✅ آشنائی با مناسبت های #ماه_ذی_الحجّه ✅ اوّل ماه ذى الحجّه: ◀ روز ولادت #حضرت_ابراهیم خلیل علیه السلام، پیامبر بزرگ و بت شکن و بناکننده خانه کعبه است. ◀ همچنین بنا بر نقل «شیخ طوسى»، این روز، روز #ازدواج #امیرمؤمنان_على علیه السلام و #حضرت_صدّیقه_کبرى #فاطمه_زهرا علیها السلام در سال دوم هجرى است. ✅روز هفتم ماه ذى الحجّه: ◀ وفات #امام_محمّد_باقر علیه السلام در سال ۱۱۴ در چنین روزى واقع شده است. ✅روز هشتم ماه ذى الحجّه: ◀ این روز را روز #ترویه مى نامند. «ترویه در لغت به معناى سیراب کردن، و آب ذخیره نمودن است»، در سابق که در عرفات آب نبود، حجّاج روز هشتم آب براى وقوف در عرفات در روز نهم از مکّه با خود مى بردند. ✅روز نهم ذى الحجّه: ◀ روز #عرفه است که روزى بسیار بافضیلت است و حاجیان آن روز را در صحراى عرفات به یاد خدا هستند، همچنین این روز مصادف است با سال روز شهادت حضرت #مسلم_ابن_عقیل علیه السلام در شهر کوفه در سال 60 هجرى قمرى. ✅ روز دهم ماه ذى الحجّه: ◀ روز عید بزرگ #قربان است که از اعیاد مهمّ اسلامى است. ✅ روز پانزدهم ماه ذى الحجّه: ◀ در چنین روزى میلاد مسعود حضرت #امام_على_النّقى علیه السلام در سال ۲۱۲ هجرى قمرى واقع شده است. ✅ روز هیجدهم ماه ذى الحجّه: ◀ روز عید سعید #غدیر، #عید_ولایت و امامت، از اعیاد مهمّ اسلامى است. آن روز پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه وآله به فرمان خداوند، على علیه السلام را به امامت و جانشینى خود منصوب کرد. این واقعه در سال دهم هجرى در سرزمین «خُم» نزدیکى مکّه کنار غدیر (برکه آبى) واقع شد. و لذا آن را عید «غدیر خم» مى نامند. مرحوم «علاّمه امینى» رحمه الله در کتاب شریف «الغدیر» که در 11 جلد نوشته شده است، روایات فراوانى را از طرق اهل سنّت راجع به جریان غدیر خم، نقل مى کند که جاى تردیدى براى هیچ فرد با انصافى باقى نمى گذارد. ✅ روز بیست و چهارم ماه ذى الحجّه: ◀روز #مباهله است، روزى است که رسول خدا صلى الله علیه وآله با نصاراى نجران «مباهله» کرد، و پیش از آن که مباهله صورت گیرد مسیحیان نجران، پشیمان شده و از #مباهله صرف نظر کردند. این جریان در سال دهم هجرى واقع شده است. ◀همچنین در این روز حضرت امیرالمؤمنین على علیه السلام در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه إنَّما وَلِیُّکُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ در همین رابطه نازل شد. ✅ روز بیست و پنجم ماه ذى الحجّه: ◀ روز نزول سوره «هَلْ أَتى» است. پس از آن که حضرت على، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین علیهم السلام و جناب فضّه، براى اداى نذر خویش که براى شفاى امام حسن و امام حسین علیهما السلام کرده بودند، سه روز روزه گرفتند و در روز اوّل غذاى افطار خود را به مسکین دادند و با آب افطار کردند و در روز دوم به یتیم و روز سوم به اسیر دادند این سوره در مدح آنان نازل شد.