🔶به اعتقاد بسیاری از انحصارگرایان رستگاری صرفاً در گرو لطف و عنایت الاهی است. کوشش شخصی ما برای رستگار شدن و نجات یافتن، به شکست محکوم است؛ بنابراین لازمه رستگاری، آن است که پی ببریم نیروی رستگاری بخش الاهی در کجا متجلی شده است و هنگامی که فهمیدیم خداوند، غایات منحصر به فرد خویش را به واقع در کجا در کدام دین متجلی کرده، حماقت آمیز است که برای رستگاری به جای دیگر روی آوریم. 🔷برای مثال کارل بارت (١٨٨٦ - ١٩٦٨) در مقالهٔ پروتستان، «شریعت» و «تجلی» را در مقابل یکدیگر قرار میدهد به نظر او «شریعت»، کوشش متمردانه و تکبر آمیز انسان است و با «تجلی» و انکشاف خداوند تضاد دارد. 💢شریعت، سعی محال و گناه آلود ما است. برای آنکه خداوند را از نگاه خویش بشناسیم و بر فراق خویش از او فایق آییم محال بودن این کوشش به دلیل آن است که آشتی» ! فقط از سوی خداوند امکان دارد و گناه آلود بودن این سعی از آن رو است که مصنوع خود را به جای خداوند می نشانیم و این کاری خود پرستانه است. رستگاری به طور انحصاری در گرو تجلی راستین خداوند قرار دارد. خداوند به این طریق خود را به ما می نمایاند و عرضه میکند. فقط یک تجلّی وجود دارد تجلّی میثاقی، تجلی اراده اصیل و بنیادین خداوند.... 📖کتاب #پلورالیزم_دینی به قلم #محمود_نبویان #انحصارگرایی #معرفی_کتاب #شمول_گرایی #آموزش_مفاهیم #کانون_اندیشه_جوان 📌@canoon_org