•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_یکم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول قاشقم را روے برنج ها میڪشم و بازے بازے میڪنم،مادرم مے گوید:چرا با غذات بازے بازے میڪنے؟! بدون اینڪہ منتظر جوابے از جانب من باشد رو بہ پدرم ادامہ میدهد:از دو سہ روز پیش ڪہ تنها رفت بیرون یہ جورے شدہ! آب دهانم را قورت میدهم و سعے میڪنم بہ پدرم نگاہ نڪنم،میترسم چشم در چشم بشویم و چیزے ڪہ آشفتہ ام ڪردہ از چشمانم بخواند. پدرم جدے مے خواندم:آیہ! بدون اینڪه‌ نگاهش ڪنم لب میزنم:بعلہ؟! نورا و یاسین متعجب نگاهم میڪنند،پدرم با تحڪم مے گوید:وقتے صدات میڪنم برگرد نگام ڪن و جواب بدہ! سرم را بلند میڪنم اما بہ پدرم نگاہ نمیڪنم،قاشق و چنگالش را ڪنار بشقاب میگذارد. _چیزے شدہ؟ همانطور ڪہ از پشت میز بلند میشوم مے گویم:نمیدونم! نگاهے بہ جمع مے اندازم و ادامہ میدهم:اشتها ندارم،نوش جونتون! همہ متعجب نگاهم میڪنند،بے توجہ بہ سمت حیاط مے روم. دست بہ سینہ ڪنج حیاط مے ایستم و آسمانِ شب را تماشا میڪنم،تیر ماہ هم رو بہ پایان است و مردادِ سردِ امسال بے قرار رسیدن است. صدایے بہ جز صداے جیر جیرڪ ها در گوشم نمے پیچد،دو سہ دقیقہ اے ڪہ میگذارد صداے نورا از داخل خانہ مے آید:آیہ! موبایلت دارہ زنگ میخورہ! نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت خانہ میروم،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازم تا موبایلم را پیدا ڪنم ڪہ روے اپن مے بینمش. با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ آشپزخانہ مے رسانم و موبایل را برمیدارم. ڪنجڪاو بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم. "مطهره" _جانم مطے؟! صداے خندانش مے پیچد:جانت سلامت خانم! سلام! لبخند ڪم رنگے میزنم:سلام! با ذوق مے گوید:فعلا احوال پرسے نمیڪنم،فردا وقت دارے بریم خرید؟ _خریدِ چے؟ مے خندد:گفتم ڪہ میخوام برم سرڪار،اون روز ڪہ داشتے میرفتے پارڪ دیدے بابا داشت با مهندس ساجدے صحبت میڪرد،بهش پیشنهاد داد من موقتا بہ جاے منشے شون برم. دیروز با بابا رفتم شرڪت،باهام مصاحبہ ڪرد از تسلطم روے زبان انگلیسے و ڪامپیوتر خیلے خوشش اومد. زیاد راضے نبود اما با وساطت بابا و تعهد بہ اینڪہ سریع بہ ڪارا مسلط میشم اجازہ داد تا آخر تابستون بہ عنوان منشے برم شرڪت اگہ راضے نبودن ڪہ با شروع دانشگاہ دیگہ نمیرم اگہ ام راضے باشن ڪہ مے مونم تا مرخصے منشے شون تموم بشہ. نفس عمیقے میڪشم و چیزے نمے گویم،مطهرہ پر انرژے مے گوید:الو! آیہ هنوز پشت خطے؟! آرام جواب میدهم:آرہ عزیزم مے شنوم! _پس چرا ساڪتے؟! مهربان مے گویم:چے بگم؟! من همہ ے حرفامو چند روز پیش بهت زدم! محڪم مے گوید:میخوام شانسمو امتحان ڪنم! سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم:امیدوارم هر چے برات خیرہ پیش بیاد. _فردا میاے بریم خرید یا نہ؟ نگاهے بہ پدر و مادرم مے اندازم و جواب میدهم:از مامانو بابا اجازہ شو بگیرم خبرت میڪنم. _باشہ عزیزم،بہ خانوادہ سلام برسون. _بزرگے تو میرسونم،توام سلام برسون. با خداحافظے ڪوتاهے تماس را قطع میڪنم،بعد از صحبت و اجازہ گرفتن از پدر و مادرم بہ مطهرہ پیام میدهم ڪہ میتوانم فردا همراهش براے خرید بروم. مادرم اصرار ڪرد حالا ڪہ دارد ماہ سومِ رفتنِ هادے میرسد لباس مشڪے ام را دربیاورم یا رنگ تیرہ ے دیگرے را جایگزینش ڪنم. شاید خودم را راضے ڪردہ باشم ڪمتر سر مزار هادے بروم،شمارہ ے همتا و یڪتا و نازنین را پاڪ ڪنم،دیگر بہ عمو مهدے و فرزانہ سَر نزنم اما دلم بہ درآوردنِ لباسِ عزا رضایت نمے دهد! اما دلم میخواهد از لاڪِ این آیہ ے مظلوم و غمگین بیرون بیایم،باید درس خواندن را شروع ڪنم و ڪمے بہ خودم برسم. میخواهم ڪتاب هایے ڪہ براے شهریور امتحان دارم دم دست بگذارم ڪہ یادِ شهاب مے افتم. سریع موبایلم را برمیدارم و شمارہ اش را حذف میڪنم،همراهِ شمارہ اش حرف هایش را هم از ذهنم پاڪ میڪنم! نباید بگذارم یڪ غریبہ با حرف هاے دروغش آرامش مان را بہ هم بریزد،حتے بیخیالِ صحبت ڪردن با پدرم میشوم! نتیجہ اش فقط ڪدورت میان من و پدرم و بے اعتمادے میشود! میخواهم دوبارہ زندگے را از نو آغاز ڪنم،حتے با وجودِ روحے ناآرام و قلبے شڪستہ... توڪل میڪنم بہ پروردگار... هرچہ سرنوشت برایمان بنویسید... 💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌 با شروع مرداد روزها مثل برق و باد گذشتند،رتبہ هاے ڪنڪور اعلام شد و زمان انتخاب رشتہ فرا رسید. رتبہ ے ڪنڪورم چنگے بہ دل نمے زد،ترجیح دادم انتخاب رشتہ نڪنم و یڪ سال دیگر هم بہ خودم فرصت بدهم. برعڪس من نورا و مطهرہ تا حدے راضے بودند و انتخاب رشتہ ڪردند. روزها آرام میگذشت،امتحانات نهایے را با نمرہ هاے نسبتا خوبے پاس ڪردم و آمادہ شدم براے ڪنڪور سال بعد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_یکم #بخش_دوم جواب انتخاب رشتہ ها هم آمد و موفقیت نورا حالم را ڪمے خوب ڪرد،قبولے در رشتہ ے مهندسے برقِ دانشگاہ تهران! مطهرہ نتیجہ ے مورد رضایتش را نگرفتہ بود،در رشتہ ے حسابداریِ دانشگاہ آزاد قبول شد. با این حال گفت راضے ست و نمے خواهد پشت ڪنڪور بماند. من هم برنامہ ریزے براے ڪنڪور و درس خواندن را شروع ڪردم،هرچہ تلاش میڪردم نمے توانستم روحیہ ے سابق را داشتہ باشم. علاقہ ام بہ هادے ڪمتر شدہ بود،بہ جایش محبتے از یڪ انسان شریف در دلم نشستہ بود! انگار صبرے ڪہ وعدہ اش را مے دادند بہ روح و قلبم عطا شدہ بود! تنها با اصرار مطهرہ از اوایل مرداد ماہ بہ ڪلاس ڪامپیوتر میرفتم و در روز یڪے دو ساعت از وقتم را پر میڪردم. شهاب هم گہ گاهے خودش را نشانم میداد،تمامِ تلاشم را میڪردم از شهاب دور باشم و نخواهم بہ حرف هایش اعتماد ڪنم! اواخر شهریور ماہ رسید،با یڪ تصمیم سادہ همہ چیز بہ ناگهان تغییر ڪرد! از آن روز ڪہ مطهرہ گفت درگیر دانشگاہ شدہ و تمام وقت نمے تواند بہ شرڪت برود. برنامہ اش را مے تواند براے روزهاے فرد تنظیم ڪند و براے روزهاے زوج بہ منشے نیمہ وقتِ دیگرے احتیاج دارند. اصرار ڪرد دل از بیڪارے در خانہ بڪنم و یڪ بار براے مصاحبہ بہ شرڪت بروم تا شانسم را براے منشے نیمہ وقت بودن امتحان ڪنم! اول بہ حرفش خندیدم،اما هرچہ از روحیہ ے غمگین و لاڪِ تنهایے و بیڪارے ام گفت وسوسہ شدم! من ڪہ دیگر مدرسہ نداشتم و ڪلاسِ خاصے براے ڪنڪور نمے رفتم،شاید علت ڪش پیدا ڪردنِ این حالت غمگین و سرد تنهایے و بیڪارے بود! شاید وارد اجتماع و سرگرمِ ڪار شدن مے توانست علاجِ خوبے باشد! دلم مے خواست احساسِ مسئولیت و مفید بودن ڪنم! راضے شدم تا پدرم را براے این ڪارِ نیمہ وقت و امتحان ڪردنِ شانسم در شرڪت ساجدے ها مجاب ڪنم... مے توانست حالم را خوب ڪند! انگار روزهاے خوب داشت بر مے گشت...ڪم ڪم روحیہ و شیرینے روزها و آیہ ے سابق رو بہ برگشت بود... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی پ.ن:ڪم بود اما داستان دارہ وارد فاز جدیدش میشہ.

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_یکم #بخش_سوم چند لحظہ بعد میگوید:جناب ساجدے! دوستمو بفرستم داخل؟ _چشم! تماس را قطع میڪند و رو بہ من مے گوید:برو داخل! میخواهم بہ سمت اتاق بروم ڪہ مطهرہ از روے صندلے بلند میشود و با شرم میگوید:آیہ! بہ خدا من بخاطرہ خودتم گفتم! جدے نگاهے بہ صورتش مے اندازم و چند تقہ بہ در میزنم،صداے ساجدے مے آید:بفرمایید! نفس عمیقے میڪشم و زیر لب بسم اللہ الرحمن الرحیم مے گویم،دستگیرہ ے در را مے فشارم. همانطور ڪہ وارد میشوم آرام مے گویم:سلام! ساجدے جوابم را مے دهد و اشارہ میڪند بنشینم،نگاهے بہ اتاق مے اندازم. اتاق نسبتا بزرگے است،ڪف اتاق برعڪس سالن ها با سرامیڪ هاے شیرے پوشاندہ و دیوارها با ڪاغذ دیوارے اے مخلوط از سفید و آبے آسمانے تزئین شدہ. میز قهوہ اے تیرہ اے همراہ با صندلے چرم مشڪے انتهاے اتاق پشت بہ پنجرہ هاے شیشہ اے ڪہ سر تا سر آن قسمت را گرفتہ اند قرار دارد. رو بہ روے میز هم چند مبل چرمے سفید رنگ قرار دارند،سمت چپ میز هم چند ڪتابخانہ ے چوبے ڪوچڪ بہ رنگ سفید ڪہ از ڪتاب ها و مقالہ هاے مختلف پر شدہ اند چیدہ شدہ. با گفتن با اجازہ اے نزدیڪ میز میشوم و روے اولین مبل مے نشینم. ساجدے ڪتش را درآوردہ و پشت صندلے اش انداختہ،آستین هاے پیراهن سورمہ اش را تا آرنج بالا زدہ و مشغول تماشاے صفحہ ے لپ تاپش است. ڪیف و پوشہ ے مدارڪ را روے پایم میگذارم و انگشتانم را در هم قفل میڪنم،ڪمے استرس دارم و انگشتانم مے لرزند. ساجدے بدون اینڪہ نگاهش را از صفحہ ے لپ تاپ بگیرید مے پرسد:چیزے میل دارید؟ بہ زور مے گویم:نہ! گوشے تلفن را برمیدارد و مے گوید:خانم هدایت! بہ آقا حامد بگو برام بہ نسڪافہ بیارہ! سپس گوشے را میگذارد،لپ تاپش را مے بندد و بہ من چشم مے دوزد. جدے مے گوید:خب مے شنوم! سریع گرہ انگشتانم را از هم باز میڪنم و پوشہ را روے میزش میگذارم‌. نگاهے بہ پوشہ مے اندازد و مے گوید:توش چے براے خوندن هست؟! ڪمے مڪث و سپس دهان باز میڪنم:آیہ نیازے هستم! هیجدہ سالہ،دیپلم علوم انسانے با معدل هیجدہ،تا حدے هم مسلط بہ ڪامپیوتر یعنے مدرڪ هفت مهارت اصلیش رو گرفتم و الان در حال یادگیریِ پیشرفتہ ترشم. ابروهایش را بالا میدهد:صحیح! زبان انگلیسے چے؟ لبم را بہ دندان میگیرم:ڪلاسے نرفتم و مدرڪ ندارم،در حد همون آموزشاے مدرسہ مسلطم! پوشہ را برمیدارد و بازش میڪند،بدون اینڪہ نگاهم ڪند مے پرسد:فرمودین چندسالتونہ؟ _هیجدہ! زیر لب زمزمہ میڪند:اینجا شدہ ڪودڪستان! با شنیدن جملہ اش اخم میڪنم اما چیزے نمے گویم،نفسش را خونسرد بیرون میدهد. جدے نگاهم میڪند:هیجدہ سالتونہ و دیپلمہ اید و تشریف آوردید براے استخدام! لحنش شماتت بار است!‌ چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:شما دختر آقاے مصطفے نیازے نیستید؟ محڪم میگویم:دخترشونم! پوزخند ڪم رنگے روے لبش نشسته:پس از نظر مالے احتیاجے بہ این ڪار ندارید،براے چے اینجایید؟ جدے نگاهش میڪنم:مستقل بودن و وارد اجتماع شدن! پوشہ را مے بندد:قرار نیست شرڪتِ من جاے بزرگ شدن شما و دوستتون باشہ! اگر خانم هدایت هم اینجا هستن فقط بخاطرہ اصرار و ڪاربلد بودن پدرشونہ! پوزخند ڪم رنگے میزنم و بلند میشوم،همانطور ڪہ پوشہ را از روے میز برمیدارم مے گویم:و شما توقع دارید براے منشے گرے نیمہ وقتِ موقتتون یہ خانم سے سالہ ے با تجربہ و لیسانسہ و همہ فن حریف بیاد! اونم با حقوق ماهے یڪ ملیون تومن! لبخند میزند:دقیقا! چند تقہ بہ در میخورد،ساجدے مے گوید:بفرمایید! در باز میشود و آقا حامد سینے بہ دست وارد میشود،لیوان نسڪافہ را روے میز میگذارد و میرود. میخواهم خداحافظے ڪنم ڪہ مے گوید:اجازہ ندادم پوشہ رو ببرید! نگاهے بہ پوشہ مے اندازم:مهم نیست! فڪر نڪنم شرڪت شما براے من و من براے شرڪت شما مناسب باشم. نگاهے بہ موبایلش مے اندازد و دستش را بہ سمتم دراز میڪند:بذارید اینجا باشہ! بہ خانم هدایت میگم خبرتون ڪنہ! با تردید پوشہ را بہ دستش مے دهم و لب میزنم:خدانگهدار! لیوان نسڪافہ اش را بہ دست مے گیرد و سرش را تڪان میدهد:بہ پدر سلام برسونید! سپس در موبایلش چیزے مے نویسد و مے ایستد. همانطور ڪہ بہ سمت پنجرہ مے رود و ڪمے از نسڪافہ اش را مے نوشد مے گوید:خدانگهدار! با قدم هاے بلند بہ سمت در میروم،میخواهم در را ببندم ڪہ بوے عطرِ ملایمش در بینے ام مے پیچد و متعجبم مے ڪند! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے