•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_سوم #سوره_ی_ششم #بخش_اول بعد از ڪمے صحبت و شرح ماجراے گفتگویم با ساجدے از مطهرہ خداحافظے میڪنم و سریع از ساختمان خارج میشوم. بے خبر و بے خیال از بازے سرنوشت از شرڪت خارج میشوم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم. گویے سورہ ے ششم نازل شدہ،سورہ ے آرامش! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ از خاطرات شش سال پیش دل میڪنم و قبل از اینڪہ ڪسے وارد حیاط بشود از ڪنار در بلند میشوم. همانطور ڪہ بہ سمت خانہ قدم برمیدارم صدایِ خندان و پر انرژے اش از خاطرات در گوشم مے پیچد: _چرا اینطورے مے خندے؟! _چطورے؟! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! بغض گلویم را مے فشارد،چطور دلش آمد از خندہ هایم بگذرد؟! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ همانطور ڪہ نگاهم روے خطوط ڪتاب است لیوان آب هویجم را برمیدارم و نے را بہ دهان مے گیرم. مطهرہ با خندہ مے گوید:از اون ڪتاب دل بڪن! اینطورے ڪہ فایدہ ندارہ بخونے! ڪتاب را مے بندم و روے میز پلاستیڪے میگذارم، مے گویم:یہ بند موندہ بود براے مرور ڪردن ڪہ تو اومدے بہ زور منو از خونہ ڪشوندے بیرون. پشت چشمے برایم نازڪ میڪند و ڪمے از آب طالبے اش را مے نوشد. _اینم جواب خوبے من! از بین ڪتاب و جزوہ آوردمت بیرون! لبخند میزنم:چون دیگہ خیالت راحتہ ڪار و دانشگاهتو دارے ولے من باید چند ماہ دیگہ هم استرس ڪنڪورو بڪشم و تلاش ڪنم. لطفا رفیق ناباب نشو و بذار امسال دانشگاہ تهران قبول بشم! سرے تڪان میدهد و بہ شوخے مے گوید:دستت درد نڪنہ حالا من شدم رفیق ناباب؟! مے خندم:نگفتم هستے گفتم دارے میشے! همراہ لبخند بہ چشمانم زل میزند:نمیخواے راجع بہ ڪار بپرسے؟! گنگ نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:تو شرڪت! اومدے براے مصاحبہ! آهانے مے گویم و جدے نگاهش میڪنم،ڪمے مڪث میڪند و مے گوید:تو این یہ هفتہ ڪہ چند نفر براے استخدام اومدن ڪسے مورد قبول ساجدے واقع نشد! _چقدر بد! تو میخواے چے ڪار ڪنے؟ فڪر ڪنم ڪم ڪم باید درساے دانشگاهت شروع بشہ. سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:آرہ! بین شرڪت و دانشگاہ موندم! مخصوصا این چند روز ڪہ براے آگهے استخدام مے اومدن. _میخواے استعفا بدے؟ سریع جواب میدهد:نہ! راستش خواستم رو در رو بهت خبر بدم. متعجب نگاهش میڪنم:چیو؟! لبش را بہ دندان میگیرد و مردد مے گوید:مهندس ساجدے خواست باهات صحبت ڪنم بیاے شرڪت گفت اگه‌ دو سہ روزہ ڪارا رو یاد بگیرے حرفے ندارہ! ابروهایم را بالا میدهم:چے شد یهو؟! ایشون ڪہ یہ دختر خانم هیجدہ سالہ ے دیپلمہ ے بے تجربہ رو قبول نداشتن! شانہ اے بالا مے اندازد:دیگہ مجبورہ! بیشتر از این نمیتونہ معطل ڪنہ بخواد منم بندازہ بیرون دیگہ ڪلا یہ مدت بے منشے مے مونہ. با اتمام این جملہ مے خندد،نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:من دیگہ نمیخوام تو اون شرڪت ڪار ڪنم! درستہ تو خونہ نهایتا شیش ساعتمو با درس خوندن پر میڪنم،بیڪارے و بے حوصلگے خواب شب هامم گرفتہ اما ترجیحم اینہ اونجا ڪار نڪنم! متعجب نگاهم میڪند:چرا؟! طفرہ میروم:خب دیگہ همینطورے! در ضمن من ازت خیلے ناراحتم! منظورم را مے گیرد،گونہ هایش رنگ مے گیرند و سرش را خم میڪند. _آیہ باور ڪن‌ اولش اصلا همچین چیزے بہ ذهنم نرسیدہ بود! بہ خدا بخاطرہ سرگرم شدن خودت گفتم. سرش را بلند میڪند و بہ چشمانم زل میزند،با صدایے بغض آلود ادامہ میدهد:بہ جونہ بابام راست میگم! بعدش اون چیزے ڪہ تو فڪر میڪنے بہ ذهنم رسید... نفس عمیقے میڪشم:مهم نیست! فقط لطفا یادت باشہ آدما برات حڪم ابزار نداشتہ باشن! شرمگین‌ نگاهش را از صورتم مے گیرد،دلیل پشیمانے ام شهاب است! درست است هر روز بہ اندازہ ے چند متر از من فاصلہ دارد و گاہ گدارے مے بینمش اما وارد شدن بہ آن شرڪت مے تواند بهانہ اے براے ڪارهاے عجیب و غریبش جور ڪند! براے اینڪہ با حرف ها و نگاہ هایش آزارم بدهد! بے اختیار مے پرسم:راستے مهندس فراهانے از دوستاے مهندس ساجدیہ؟! مطهرہ ڪمے فڪر میڪند و میگوید:نمیدونم! یہ ماہ پیش استعفا داد و از شرڪت رفت! متعجب نگاهش میڪنم:مطمئنے؟! چند بار سر ساختمون دیدمش! _آرہ! با فرزاد ساجدے بہ اختلاف خوردہ،دو سہ روز قبل استعفاشم درگیرے شدیدے بین شون پیش اومد! _خب! _هیچے دیگہ! فرزاد ساجدے داد میزد تو حق ندارے بدون اجازہ ے من ڪارے ڪنے،بهت اخطار دادہ بودم و این حرفا! مهندس فراهانے ام ساڪت نگاهش میڪرد،آخر سر فرزاد داد زد یا خودت استعفا میدے یا بہ روزبہ میگم اخراجت ڪنہ! اونم فقط پوزخند زد و گفت همچین روزایے رو میدیدم رفیق! بعدش از شرڪت رفت بیرون تا دو سہ روز بعدش ڪہ استعفا نامہ شو آورد! سر ساختمون اومدنش هم موقتہ چون خیلے از ڪاراے پروژہ بہ عهدہ ش بودہ و اگہ نباشہ یڪم اوضاع بہ هم میریزہ. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے