#ناشناس گاهی میان مردم، در انزوای خویش غیر از تو هرچه هست فراموش میکنم

#ناشناس حیف باشد بر چنان تن پیرهن ظلم باشد بر چنان صورت نقاب

#ناشناس پنهان اگر چه داری، جز من هزار مونس؛ من جز تو کَس ندارم، پنهان و آشکارا

#ناشناس ما را کبوترانه وفادار کرده است آزاد کرده است و گرفتار کرده است

#ناشناس چشمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگری‌ست جای گلایه نیست که این رسم دلبری‌ست

#ناشناس سنگ در برکه می‌اندازم و می‌پندارم با همین سنگ زدن، ماه به هم می‌ریزد

#ناشناس آه یک روز همین آه تو را می‌گیرد گاه یک کوه به یک کاه به هم می‌ریزد

#ناشناس یا چشم بپوش از من و از خویش برانم یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

#ناشناس کنون اگرچه کویرم، هنوز در سر من صدای پَر زدن مرغ‌های دریایی‌ست

#ناشناس علاج درد مشتاقان طبیب عام نشناسد مگر لیلی کند درمان غمِ مجنون شیدا را

#ناشناس به باد حادثه بالم اگر شکست چه باک؟ خوشا پریدن با این شکسته بالی ها

#ناشناس فکرکنم من وقتی برم خونمون هیچ چیز جدیدی برام نباشه🥲همه اینارو خونه خودمون انجام میدم.. +فکر میکنی، کلیییی اتفاقات و کارای جدید تجربه میکنی چه از لحاظ کار خونه چه از لحاظ حس و حال درونیت