ حرڪاتمان چشم دوختہ. ڪف دست چپم را بہ سمتش میگیرم،دستش را بالا مے آورد و سنجاق را از بین انگشت اشارہ و شصتش با احتیاط ڪف دستم مے اندازد. میخواهم بہ سمت خانہ برگردم ڪہ پدرم اشارہ میڪند تشڪر ڪنم. با حس پیروزے میگویم:خیلے ممنون! منظورم را میگیرد. شرمندہ تر میشود،صدایش این را میگوید:خواهش میڪنم‌‌. خداحافظے ڪوتاهے میڪنم و وارد خانہ میشوم. چقدر این هادے با آن هادے فرق داشت! مادرم ڪنجڪاو مے پرسد:چے شد؟! شانہ هایم را بالا مے اندازم:چے بشہ؟! سنجاق سرو داد! احتیاط میڪنم نگویم سنجاقم! وارد اتاق میشوم،همانطور ڪہ چادر و روسرے ام را درمے آورم سنجاق را روے دراور مے اندازم. زیر لب میگویم:این ڪارا یعنے چے آخہ؟! خدایا خودت صبر بدہ این روزا مغزم منفجر نشہ! سنجاق را برمیدارم و مقابل چشمانم میگیرم:چہ بد سلیقہ ام هس! آخہ این چیہ؟! رنگشو! ڪشوے دراور را باز میڪنم:براے نازے جونشم اینطورے هدیہ مے خیرہ؟! سنجاق را تہ ڪشو مے اندازم. تَهِ تَہ! بہ دردم نخواهد خورد! مگر روزے ڪہ دستان مردانہ اش بخواهند میان موهایم عشق بازے ڪنند! ڪشو را مے بندم. صداے تعارف ڪردن پدرم و هادے بہ گوش میرسد. شالم را دوبارہ روے سرم مے اندازم،لبم را بہ دندان میگیرم و نزدیڪ پنجرہ میشوم. ڪمے از پردہ ے حریر را ڪنار میڪشم،قامتِ بلندش را میبینم ڪہ هنوز در چهارچوب در ایستادہ. محجوب از پدرم خداحافظے و براے رفتن قصد میڪند ڪہ نگاهش بہ من مے افتد‌. لبخند ڪم رنگے صورتش را زیباتر میڪند،حرڪات لبانش را میخوانم:توضیح میدم! پردہ را مے اندازم،آرام با ڪف دست بہ پیشانے ام میڪوبم و میگویم:فوضول خانم راحت شدے؟! اونوقت میگے چرا پسرہ انقد خودشو دست بالا میگیرہ؟! صداے خداحافظے ڪردنش بہ گوشم مے رسد،انگار بلند گفت ڪہ من هم‌ بشنوم! از پنجرہ فاصلہ میگیرم،تازہ یاد رنگ سنجاقے ڪہ آورد مے افتم. آبے! هم رنگِ چشمانِ آن دخترڪ! "وَ برایم معما میشود! "آبی" را دوست دارد ڪہ چشمانش را انتخاب ڪردہ،یا "چشمانش" را دوست دارد ڪہ همہ چیز را آبے میخواهد...؟! یڪ لحظہ هوس میڪنم "ڪاش چشمانم آبے بود"....! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_سی_و_سوم #بخش_سوم _مهدے با آقا مصطفے صحبت ڪردہ،گفتم منم قبلش تو جمع خودمون بگم. مادرم جدے نگاهش میڪند:جانم! فرزانہ بہ من زل میزند:راجع بہ هادے و آیہ جون! براے مراسم خواستگارے رسمے! گیج‌ نگاهش میڪنم،بے اختیار بہ سمت هادے برمیگردم؛انگار میخواهم با چشمانم بگویم بگو ڪہ راضے نیستیو از مادرت بخواہ ساڪت شود. چشمانم بہ اخمان درهم و دست مشت شدہ اش مے افتد! سرش را بلند میڪند،یڪ لحظہ برق چشمانش مے ترساندم. دستے بہ ریشش میڪشد و نگاہ نافذش را از چشمانم نمیگیرد. گویے هر دو مے دانیم چہ بلایے بر سرمان دارد نازل میشود... بلایِ عشق... هر دو فرار میڪنیم، از مبتلا شدن بہ هم! حرڪات لبانش را میخوانم: "باید باهم حرف بزنیم!" چشمانت تار مے نواخت وَ صدایت ویالون! نگفتے این دخترڪ،دیوانہ میشود؟! و برایِ من چہ موسیقے اے از صدایِ تو خوش تر؟! بیا و برگرد! بنشین و بہ اندازہ ے یڪ عمر برایم حرف بزن... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے 🍀عطر تو دارد این هوا سر بہ هوا ترین منم🍀 #مریم_قهرمانلو #ڪم_ڪم_میخوایم_وارد_یہ_قسمتایے_بشیم_ڪہ...😉

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_سی_و_پنجم #بخش_سوم هر ڪدام را گوشہ اے مے اندازم و مقنعہ ام را با عجلہ در مے آورم:دارم آتیش میگیرم! در اتاق باز میشود و مادرم سینے بہ دست وارد،نگاهے بہ محتویات داخل سینے مے اندازم. یڪ لیوان آب و چند برشِ ڪوچڪ ڪیڪ ڪشمشے خانگے. نگاهم را از آن ها میگیرم و مشغول باز ڪردن دڪمہ هاے مانتویم میشوم. مادرم سینے را روے تخت میگذارد. انگشت اشارہ اش را بہ سمت لیوان آب میگیرد:توش یڪم نمڪ و شڪر ریختم،براے فشارت خوبہ! چیزے نمیگویم،مانتویم را در مے آورم و دستے بہ موهایم میڪشم. چشمانِ نگرانش را بہ صورتم میدوزد:حالت اصلا خوب نیست! روے تخت مے نشینم و ڪشم را باز میڪنم. با شڪ میگوید:آیہ! تو فراهانے میشناسے؟! چشمانم از فرتِ تعجب گشاد میشود،بہ زور میگویم:ڪے؟! همہ ے وجودم گوش شدہ و منتظر جواب مادرم! _صبح یہ خانمے زنگ زد گفت فردا میاد اینجا راجع بہ خواستگارے صحبت ڪنہ! گفت فراهانے ان! ڪمے فڪر میڪند و ادامہ میدهد:اسم پسرہ ام گفتا! شهاب...! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی ❤عشق همین چَشم من و حالِ پریشان توست...❤ #لیلا_مقربے

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_یکم #بخش_سوم چند لحظہ بعد میگوید:جناب ساجدے! دوستمو بفرستم داخل؟ _چشم! تماس را قطع میڪند و رو بہ من مے گوید:برو داخل! میخواهم بہ سمت اتاق بروم ڪہ مطهرہ از روے صندلے بلند میشود و با شرم میگوید:آیہ! بہ خدا من بخاطرہ خودتم گفتم! جدے نگاهے بہ صورتش مے اندازم و چند تقہ بہ در میزنم،صداے ساجدے مے آید:بفرمایید! نفس عمیقے میڪشم و زیر لب بسم اللہ الرحمن الرحیم مے گویم،دستگیرہ ے در را مے فشارم. همانطور ڪہ وارد میشوم آرام مے گویم:سلام! ساجدے جوابم را مے دهد و اشارہ میڪند بنشینم،نگاهے بہ اتاق مے اندازم. اتاق نسبتا بزرگے است،ڪف اتاق برعڪس سالن ها با سرامیڪ هاے شیرے پوشاندہ و دیوارها با ڪاغذ دیوارے اے مخلوط از سفید و آبے آسمانے تزئین شدہ. میز قهوہ اے تیرہ اے همراہ با صندلے چرم مشڪے انتهاے اتاق پشت بہ پنجرہ هاے شیشہ اے ڪہ سر تا سر آن قسمت را گرفتہ اند قرار دارد. رو بہ روے میز هم چند مبل چرمے سفید رنگ قرار دارند،سمت چپ میز هم چند ڪتابخانہ ے چوبے ڪوچڪ بہ رنگ سفید ڪہ از ڪتاب ها و مقالہ هاے مختلف پر شدہ اند چیدہ شدہ. با گفتن با اجازہ اے نزدیڪ میز میشوم و روے اولین مبل مے نشینم. ساجدے ڪتش را درآوردہ و پشت صندلے اش انداختہ،آستین هاے پیراهن سورمہ اش را تا آرنج بالا زدہ و مشغول تماشاے صفحہ ے لپ تاپش است. ڪیف و پوشہ ے مدارڪ را روے پایم میگذارم و انگشتانم را در هم قفل میڪنم،ڪمے استرس دارم و انگشتانم مے لرزند. ساجدے بدون اینڪہ نگاهش را از صفحہ ے لپ تاپ بگیرید مے پرسد:چیزے میل دارید؟ بہ زور مے گویم:نہ! گوشے تلفن را برمیدارد و مے گوید:خانم هدایت! بہ آقا حامد بگو برام بہ نسڪافہ بیارہ! سپس گوشے را میگذارد،لپ تاپش را مے بندد و بہ من چشم مے دوزد. جدے مے گوید:خب مے شنوم! سریع گرہ انگشتانم را از هم باز میڪنم و پوشہ را روے میزش میگذارم‌. نگاهے بہ پوشہ مے اندازد و مے گوید:توش چے براے خوندن هست؟! ڪمے مڪث و سپس دهان باز میڪنم:آیہ نیازے هستم! هیجدہ سالہ،دیپلم علوم انسانے با معدل هیجدہ،تا حدے هم مسلط بہ ڪامپیوتر یعنے مدرڪ هفت مهارت اصلیش رو گرفتم و الان در حال یادگیریِ پیشرفتہ ترشم. ابروهایش را بالا میدهد:صحیح! زبان انگلیسے چے؟ لبم را بہ دندان میگیرم:ڪلاسے نرفتم و مدرڪ ندارم،در حد همون آموزشاے مدرسہ مسلطم! پوشہ را برمیدارد و بازش میڪند،بدون اینڪہ نگاهم ڪند مے پرسد:فرمودین چندسالتونہ؟ _هیجدہ! زیر لب زمزمہ میڪند:اینجا شدہ ڪودڪستان! با شنیدن جملہ اش اخم میڪنم اما چیزے نمے گویم،نفسش را خونسرد بیرون میدهد. جدے نگاهم میڪند:هیجدہ سالتونہ و دیپلمہ اید و تشریف آوردید براے استخدام! لحنش شماتت بار است!‌ چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:شما دختر آقاے مصطفے نیازے نیستید؟ محڪم میگویم:دخترشونم! پوزخند ڪم رنگے روے لبش نشسته:پس از نظر مالے احتیاجے بہ این ڪار ندارید،براے چے اینجایید؟ جدے نگاهش میڪنم:مستقل بودن و وارد اجتماع شدن! پوشہ را مے بندد:قرار نیست شرڪتِ من جاے بزرگ شدن شما و دوستتون باشہ! اگر خانم هدایت هم اینجا هستن فقط بخاطرہ اصرار و ڪاربلد بودن پدرشونہ! پوزخند ڪم رنگے میزنم و بلند میشوم،همانطور ڪہ پوشہ را از روے میز برمیدارم مے گویم:و شما توقع دارید براے منشے گرے نیمہ وقتِ موقتتون یہ خانم سے سالہ ے با تجربہ و لیسانسہ و همہ فن حریف بیاد! اونم با حقوق ماهے یڪ ملیون تومن! لبخند میزند:دقیقا! چند تقہ بہ در میخورد،ساجدے مے گوید:بفرمایید! در باز میشود و آقا حامد سینے بہ دست وارد میشود،لیوان نسڪافہ را روے میز میگذارد و میرود. میخواهم خداحافظے ڪنم ڪہ مے گوید:اجازہ ندادم پوشہ رو ببرید! نگاهے بہ پوشہ مے اندازم:مهم نیست! فڪر نڪنم شرڪت شما براے من و من براے شرڪت شما مناسب باشم. نگاهے بہ موبایلش مے اندازد و دستش را بہ سمتم دراز میڪند:بذارید اینجا باشہ! بہ خانم هدایت میگم خبرتون ڪنہ! با تردید پوشہ را بہ دستش مے دهم و لب میزنم:خدانگهدار! لیوان نسڪافہ اش را بہ دست مے گیرد و سرش را تڪان میدهد:بہ پدر سلام برسونید! سپس در موبایلش چیزے مے نویسد و مے ایستد. همانطور ڪہ بہ سمت پنجرہ مے رود و ڪمے از نسڪافہ اش را مے نوشد مے گوید:خدانگهدار! با قدم هاے بلند بہ سمت در میروم،میخواهم در را ببندم ڪہ بوے عطرِ ملایمش در بینے ام مے پیچد و متعجبم مے ڪند! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے