توطئه‌های بی‌پایان ارتجاع نجف نهضت‌خوانی؛ بازخوانی گزیده‌ای از کتاب نهضت امام خمینی/88 🔹 #ارتجاع_نجف تنها به منع استفاده از حوزه درس امام بسنده نكرد بلكه كوشيد او را در نجف از هر نظر و از هر طرف منزوى و محدود كند، از اين رو تمام نيروى خود را به كار گرفت تا هرگونه رابطه افراد حوزه نجف و #مردم_عراق را با منزل امام و با برادران مبارزى كه از ايران متوارى بودند و راه امام را دنبال مى‏كردند، قطع كند. با شايعه‏سازى، دروغ‏پردازى و با نسبت‏هاى ناروا به امام از قبيل: #چپ‏گرايى، #كمونيستى، #انگليسى و... كوشيدند امام را در ميان حوزه و جامعه عراق بدنام و لكه‏دار كنند و از رسيدن صداى زندگى‏ساز، بيداركننده و حماسه‏آفرين او به گوش توده‏هاى محروم و مستضعف عراق و ديگر كشورهاى عربى جلوگيرى به عمل آورند. 🔸ارتجاع نجف كه جز تنگ‏نظرى و انحراف حركت‏هاى اصيل و مثبت در آن حوزه، كارى نداشت مى‏انديشيد اگر امام را از نمازگزاردن بر مرده‏اى بازدارد يا مثلاً از برگزارى مجلس ترحيم از طرف امام در رده به اصطلاح #مراجع_نجف جلوگيرى به عمل آورد و او را در رديف طراز دوم‏ها قرار دهد و يا آن‌كه مردم را از شركت در نماز جماعت و درس او باز دارد، مى‏تواند انقلاب ايران را به شكست بكشاند و شاه و امريكا را از سقوط و تباهى در ايران نجات بخشد. 🔹امام در برابر اين حركات كودكانه و در حقيقت مذبوحانه به مصداق و اذا « مرّوا باللغو مرّوا كراماً » بى‏تفاوت، آرام و بى‏اعتنا مى‏گذشت و با توكل به خداوند بزرگ و با تكيه بر ملت وفادار خويش، با تاكتيک‏هاى سياسى و انقلابى در راه بيدارى توده‏ها گام برمى‏داشت. چشم به دور دستى روشن و نويدبخش داشت. بر آن بود كه با سلسله برنامه‏ها، روشنگرى‏ها و به كار بستن تاكتيک‏هاى فرهنگى و سياسى، در حوزه علميه نجف، دگرگونى پديد آورد و با آگاه كردن مقامات روحانى، دست مرموز استعمار و عوامل آن را از آن حوزه كوتاه كند، ليكن براى رسيدن به اين آرمان مقدس، راه دراز و پرنشيب و فرازى در پيش بود و تحمل رنج‏ها، دشوارى‏ها و ناملايماتى را لازم داشت، كه امام دلاورانه و قهرمانانه آن را پذيرفت و نزديک 15 سال سخت‏ترين و توانفرساترين دوران زندگى خويش را در جوّ آلوده و اختناق آور نجف، با بردبارى و پايدارى پشت سر گذاشت و بر آرمان مقدس خويش پاى فشرد... هرچند زيست اجبارى امام به مدت 15 سال در نجف، ضربه‏اى بزرگ بود كه بر پيكر نهضت اسلامى ايران وارد آمد و به وجود آمدن انقلاب و جهانى شدن آن را به تأخير انداخت و راه امام را براى رسيدن به سرمنزل مقصود در كوتاه‏مدت سد كرد. 🔸ديرى نپاييد كه جوّ مسموم و آلوده‏اى در عراق عليه امام به وجود آمد، تبليغات زهرآگين و ناجوانمردانه روحانى‏نماها و دست‏پرورده‏هاى استعمار توانست افكار مردم عراق را عليه او بشوراند و اذهان را نسبت به او مشوب كند و از طرفى تلاش فراوان به عمل آمد تا در ميان آنان كه او را نمى‏شناختند، شناخته نشود و حقيقت روحانى او براى توده‏هاى محروم و ستمديده عراق آشكار نگردد و اين بزرگترين ضربه‏اى بود كه به ملت عرب و بويژه مردم عراق وارد آمد. ابرمردى كه مى‏توانست با شناساندن اسلام واقعى به ملت عرب و توده‏هاى مستضعف جهان، نهضت ايرانى را جهانى سازد و راه تاخت و تاز را بر ابرقدرت‏هاى جهانخوار ببندد، به سبب كارشكنى‏ها، شايعه‏پراكنى‏ها و جوسازى‏هاى استعمار به انزوا كشيده شد و تا حدودى در عراق غريب و تنها ماند و تا روز آخر كه در سرزمين عراق مى‏زيست، هرگز نتوانست اين تنهايى را از ميان ببرد و ضربه‏اى را كه در اين سرزمين، استعمار بر او وارد كرد جبران كند.(نهضت امام خمینی، ج2، صص258-256) 🔊به رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی بپیوندید:👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e54e1db

گریز امام خمینی از منصب مرجعیت نهضت‌خوانی؛ بازخوانی گزیده‌ای از کتاب نهضت امام خمینی/115 🔹روز سه‏شنبه 12 خردادماه 1349 (27 ربيع‏الاول 1390) حاج #سيدمحسن_حكيم در يكى از بيمارستان‏هاى بغداد چشم از جهان فرو بست و جهان تشيع را عزادار ساخت. 🔸نكته‏اى را كه بايد خاطرنشان كنم آن‌كه به دنبال بسترى شدن او در بيمارستان بغداد، علما و روحانيان عالى‏مقام نجف يكى پس از ديگرى به بغداد رفته از او عيادت كردند، ليكن هرچه به امام پيشنهاد شد و روى آن اصرار و پافشارى به عمل آمد كه به بغداد برود و از او عيادت كند، نپذيرفت. 🔹به امام گفتند: #مراجع_نجف به #بغداد رفته از آقاى حكيم عيادت كردند، خوب است شما هم چنين كنيد. در پاسخ فرمود: «آقايان مراجع به عيادت ايشان رفته و مى‏روند، به منِ طلبه چه ربطى دارد».؛ البته امام از آقاى حكيم در نجف پيش از انتقال او به بيمارستان بغداد عيادت كرده بود. 🔸امام از هرگونه حركتى كه شائبه آينده‏سازى براى خويشتن داشته باشد سخت گريزان بود و از اين رو نمى‏خواست كارى را كه علماى طراز اول نجف انجام داده‏اند، تقليد كند و از اين راه، خود را در رديف آنان قراردهد و اين از روح خداجويى، سلوک عرفانى و تهذيب نفس امام ريشه مى‏گيرد، چنانكه در شب سه‏شنبه 12 خرداد ماه 49 وقتى خبر درگذشت حكيم به نجف رسيد، بنا به گفته آقاى حاج شيخ #عبدالعلى_قرهى، امام آن شب را نخوابيد و شب را به دعا و تفكر گذراند و صبحگاهان پس از اداى نماز، نامبرده را به حضور طلبيد و فرمود: به دوستانم بگوييد من راضى نيستم در اين كشمكش‏هايى كه در سطح حوزه‏ها بروز خواهد كرد، وارد شوند و به نفع من بخواهند كارى انجام دهند.(نهضت امام خمینی، ج2، ص793) 🔊به رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی بپیوندید:👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e54e1db