🔴 #شعر_معنوی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸در اين دنيا منم تنهای تنها 🔸نباشد هیچ كس از من پذيرا (پذیرا: فرمان‌بردار.) 🔸نديدم از كسى مِهر و مَحبّت 🔸چشيدم از همهْ آزار و ايذا (مِهر: دوست‌داشتن. ایذا: آزاررَسانیدن، اذیّت‌کردن.) 🔸از آن که کردمش بس مهرْبانی 🔸کشیدم زجر بسیاری به هر جا (کردمش: به او کردم. بس: خیلی، بسیار.) 🔸نمودم سعیْ آرامَش كنم من 🔸وليكن او نشد، چون بود كانا (ولیکن: ولی. کانا: بی‌عقل، نادان.) 🔸هزاران بار، او را پند دادم 🔸كه تا شايد شود دانا و بينا 🔸ولی هرگز نشد آرام و نیکو 🔸نديدم كه شود یک آن، شكوفا (آن: لحظه.) 🔸هميشه بر دل من غصّه‌ها ریخت 🔸به جانم زد هزاران زخم مانا (مانا: جاویدان، همیشگی.) 🔸به هر هنگامه و گفته، دلم را 🔸شکست او با کنایه، رمز و ايما (هنگامه: دادوفریاد، شور و غوغا / معرکه. گفته: سخن. کنایه:‌ گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی‌ خود دلالت کند؛ همچون: «ناخن خشک» به معنای خسیس. ایما: اشاره‌کردن.) 🔸چه چاره داشتم، جز بُردبارى؟ 🔸چه می‌کردم، نبودم گر شكيبا؟ (بردباری: صبر، حلم.) 🔸براى حفظ دین و آبرویم 🔸ببايد من هَمی‌کردم مدارا (همی‌کردم: می‌کردم.) 🔸خدا را در نظر آورده، گفتم 🔸تحمّل می‌کنم، تا حقّ يكتا (حق: از نام‌های خداوند والا.) 🔸مكافاتش کند در روز محشر 🔸كه او باشد به هر كارى توانا 🔸خدايا! متّحد کن جان یاران 🔸دعایم را قبول ای حق! بفرما 🔸«بِنیسی» بهر پند و خیرخواهی 🔸چنین شعری برایت کرد اِنشا (انشاء: به‌وجودآوردن.) 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #آبروداری، #اتحاد، #پنددادن، #تنهایی، #حلم، #خیرخواهی، #دوستی، #دینداری، #غربت، #کنایه، #مدارا، #موعظه @benisiha_ir