•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_یکم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول قاشقم را روے برنج ها میڪشم و بازے بازے میڪنم،مادرم مے گوید:چرا با غذات بازے بازے میڪنے؟! بدون اینڪہ منتظر جوابے از جانب من باشد رو بہ پدرم ادامہ میدهد:از دو سہ روز پیش ڪہ تنها رفت بیرون یہ جورے شدہ! آب دهانم را قورت میدهم و سعے میڪنم بہ پدرم نگاہ نڪنم،میترسم چشم در چشم بشویم و چیزے ڪہ آشفتہ ام ڪردہ از چشمانم بخواند. پدرم جدے مے خواندم:آیہ! بدون اینڪه‌ نگاهش ڪنم لب میزنم:بعلہ؟! نورا و یاسین متعجب نگاهم میڪنند،پدرم با تحڪم مے گوید:وقتے صدات میڪنم برگرد نگام ڪن و جواب بدہ! سرم را بلند میڪنم اما بہ پدرم نگاہ نمیڪنم،قاشق و چنگالش را ڪنار بشقاب میگذارد. _چیزے شدہ؟ همانطور ڪہ از پشت میز بلند میشوم مے گویم:نمیدونم! نگاهے بہ جمع مے اندازم و ادامہ میدهم:اشتها ندارم،نوش جونتون! همہ متعجب نگاهم میڪنند،بے توجہ بہ سمت حیاط مے روم. دست بہ سینہ ڪنج حیاط مے ایستم و آسمانِ شب را تماشا میڪنم،تیر ماہ هم رو بہ پایان است و مردادِ سردِ امسال بے قرار رسیدن است. صدایے بہ جز صداے جیر جیرڪ ها در گوشم نمے پیچد،دو سہ دقیقہ اے ڪہ میگذارد صداے نورا از داخل خانہ مے آید:آیہ! موبایلت دارہ زنگ میخورہ! نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت خانہ میروم،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازم تا موبایلم را پیدا ڪنم ڪہ روے اپن مے بینمش. با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ آشپزخانہ مے رسانم و موبایل را برمیدارم. ڪنجڪاو بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم. "مطهره" _جانم مطے؟! صداے خندانش مے پیچد:جانت سلامت خانم! سلام! لبخند ڪم رنگے میزنم:سلام! با ذوق مے گوید:فعلا احوال پرسے نمیڪنم،فردا وقت دارے بریم خرید؟ _خریدِ چے؟ مے خندد:گفتم ڪہ میخوام برم سرڪار،اون روز ڪہ داشتے میرفتے پارڪ دیدے بابا داشت با مهندس ساجدے صحبت میڪرد،بهش پیشنهاد داد من موقتا بہ جاے منشے شون برم. دیروز با بابا رفتم شرڪت،باهام مصاحبہ ڪرد از تسلطم روے زبان انگلیسے و ڪامپیوتر خیلے خوشش اومد. زیاد راضے نبود اما با وساطت بابا و تعهد بہ اینڪہ سریع بہ ڪارا مسلط میشم اجازہ داد تا آخر تابستون بہ عنوان منشے برم شرڪت اگہ راضے نبودن ڪہ با شروع دانشگاہ دیگہ نمیرم اگہ ام راضے باشن ڪہ مے مونم تا مرخصے منشے شون تموم بشہ. نفس عمیقے میڪشم و چیزے نمے گویم،مطهرہ پر انرژے مے گوید:الو! آیہ هنوز پشت خطے؟! آرام جواب میدهم:آرہ عزیزم مے شنوم! _پس چرا ساڪتے؟! مهربان مے گویم:چے بگم؟! من همہ ے حرفامو چند روز پیش بهت زدم! محڪم مے گوید:میخوام شانسمو امتحان ڪنم! سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم:امیدوارم هر چے برات خیرہ پیش بیاد. _فردا میاے بریم خرید یا نہ؟ نگاهے بہ پدر و مادرم مے اندازم و جواب میدهم:از مامانو بابا اجازہ شو بگیرم خبرت میڪنم. _باشہ عزیزم،بہ خانوادہ سلام برسون. _بزرگے تو میرسونم،توام سلام برسون. با خداحافظے ڪوتاهے تماس را قطع میڪنم،بعد از صحبت و اجازہ گرفتن از پدر و مادرم بہ مطهرہ پیام میدهم ڪہ میتوانم فردا همراهش براے خرید بروم. مادرم اصرار ڪرد حالا ڪہ دارد ماہ سومِ رفتنِ هادے میرسد لباس مشڪے ام را دربیاورم یا رنگ تیرہ ے دیگرے را جایگزینش ڪنم. شاید خودم را راضے ڪردہ باشم ڪمتر سر مزار هادے بروم،شمارہ ے همتا و یڪتا و نازنین را پاڪ ڪنم،دیگر بہ عمو مهدے و فرزانہ سَر نزنم اما دلم بہ درآوردنِ لباسِ عزا رضایت نمے دهد! اما دلم میخواهد از لاڪِ این آیہ ے مظلوم و غمگین بیرون بیایم،باید درس خواندن را شروع ڪنم و ڪمے بہ خودم برسم. میخواهم ڪتاب هایے ڪہ براے شهریور امتحان دارم دم دست بگذارم ڪہ یادِ شهاب مے افتم. سریع موبایلم را برمیدارم و شمارہ اش را حذف میڪنم،همراهِ شمارہ اش حرف هایش را هم از ذهنم پاڪ میڪنم! نباید بگذارم یڪ غریبہ با حرف هاے دروغش آرامش مان را بہ هم بریزد،حتے بیخیالِ صحبت ڪردن با پدرم میشوم! نتیجہ اش فقط ڪدورت میان من و پدرم و بے اعتمادے میشود! میخواهم دوبارہ زندگے را از نو آغاز ڪنم،حتے با وجودِ روحے ناآرام و قلبے شڪستہ... توڪل میڪنم بہ پروردگار... هرچہ سرنوشت برایمان بنویسید... 💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌 با شروع مرداد روزها مثل برق و باد گذشتند،رتبہ هاے ڪنڪور اعلام شد و زمان انتخاب رشتہ فرا رسید. رتبہ ے ڪنڪورم چنگے بہ دل نمے زد،ترجیح دادم انتخاب رشتہ نڪنم و یڪ سال دیگر هم بہ خودم فرصت بدهم. برعڪس من نورا و مطهرہ تا حدے راضے بودند و انتخاب رشتہ ڪردند. روزها آرام میگذشت،امتحانات نهایے را با نمرہ هاے نسبتا خوبے پاس ڪردم و آمادہ شدم براے ڪنڪور سال بعد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_سوم #سوره_ی_ششم #بخش_اول بعد از ڪمے صحبت و شرح ماجراے گفتگویم با ساجدے از مطهرہ خداحافظے میڪنم و سریع از ساختمان خارج میشوم. بے خبر و بے خیال از بازے سرنوشت از شرڪت خارج میشوم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم. گویے سورہ ے ششم نازل شدہ،سورہ ے آرامش! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ از خاطرات شش سال پیش دل میڪنم و قبل از اینڪہ ڪسے وارد حیاط بشود از ڪنار در بلند میشوم. همانطور ڪہ بہ سمت خانہ قدم برمیدارم صدایِ خندان و پر انرژے اش از خاطرات در گوشم مے پیچد: _چرا اینطورے مے خندے؟! _چطورے؟! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! بغض گلویم را مے فشارد،چطور دلش آمد از خندہ هایم بگذرد؟! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ همانطور ڪہ نگاهم روے خطوط ڪتاب است لیوان آب هویجم را برمیدارم و نے را بہ دهان مے گیرم. مطهرہ با خندہ مے گوید:از اون ڪتاب دل بڪن! اینطورے ڪہ فایدہ ندارہ بخونے! ڪتاب را مے بندم و روے میز پلاستیڪے میگذارم، مے گویم:یہ بند موندہ بود براے مرور ڪردن ڪہ تو اومدے بہ زور منو از خونہ ڪشوندے بیرون. پشت چشمے برایم نازڪ میڪند و ڪمے از آب طالبے اش را مے نوشد. _اینم جواب خوبے من! از بین ڪتاب و جزوہ آوردمت بیرون! لبخند میزنم:چون دیگہ خیالت راحتہ ڪار و دانشگاهتو دارے ولے من باید چند ماہ دیگہ هم استرس ڪنڪورو بڪشم و تلاش ڪنم. لطفا رفیق ناباب نشو و بذار امسال دانشگاہ تهران قبول بشم! سرے تڪان میدهد و بہ شوخے مے گوید:دستت درد نڪنہ حالا من شدم رفیق ناباب؟! مے خندم:نگفتم هستے گفتم دارے میشے! همراہ لبخند بہ چشمانم زل میزند:نمیخواے راجع بہ ڪار بپرسے؟! گنگ نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:تو شرڪت! اومدے براے مصاحبہ! آهانے مے گویم و جدے نگاهش میڪنم،ڪمے مڪث میڪند و مے گوید:تو این یہ هفتہ ڪہ چند نفر براے استخدام اومدن ڪسے مورد قبول ساجدے واقع نشد! _چقدر بد! تو میخواے چے ڪار ڪنے؟ فڪر ڪنم ڪم ڪم باید درساے دانشگاهت شروع بشہ. سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:آرہ! بین شرڪت و دانشگاہ موندم! مخصوصا این چند روز ڪہ براے آگهے استخدام مے اومدن. _میخواے استعفا بدے؟ سریع جواب میدهد:نہ! راستش خواستم رو در رو بهت خبر بدم. متعجب نگاهش میڪنم:چیو؟! لبش را بہ دندان میگیرد و مردد مے گوید:مهندس ساجدے خواست باهات صحبت ڪنم بیاے شرڪت گفت اگه‌ دو سہ روزہ ڪارا رو یاد بگیرے حرفے ندارہ! ابروهایم را بالا میدهم:چے شد یهو؟! ایشون ڪہ یہ دختر خانم هیجدہ سالہ ے دیپلمہ ے بے تجربہ رو قبول نداشتن! شانہ اے بالا مے اندازد:دیگہ مجبورہ! بیشتر از این نمیتونہ معطل ڪنہ بخواد منم بندازہ بیرون دیگہ ڪلا یہ مدت بے منشے مے مونہ. با اتمام این جملہ مے خندد،نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:من دیگہ نمیخوام تو اون شرڪت ڪار ڪنم! درستہ تو خونہ نهایتا شیش ساعتمو با درس خوندن پر میڪنم،بیڪارے و بے حوصلگے خواب شب هامم گرفتہ اما ترجیحم اینہ اونجا ڪار نڪنم! متعجب نگاهم میڪند:چرا؟! طفرہ میروم:خب دیگہ همینطورے! در ضمن من ازت خیلے ناراحتم! منظورم را مے گیرد،گونہ هایش رنگ مے گیرند و سرش را خم میڪند. _آیہ باور ڪن‌ اولش اصلا همچین چیزے بہ ذهنم نرسیدہ بود! بہ خدا بخاطرہ سرگرم شدن خودت گفتم. سرش را بلند میڪند و بہ چشمانم زل میزند،با صدایے بغض آلود ادامہ میدهد:بہ جونہ بابام راست میگم! بعدش اون چیزے ڪہ تو فڪر میڪنے بہ ذهنم رسید... نفس عمیقے میڪشم:مهم نیست! فقط لطفا یادت باشہ آدما برات حڪم ابزار نداشتہ باشن! شرمگین‌ نگاهش را از صورتم مے گیرد،دلیل پشیمانے ام شهاب است! درست است هر روز بہ اندازہ ے چند متر از من فاصلہ دارد و گاہ گدارے مے بینمش اما وارد شدن بہ آن شرڪت مے تواند بهانہ اے براے ڪارهاے عجیب و غریبش جور ڪند! براے اینڪہ با حرف ها و نگاہ هایش آزارم بدهد! بے اختیار مے پرسم:راستے مهندس فراهانے از دوستاے مهندس ساجدیہ؟! مطهرہ ڪمے فڪر میڪند و میگوید:نمیدونم! یہ ماہ پیش استعفا داد و از شرڪت رفت! متعجب نگاهش میڪنم:مطمئنے؟! چند بار سر ساختمون دیدمش! _آرہ! با فرزاد ساجدے بہ اختلاف خوردہ،دو سہ روز قبل استعفاشم درگیرے شدیدے بین شون پیش اومد! _خب! _هیچے دیگہ! فرزاد ساجدے داد میزد تو حق ندارے بدون اجازہ ے من ڪارے ڪنے،بهت اخطار دادہ بودم و این حرفا! مهندس فراهانے ام ساڪت نگاهش میڪرد،آخر سر فرزاد داد زد یا خودت استعفا میدے یا بہ روزبہ میگم اخراجت ڪنہ! اونم فقط پوزخند زد و گفت همچین روزایے رو میدیدم رفیق! بعدش از شرڪت رفت بیرون تا دو سہ روز بعدش ڪہ استعفا نامہ شو آورد! سر ساختمون اومدنش هم موقتہ چون خیلے از ڪاراے پروژہ بہ عهدہ ش بودہ و اگہ نباشہ یڪم اوضاع بہ هم میریزہ. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے