بسم الله این‌چنین مبهوت ایستاده‌ای چرا؟ گیره سرت را چه کسی به موهایت زده؟ مادرت که اینجا خوابیده! از این بعد چه کسی قرار است دست در موهای نرم و روشنت بکشد؟ بین آغوش گرم پدرت ایستاده ای اما سرما وجودت را گرفته انگار، حتی لباس گرم تدی هم نتوانسته دلت را گرم کند دخترکم. برادرت کجاست تا سربه سرت بگذارد و صدای جیغت را دربیاورد؟ چه کسی برایت آبمیوه خریده که تو هنوز جرعه‌ای ازش ننوشیدی؟ از این بهت در بیا. از حالا تو همدم پدرت خواهی بود. تو باید غم بزرگ او را به دوش بکشی و آرامش کنی. صدای گریه پدرت را می‌شنوی، به تابوت چوبی پیچیده در پرچم سه رنگ زل زده ای و دستت در هوا مانده، دستت را در موهای پدرت بکش و باهم در این غم استخوان سوز خون گریه کنید. حالا تو باید از ام ابیها بیاموزی مادر پدر بودن را؛ زندگی کردن را... #کربلای_کرمان #زکیه_دشتی‌پور