#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی احکام روزة قضا مسئله ۱۷۹۸. كسی كه از چند ماه رمضان، روزهٔ قضا بر عهده دارد و وقت هم وسعت دارد، می‌تواند هرکدام را نیّت کند؛ ولی اگر وقت ماه رمضان آخر تنگ باشد ـ برای مثال، چهار روز روزهٔ قضا بر عهده دارد كه دو روز از ماه رمضان سال‌های قبل و دو روزش مربوط به ماه رمضان سال آخر است و دو روز هم به ماه رمضان مانده باشد ـ لازم است در نیّت، ماه رمضان سال آخر را تعیین کند و اگر تعیین نكند، برای سال‌های قبل حساب می‌شود و برای ماه رمضان سال آخر باید كفّارهٔ تأخیر بدهد. @daftar_ayatollah_javadi_amoli

✅انسان در حد گیاه و حیوان هم که باشد بايد فضاي جامعه را معطّر كند 🔸انسان اگر اهل همّت باشد مي‌گويد من اگر در حدّ گياهم بايد يك گياه معطّر باشم؛ اگر در حدّ حيوانم باز هم يك حيوان معطّر بايد باشم. 🔸ببينيد همه گياه‌ها اين‌طور نيست كه معطّر باشند، برخي از چوب‌ها هستند كه عود مي‌شوند، اينها را اگر سوزاندي بالأخره فضا را معطّر مي‌كند. 🔸بعضي از حيوانات‌اند مي‌گويند درست است حيوانيم ولي بايد شامّه را معطّر كنيم يكي مي‌شود نافه آهو، يكي مي‌شود عَنبر ماهي؛ عنبر و مُشك عطرهاي حيواني است، عود گياهي است. 🔸بالأخره انسان اگر در حدّ گياه هم باشد، اگر در حدّ حيوان هم باشد بايد فضاي جامعه را معطّر كند، اگر در حدّ انسان باشد فضاي مُلك و ملكوت را معطّر مي‌كند. 🔸اينكه درباره شهدا عرض مي‌كنيم «طِبْتُمْ وَطابَتِ الْأَرْضُ الَّتي‏ فيها دُفِنْتُمْ» يعني اين طيّب بودنِ زمينيِ شما، آسماني‌ها را هم معطّر مي‌كند، «إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ» مي‌شود. 🔸اين‌طور نيست كه قبر مطهّر سيدالشهداء فقط براي زميني‌ها مصداق «طِبْتُمْ وَطابَتِ الْأَرْضُ الَّتي‏ فيها دُفِنْتُمْ» باشد؛ چرا مي‌گويند سجده بر تربت سيّدالشهداء(سلام الله عليه) حجاب‌ها را خَرْق مي‌كند؟ پس معلوم مي‌شود اين طيّب و طهارت بالا مي‌رود؛ يعني از همين‌جا بالأخره بالا مي‌رود. 🔸شما بتوانيد ان‌شاءالله فضاي جامعه را معطّر كنيد ... همين روزها ديديد اين عزيزان ما را در قسمت شرق ايران به اين صورت شهيد كردند؛ الآن كه ما اينجا نشستيم در كمال امنيت اين بحث‌ها را داريم، محصول كار آن بزرگان است.. 🔸بنابراين اين‌چنين نيست كه ما اينجا بحث كارهاي ثوابي داشته باشيم آن‌كه در كوه‌هاي شرق ايران است مرزداري مي‌كند در اين ثواب سهيم نباشد، اين‌طور نيست. 🔸شهر ما، كشور ما، جامعه ما معطّر است و همه اين عطرها هم شعبه‌اي است از عطر كربلا؛ اين به وسيله شما بزرگواران، به وسيله شما علما، سخنرانان بايد منتشر بشود. 🔹گزیده درس تفسیر قرآن حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی /سوره فاطر، آیات5 الی 8 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل سوم جلسه 2 سال 1394 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل سوم جلسه 2 سال 1394 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

🔹 مزایده الهی #بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی مسافران مسئله ۱۷۹۹. مسافری که نمازهای چهار رکعتی را باید دو رکعت به‌جا آورد، نمی‌تواند روزه بگیرد و در جایی که باید نمازهای چهار رکعتی را تمام به‌جا آورد ـ مانند آن که شغل او مسافرت یا سفر او معصیت است، یا در محلی قصد ماندن ده روز کرده ـ باید روزه بگیرد. مسئله ۱۸۰۰. قانون كلّی این است كه هرجا نماز شكسته باشد، روزه باطل است، جز در سه مورد: ۱. كسی که بعد از ظهر و پیش از اقامهٔ نماز، از وطن یا محل اقامت خود به سفر غیرشغلی رود، روزهٔ او صحیح؛ ولی نمازش در سفر شكسته است. ۲. مسافری كه بعد از ظهر به وطن یا محل اقامت خود برسد، هرچند قبلاً چیزی نخورده باشد، نمی‌تواند روزه بگیرد؛ ولی نماز او تمام است. ۳. مسافر در مكان‌های مقدس چهارگانهٔ مسجد حرام، مسجد نبی (ص)، مسجد جامع كوفه و حائر امام حسین (ع)بین قصر و اتمام مخیّر است؛ ولی نمی‌تواند روزهٔ واجب بگیرد. البته در مدینه اگر مسافر حاجتی دارد، می‌تواند سه روز روزهٔ مستحبی بگیرد و افضل این است كه چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه باشد. مسئله ۱۸۰۱. مسافری که نداند روزه در سفر باطل است و جهل او تا پایان روز باقی باشد و روزه بگیرد، روزهٔ او صحیح است؛ ولی اگر در بین روز، حتی یک لحظه مانده به غروب، بفهمد که روزهٔ مسافر مشروع نیست، روزه او باطل است. مسئله ۱۸۰۲. مسافری كه فراموش کند که در ماه رمضان، روزه در سفر باطل است و قصد روزه كند، روزهٔ او صحیح نیست. مسئله ۱۸۰۳. مسافرت در ماه رمضان برای انجام دادن کارهای مورد نیاز، اشکالی ندارد. چنانچه برای فرار از روزه در شرایط سخت باشد، كراهت دارد و اگر پس از روز ۲۳ ماه رمضان باشد، كراهتش کمتر است. مسئله ۱۸۰۴. كسی که در شب ماه رمضان قصد سفر كرده و پیش از طلوع فجر یا پیش از ظهر حركت كرده، روزه را باید بعد از حد ترخّص افطار كند؛ چنانچه بعد از ظهر به سفر رفت، باید روزه بگیرد. مسئله ۱۸۰۵. كسی که در شب ماه رمضان قصد سفر نداشته و روز تصمیم به سفر گرفت و پیش از ظهر حركت كرد، مخیّر است كه روزه را بگیرد؛ یا افطار كند؛ ولی اگر بعد از ظهر حركت كند، باید روزه بگیرد. مسئله ۱۸۰۶. كسی که شب قصد سفر كرد و صبح آماده سفر شد، اما بر اثر مانعی حركتش تا بعد از ظهر به تأخیر افتاد، باید روزهٔ آن روز و به احتیاط واجب، قضای آن روز را بگیرد. مسئله ۱۸۰۷. مسافری که پیش از ظهر به وطن خود یا به جایی رسیده كه قصد دارد ده روز در آنجا بماند و چیزی که روزه را باطل می‌کند انجام نداده، باید با نیّت روزه بگیرد. مسئله ۱۸۰۸. كسی كه پیش از ظهر ماه رمضان به سفر غیرشغلی می‌رود، باید روزه را پس از حدّ ترخّص افطار كند و اگر بعد از ظهر به سفر رود، باید روزه را ادامه دهد. مسئله ۱۸۰۹. كسی كه پیش از ظهر برای سفر غیرشغلی از شهر خارج شده؛ ولی بر اثر موانع در محدودهٔ شهر معطّل شده و تا رسیدن به حدّ ترخص، اذان ظهر را گفتند و او بعد از ظهر از حد ترخص خارج شده، روزهٔ او افطار شده است و پس از ماه رمضان باید آن را قضا کند؛ ولی احتیاط مستحب این است كه روزهٔ آن روز را هم بگیرد. مسئله ۱۸۱۰. مسافری که در سفر، چیزی که روزه را باطل می‌کند انجام نداده و پیش از ظهر به محدوده شهر(حدّ ترخّص) رسیده، ولی پیش از رسیدن به شهر، اذان ظهر فرا می‌رسد، باید قبل از ظهر نیّت كند و روزه را بگیرد و به احتیاط مستحب، قضا هم به جا آورد. مسئله ۱۸۱۱. كسی كه در احرام حج، در روز عرفه در عرفات باشد، باید تا مغرب روز نهم در عرفات بماند. اگر پیش از مغربِ روز نهم به مشعر برود، باید ۱ شتر به عنوان كفّاره قربانی كند. چنانچه در تهیّهٔ این شتر قدرت ندارد باید ۱۸ روز روزه بگیرد. این روزه‌ها را اگر در مكه یا در بین راه ـ که در سفر است ـ بگیرد، صحیح است. مسئله ۱۸۱۲. اگر حاجی در حج تمتع، قربانی نداشته باشد، باید بَدَل آن ۱۰ روز روزه بگیرد؛ ۳ روز در همان سفر حج ـ پیش از روز ترویه(روز هشتم) یا پس از آن ـ و ۷ روز را بعد از آن، در غیر سفر بگیرد. @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#آیت_الله_جوادی_آملی : 🔹ريخت و پاش سفره شب قدر ... | #شب_قدر 🔸اگر قرآن به سر مى گذاريم، هدف تنها اين نباشد كه خدا گناهان ما را بيامرزد، ما را به جهنم نبرد، ما را به بهشت ببرد. اينها ريخت و پاش سفره شب قدر است. وقتى يك دوستى سفره اى پهن مى كند، مائده الهى و مَأدبة الهى مى چيند، مهمان هاى خود را به بهترين وجه پذيرايى مى كند. وقتى مهمان ها برخاستند، سفره برچيده مى شود، آن ريزه هاى سفره را مى ريزند؛ مرغ ها آن ريزه هاى سفره را مى چينند. 🔸ريزه سفره شب قدر اين است كه كسى نسوزد، به جهنم نرود. اينها شب قدر نيست. شب قدر آن است كه انسان طيّار گونه دست هزارها نفر را بگيرد و به بهشت ببرد. در دنيا رفتار او، گفتار او، سيرت او، سريرت او، سنّت او آموزنده باشد. هزارها نفر را زنده كند و در آخرت هم هزارها نفر را به همراه خود به بهشت ببرد. اگر ما بتوانيم در كنار سفره الهى و دولت قرآن بنشينيم، چرا در ته صفوف و صَفُّ النِعال قرار بگيريم به دنبال آن ريزه هاى سفره تكان ها باشيم كه از سفره تكانده شده چيزى به ما برسد. 🔹 (منبع : حرم جضرت معصمومه (س) ۸۵/۷/۲۱) _____________ @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#آیت_الله_جوادی_آملی : 🔹اين محصول شب قدر ... | #شب_قدر 🔸اين مشكلات دولت و ملت نه از قبيل مشكلات و شبهات ابن كمونه است كه حكيم حل كند، نه از قبيل مشكلات ترتب است كه اصولي حل كند، نه شبيه مشكل شرط متأخر است كه فقيه حل كند! 🔸مشكلات ۸ ميليون پرونده روي الفباي دين است. اين نماز شب ها، اين نماز وترها، اين نماز مستحبي ها، اين قرآن به سرها، اين توسل ها، اين دعاها، اين زيارت ها براي اينكه ما را بيدار كند، ما باطل را حق ننگريم! 🔸در قرآن كريم فرمود: يك عده مرده اند، آنها كافرند؛ يك عده بيمارند. آنكه به نامحرم مي نگرد، بيمار است؛ فيطمع الذي في قلبه مرض. و فرمود: فتري الذين في قلوبهم مرض يسارعون فيهم. قرآن براي آن است كه اين بيماري هاي سياسي، اخلاقي، رواني و مانند آن را حل كند. اگر جامعه اين بيماري ها را حل كرد و سالم شد، جامعه امام زماني است. بنابراين شبي كه قرآن نازل مي شود، شب يهدي للتي هي اقوم است. ما چرا خود قائم به قسط نشويم؟! چرا ما قلبمان را قرآني نكنيم و نگوئيم ما كنت افسر قراناً لم اره، ما كنت اتولي اماماً لم اره؟ 🔸اينكه مي بينيد وقتي امام سجاد يا ائمه ديگر(ع) دستشان را به دعا برمي داشتند، وقتي پايين مي آوردند، اين دست را يا بر بالاي سر مي گذاشتند، يا مي بوئيدند، يا مي بوسيدند، يا به صورت مي كشيدند، مي گفتند: اين دست ما به دست بي دستي خدا رسيده است. اين از مجاز به حقيقت رسيدن است، نه از مجاز به مقصد رسيدن. 🔸اگر وجود مبارك امام سجاد مالي را به سائل مي داد، اين دست را مي بوئيد و مي بوسيد و بر سر مي گذاشت، مي گفت: گيرنده اين صدقه خدائي است كه در سوره توبه فرمود: «هو الذي يقبل التوبه عن عباده و ياخذ الصدقات . اين كجا، آن كجا! هم مجازي است در برابر هدف، هم مجاز است در قبال حقيقت. 🔸اگر فرصت كرديد اعتكاف دهه سوم را از دست ندهيد. ممكن است شما ۳۰ سال درس بخوانيد، مجتهد مسلم بشويد، اما راه شب قدر شب ديگر است! آن ليله القدر خير من الف شهر به شما شامه مي دهد كه بوي بد سياست بازي ها را، حزب بازي ها را، باند بازي ها را استشمام كنيد. در متن سياستيد مثل امام راحل و سيد حسن مدرس، نه بيراهه مي رويد، نه راه كسي را مي بنديد. در متن انتخاباتيد، اما نه فريب مي دهيد، نه فريب مي خوريد. اين بو كشيدن با درس و بحث حوزه و دانشگاه حاصل نمي شود! اين محصول شب قدر است و محصول اعتكاف است و محصول آن چشم باطني است. 🔹(منبع : حرم حضرت معصمومه (س) ۸۵/۷/۲۱) _________ @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل سوم جلسه 3 سال 1394 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل سوم جلسه 3 سال 1394 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

🔹 سهمی از قرآن #بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی بيماران مسئله ۱۸۱۳. بیماری كه علم یا اطمینان عقلایی داشته باشد كه روزه برای او ضرر دارد، یا خوف دارد که از راه روزه‌داری تلف یا ضرر مهم یا شدّت مرض برای او پدید آید، به گونه‌ای که تحمّل چنین ضرر حرام باشد، روزه برای او مشروع نیست و اگر بگیرد، صحیح نیست و بر وی واجب تكلیفی است که به قدر ضرورت افطار کند؛ ولی اگر فقط گمان دارد، یا احتمال بدهد که روزه برای او ضرری است و علم یا اطمینان ندارد، نباید روزه را افطار كند. تشخیص مرض و ضرر در این موارد، بر عهدهٔ خود شخص است؛ اما پس از بهبودی و رفع ضرر باید روزه را قضا کند. مسئله ۱۸۱۴. اگر بیمار ضرر‌ِ روزه را تشخیص نداد و خوف از ضرر هم نداشت، یا بی‌توجه به ضرر آن، روزه گرفت، روزهٔ او صحیح است و قضا ندارد. مسئله ۱۸۱۵. اگر بیماری روزه گرفت و سپس معلوم شد روزه برای او ضرر داشت، روزهٔ او صحیح است. مسئله ۱۸۱۶. اگر طبیب به مریض بگوید كه روزه برای شما ضرر دارد، ولی به تشخیص بیمار، روزه برای او ضرر ندارد، باید روزه بگیرد و چنانچه طبیب بگوید كه روزه برای شما ضرر ندارد، ولی به تشخیص بیمار، روزه برای او ضرر دارد، نباید روزه بگیرد. مسئله ۱۸۱۷. عِطاش، نوعی بیماری علاج‌نشدنی است که شخص مبتلای به آن باید پی در پی آب بنوشد و چنین شخصی معذور است و روزه بر او واجب نیست؛ ولی برای هر روز باید ۱ چارک طعام، فدیه پرداخت كند. مسئله ۱۸۱۸. اگر بیمار پیش از ظهر از بیماری خوب شود و تا آن وقت، غذا و دارویی نخورده باشد و نیت روزه كند، روزه او صحیح است. @daftar_ayatollah_javadi_amoli