🔴بانوان زینبی علیه سیاست‌های رضاخانی ◀️عزاداری امام حسین علیه‌السلام سدی در برابر توطئه بی‌حجابی/5 🔸 «از مخالفت‌هايی که در مجالس عزاداری و با تکيه به #فرهنگ_حسينی نسبت به کشف حجاب صورت گرفت اين بود که با وجود اينکه رضاشاه پس از اعلام کشف حجاب دستور داده بود که زنان بدون حجاب در مجالس روضه بروند، اما #زنان_شيعی ايران برای شکسته نشدن حرمت مجالس حسينی چنين کاری نکردند. اين مسئله با توجه به اصرار رضاشاه بر فرامين و سياست‌های مدنظر خويش، می‌توانست از عواملی باشد که رضاشاه را به محدوديت و ممنوعيت اين گونه مجالس کشاند. 🔹يکي از نکات جالب و مهم ديگری که در اين زمينه وجود دارد، ترس حاکمان و دولت‌مردان شهرهای مختلف، از ايام محرم و دهه عاشورا براي پيشبرد فرامين رضاشاهی از جمله #کشف حجاب است. در واقع، آنان به نوعی اعتراف می‌کنند که در ايامی‌ که شور و شعور حسينی و عاشورايی بر فضای شهرها و قلب و ذهن مردم حاکم است، پياده کردن دستوراتي که مخالف با آموزه‌هاي ديني و مذهبي است، ناممکن است. 🔸در گزارشي که از زنجان به تهران مخابره شده، اين نگراني اين گونه منعکس شده است: دائماً مراقب موضوع #نهضت_بانوان هستم و تا حدي هم اجرا شده است ولي با استحضار کاملی که از روحيه #علما و اهالی زنجان داريد، پيشرفت کامل آن مستلزم فشار است. متأسفانه، وسيله اجرا در زنجان منحصر به شهربانی يا عده نفرات خيلي کم است که حتی خود رئيس شهربانی حضورا از عادات اهالی در دهه عاشورا، خصوصاً که تصادف به موضوع رفع حجاب کرده، صريحاً اظهار نگراني می‌کند. 🔹در اين صورت، مقتضی است امر فرماييد يک عده از پاسبان‌های شهربانی تهران با يک عده بيست نفری سرباز با يک نفر صاحب‌منصب آزموده، موقتاً مأمور زنجان و طبق تعليمات حکومت مراقب انتظامات باشند و بعد از دهه عاشورا مراجعت نمايند. سرانجام وزارت داخله به صراحت در بخشنامه‌ای، صحبت عليه کشف حجاب را در مجالس وعظ و روضه ممنوع کرد: اگر کسي از وعاظ و غيره مخالفت يا اظهارات بر ضد کشف حجاب نمايند، فوراً توسط شهرباني جلب و تنبيه شوند. » (فصل‌نامه 15 خرداد، شماره 46، ص87-86) @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم.

💢عزای حسینی در مقابل باستان‌گرایی کور 🔹« مجالس عزاداری امام حسين(ع) که گسترش‌بخش #فرهنگ_حسينی و #حافظ_مذهب_تشيع و مکتب اسلام است مانع جدی در مقابل گريز فکری و فرهنگی از تشيع و اسلام به بهانه باستان‌گرايي و ملي‌گرايي بود. تاريخ کمبريج در اين خصوص می‌نويسد: 🔸مراسم مذهبي به خصوص مراسم عزاداری شهادت امام حسين(ع)، محدود يا ممنوع شد. اين موضوع حتی در مورد #قم و #مشهد نيز مصداق داشت. به علاوه هدف از اين اقدام رژيم پهلوی، ايجاد يک فرهنگ علی‌البدل تحت حمايت دولت بود که به کيش مدرنيسم و ملی‌گرايی قومی ‌استوار باشد و سيطره فرهنگی اسلام در ايران را به تدريج بفرسايد و از بين ببرد. 🔹مراسم و فرهنگ عزاداری حسينی و ايام محرم از عواملی بود که به واسطه شور و عاطفه‌ای که در آن نهفته و در اعماق روح و جان ايرانيان نفوذ يافته بود، نمی‌گذاشت پهلوی به بهانه ناسيوناليسم، #باستان‌گرايی را در جامعه و در ميان مردم جا انداخته و مکتب تشيع و فرهنگ شيعي را در حاشيه ببرد. 🔸به عنوان مثال، در جريان حذف ماه‌های عربی و جايگزينی ماه‌های فارسی که براي #حذف_آثار_اسلامی ‌و شيعی صورت می‌گرفت، ماه‌های محرم و رمضان، يکي به مناسبت عزای حسينی و ديگری به مناسبت روزه گرفتن، از به حاشيه رفتن ماه‌های اسلامی ‌و آثار نهفته در آن جلوگيري می‌کرد. » (فصل‌نامه 15 خرداد، شماره 46، ص89-88) @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم.