هدایت شده از همراهان کیانمهر
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در سوره احزاب آیات ۵۶و۵۷ بصورت پیوسته می فرماید:
«إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا * إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا
خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى فرستند اى كسانى كه ایمان آورده اید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید * بى گمان كسانى كه خدا و پیامبر او را آزار مى رسانند خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت كرده و برایشان عذابى خفت آور آماده ساخته است.»
در این دو آیه که در کنار هم در سوره احزاب جا گرفته، خداوند #صلوات و درود فرستادن بر پیامبر را ذکری الهی و کار فرشتگان معرفی کرده و مسلمانان را به آن سفارش کرده است و در ادامه #لعن کردن افرادی را که پیامبر را اذیت میکنند نیز ذکر و فعل الهی در دنیا و آخرت عنوان کرده است.
#تولی (دوستی با خدا، اولیاء خدا و دوستان خدا و اولیاء ) و #تبری ( دشمنی با دشمنان خدا و دشمنی با دشمنان اولیاء الله ) دو واجب از واجبات الهی و جزء فروع دین ماست.
#قتلاصحابالاخدود
#تبتیداابیلهب
حال اگر برائت جستن از این افراد نباشد؛ کم کم دشمنی و ظلم نسبت به دوستان خدا در نظر انسان عادی شده و در نهایت انسان در زمره دشمنان قرار میگیرد.
پس رها کردن یکی و پرداختن به دیگری به هیچ وجه کار صحیحی نیست.
همچنانکه در حدیثی از امام صادق(علیهالسلام) آمده است:
«كُلُ مَنْ لَمْ یُحِبَ عَلَى الدِّینِ وَ لَمْ یُبْغِضْ عَلَى الدِّینِ فَلَا دِینَ لَهُ؛
کسی که دوستی و دشمنی اش براساس دین نباشد، دین ندارد.»
[الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، جلد ۲، صفحه ۱۲۷]
در لعن کردن علاوه بر بیان دوری و جدایی از دشمنان دین الهی، دوستی با دوستان الهی نیز وجود دارد و انسان را از زمره افراد بیتفاوت و ساکت در فتنهها و ظلمها خارج میسازد؛ به این دلیل است که پاداش عظیم همراهی با پیامبر در بهشت برین الهی برای آن ذکر شده است.
امام رضا(علیهالسلام) در سفارش به ابن شبیب فرمودند:
«إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَسْکُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِیَّةَ فِی الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِیِّ وَ آلِهِ فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ؛
اگر خواهى در غرفههاى بهشتی با پیامبر ساکن شوى بر قاتلان حسین لعنت کن.»
[الأمالی، ابن بابویه، محمد بن على، اعلمى، صفحه ۱۳۰.]
تولی و تبری و در راستای آن اذکار زبانی صلوات بر محمد و آل محمد و لعن بر دشمنان ایشان، *هر دو مهم و وظیفه مؤمنان شمرده میشود* و حتی اگر یکی را بر دیگری افضل بدانیم دلیلی بر ترک یکی از آن دو نیست.
لازم به ذکر است که لعن نباید دچار *مفسده* باشد؛ بلکه مؤمن میبایست با زیرکی تمام به این مهم بپردازد؛ بی آنکه برای همکیشانش خطرآفرینی کند یا سبب تفرقه شود!
والسلام علی من اتبع الهدی